خورشید خروشید وفروغی به نظرماند دریا به کنار دگـــرافتــــــاد و گهرماند . آه ! خدای من که چه می شنوم، ...

دلم زچشمۀ خورشید خـــاوران خالیست شفق زصاعقـــۀ نور کهکشان خالیست شکسته زورق دریا ونا خـــــدائی نیست زباد شــــرطهء امیــــــد بادبان ...

گفته بودم هم دیارنازنینــم ! اندکی بیدار باش کین ستم کاران باند ما فیـا حلقۀ شبخونیان سلطۀ جلاد ها یکه ...

خدای من ! چه روزگار نامقدسی ! چه برهۀ مخنثی ! که دردیارمن فضای زندگی چو جلجتای شهر مـــردگان کفـــــن ...

  چه نسلهای برباد رفته ایم دربازی سیاست و درانفجـــــــار وکرونا پدرسوختگانی ازتبـارلاشخواران استعمار سرنوشت مارا ازدارالسلطنۀ خونین کابل تا ...

  دل خود را به تماشای کـدامین چمنی شاد کنم ، که چمن درچمنِ خاطره هایم درمسیرعطش بادیه ها سوختـه ...

خطِ سرخ سرمـــــــد آزادگـان شاخصِ مستحکم آزادگی ست امتــــدادش درگـذرگاه حوادث زندگی سازوتزلـــــزل نا پذیر یادگارش درحصارشامخ اسطـوره ها بی ...

سـیارۀ بزرگ مارا آن قـدر کـوچک ساخته اند تا قدرت های جهــان خوار در نقش مجریان «کمیتۀ سه صد» آزادی ...

  مکن خاموش فریادت که کار ازکاربگـذشته سمـوم مرگ ووحشت ازدر ودیوار بگـذشته حـدیث سرنوشت ما به این تلخی وسـنگینـی ...

کی میداند که درجغرافیای بی درو بی آشیان ما که ازمعنای امن وعدل و آزادی درآن نام ونشــــانی نیست چه ...