حامد کرزي، رييس جمهور کشور در اولين کنفرانس مطبوعاتي بعد از اين که به عنوان رييس جمهور کشور اعلام گرديد، به ايجاد حکومت “مشارکت ملي” تاکيد کرد.
اين درحالي است که داکتر عبدالله عبدالله، رقيب حامد کرزي در دور دوم انتخابات که در انتخابات شرکت نکرد، هنوز موضع رسمي اش را در رابطه به اعلام پيروزي کرزي از سوي کميسيون مستقل انتخابات، بيان نکرده است. اما فاضل سانچارکي، سخنگوي داکتر عبدالله گفته است که اين تصميم کميسيون مستقل انتخابات براي آن ها قابل قبول نميباشد.
با اين همه، پيروزي حامد کرزي در انتخابات درست زماني اعلام گرديد که بان کي مون، سرمنشي ملل متحد در کابل به سر مي برد و دقايقي قبل از آن گفت که از تصميم کميسيون مستقل انتخابات حمايت مي کند. براين اساس، برخي آگاهان به اين باور اند که اعلام تصميم کميسيون مستقل انتخابات، ممکن است با توافق داکتر عبدالله و ميانجيگري بانکيمون، صورت گرفته باشد. عدم اعلام موضع داکتر عبدالله تا حالا، به اين گمانه زني ها قوت بخشيده است.
سوال اين است که در حکومت مشارکت ملياي که آقاي کرزي به آن تاکيد ميکند، آيا داکتر عبدالله و يا چهره هايي از جناح وي نيز شامل خواهند بود؟
داکتر عبدالله بارها کار کردن در اداره اي را که حامد کرزي در راس آن قرار داشته باشد، رد کرده است. اما گفته مي شود ممکن است برخي چهرههايي از جناح داکتر عبدالله، در حکومت مشارکت ملي آقاي کرزي شامل خواهند بود.
وحيد مژده، تحليل گر مسايل سياسي کشور، شرکت داکتر عبدالله در حکومت آقاي کرزي را محتمل نمي داند، اما مي گويد:
“احتمالاً که آقاي کرزي بعد با بعضي از کساني که با آقاي داکتر عبدالله نزديک بودند، با آنها به توافق دست بيابد. و بتواند چيزي به وجود بياورد که البته اين حکومتي نيست که از جبههي ملي نمايندگي بکند، يعني خاص جبههي ملي که در انتخابات به وجود آمده از آن ها باشد، اما احتمالا که افرادي از آنها را در حکومت شامل بسازد”.
تيم انتخاباتي داکتر عبدالله به برنامهاي تاکيد مي کند که کاملاً با برنامهي آقاي حامد کرزي متفاوت است. ايجاد نظام پارلماني و انتخابي شدن واليان، بخش بارزي از برنامه ي داکتر عبدالله در انتخابات بود.
حکومت مشارکت ملي، در افغانستان بيشتر به حکومتي گفته ميشود که در آن نمايندگاني از اقوام مختلف حضور داشته باشند. عمر شريفي، تحليلگر مسايل سياسي و پژوهشگر، به اين نظر است که در خوشبينانهترين صورت، حکومت مشارکت ملي را مي توان به حکومتي نيز اطلاق کرد که در آن، نه نمايندگان اقوام، بلکه برنامههاي تيمهاي انتخاباتي، به اشتراک گذاشته ميشود. اما، ديدگاه ها و برنامه هاي حامد کرزي و داکترعبدالله، از هم ديگر زياد فاصله دارند.
در همين حال، تحليل گران به اين عقيده اند که حامد کرزي نمي تواند در حکومت آينده اش تيم مقابل خود را که به شکل يک اپوزيسيون عمل کرده، ناديده بگيرد.
از سوي ديگر، به گفتهي تحليل گران با توجه به تفاوت ديدگاهها و برنامه ها، اين مساله که حکومت مشارکت ملي با شريک ساختن ديدگاهها شکل بگيرد، زياد محتمل به نظر نمي رسد.
آقاي شريفي به اين باور است که تشکيل حکومت از هر دو جناح، يک امر اجتناب ناپذير است. به گفته ي شريفي، در حکومت آيندهي کرزي، ايتلاف به مفهوم آوردن برخي چهره هايي از جناح عبدالله در قدرت، محتمل است.
ولي، شريفي به اين باور است که ايجاد حکومت مشارکت ملي با آوردن برخي چهره ها، نمي تواند مشکل افغانستان را حل نمايد. بلکه به گفته ي وي، افغانستان نياز به يک پلاتفورم و برنامه دارد.
برگرفته: دیوچویله
