خبر و دیدگاه
روز پانزدهم اگست، روز ننگین وسیاه در تاریخ این سرزمین
دور زدنهای باطل تاریخ
تاریخ ما،تاریخ تکرار مکررات، عقبگرد های وحشتناک و فروپاشی های دوره ی است که باتکامل مارپیچ رو به بالا آشنا نیست. وقتی به این تاریخ پر فراز و فرود نگاه میکنی،کمتر مردمی را در این کره ی آبی – خاکی می بینی که دچار سیر قهقرایی پیوسته مانند ما شده باشند. سقوط ها،شکست های پیوسته وحرکت برخلاف روند تکاملی زمان.
در پی نزول فاجعه های مکرر بر این مردم،در پانزدهم آگست ۲۰۲۱ کشور به “ارتش افغانی”پاکستان تسلیم داده شد. سقوط هولناک در کام گروه های تروریستی وفاشیستی وابسته آی.اس.آی. که با هست وبود غیر خودیها دشمن خونی اند.این شکست در کنار اما واگر ها دوپیامد مهم داشت:
۱- مردم در رسیدن به آزادی ،عدالت، برابری،رفاه،توسعه ی اقتصادی و حق مشروع تشکیل حاکمیت سیاسی شان شکست خوردند وبه بی سرنوشتی ملی وسیاسی گرفتار شدند.
۲- کشور زیر اشغال ارتش، آی.اس.آی. ونیروهای جنگ نیابتی پاکستان درآمد و به محل خلوتی برای تمام گروه ها وسازمانهای تروریستی جهانی تبدیل شد.
شکست در کنار وارد کردن تاثیرات سیاسی،اقتصادی و فرهنگی ژرف برمردم، شکست روانی را بر مردم تحمیل کرد که هنوز از شوک آن بیرون نشده اند. انگیزه ی سیاسی برای ایستادن در برابر طالبان هنوز به جنبش اجتماعی- سیاسی فراگیر وملی تبدیل نشده است وهر کس به جای ایستادن در صف پیکار آزادیبخش در فکر فرار از کشور است.
مردم در زیر چتر حاکمیت قرون وسطایی طالبان همه روزه با مرگ دست وگریبان اند. مهمترین مساله در لحظه ی کنونی دادن انگیزه سباسی به مردم بر ای ایستادن در برابر نیروهای نیابتی پاکستان است. و در این راستا حمایت از جبهه ی مقاومت ملی وهمه جانبازانی که در صف پیکار عادلانه علیه جرثومه های طالب قرار دارند؛ زیرا در این لحظه های خطیر در میان مرگ وزندگی جبهه مقاومت وسایر نیروهای که مسئولیت این مبارزه را به دوش دارند، یگانه نکته ی اتکای موجود در مبارزه سیاسی-نظامی مردم برای براندازی این میمونهای آدم نما و پایان دادن به اشغال کشور است.
روز پانزدهم اگست، روز ننگین وسیاه در تاریخ این سرزمین است،که مصائب بیشماری را برای مردم ما رقم زد و این روز نا خجسته و نا میمون را برای مردمی که با فقر جانکاه ومرگ دست و پنجه نرم میکنند ،تسلیت میگویم.