یادکردی برای پایش پارسی‌زبانان

از کلی‌‌گویی‌های توصیفی‌ پیرامون زبان ‌و زبان‌شناسی گذشته و در پیدایی راه‌کارها نو برای پایش ‌و بودش و پرورش زبان پارسی می‌کوشیم. ماندگاری زبان پارسی اگر وام‌دار رنج کشیدن عمر خوار فردوسی بزرگ است، به همان پیمانه زیر پاهای ستوران به ظاهر پاشنه طلای دشمنانش خرد و ریز گردیده است.‌ تا جایی‌که گستره‌‌ی پهناوری دی‌روز آن را برچیدند و هند پهناور را از داشتن بهینه‌های این زبان با شکوه و این شکوه با فروغ را بازداشتند. انگلیس در این‌ راه پیش‌گام شد و مانند لشکر‌کشی‌های ارتشی و گرفتن سرزمین‌ها، لشکرکشی فرهنگی را هم‌زمان در هر کوی‌و‌برزن جهان،‌ به ویژه هند پیشه ساخت تا آن که بنیادش را برای ریشه تنیدن خشکانید. ارچند پارسی ام‌روز هم میزبان خانه‌های بسیاری‌ها در هند است، مگر کم‌تر شاخ و پنجه کشید. زبان پارسی و پارسی گویان کنون در دگر جاها مانند روسیه هم خریدار چندانی نه دارند و سیاست قدرت و هژمونی سیطره بر سیاست کشور ما، پښتون و پښتونو الی را بیش‌تر می‌پذیرند و با آن که پسا استالین، پوتین باری راستی گفتاری در باره‌ی بالایی تناسب درصدی تاجیکان و پارسی‌ زبانان را فریاد کرد، مگر دست از حمایت پشتون برای رسیدن به اهداف خود بر نه‌داشت. به عنوان یک تاجیک و یک‌پارسی زبانی که می‌دانم زبان بزرگ مادری ‌و پدری من در هجوم بی‌داد‌گران تاریخ قرار دارد، برای خودم سپردم تا تخمه‌های جوان ام‌روز پارسی و تاجیکی را از بدکنشی‌ها و بد اندیشی‌های جهان در برابر پارسی، آگاه بسازم. این نسک دوم را که می‌خوانید، پیوستاری دگری هم دارد. نسک نخست آن چندی پیش همه‌‌گانی شده بود. سپاس‌گزارم از هم‌کاری‌های پیوسته‌ی استاد عبدالناصر نورزاد برای تنظیم این کناب.‌

بیشتر بخوانید    هولوکاست_انگلیس_و_اعراب_در_برابر_زبان_پارسی