این متن یک گزارش خبری جدی از جانب دیوید کیلکولن افسر سابق نيروي زميني استراليا كه از سال ۲۰۰۵ مشاور ژنرال پترايوس، فرمانده فعلي نيروهاي آمريكايي در افغانستان میباشد که توسط خبر گزاری ایرنا از نوشته روزنامه لاس انجلس تایمز بر گرفته شده است.[1] خبر حاکی است که ‘امریکاییان اذعان میدارند’:
كاري كه ما به درستي انجام نداده ايم، اين بوده كه براي تبديل دولتي نامشروع به دولتي مشروع، راهبرد سياسي موفقي را آماده كنيم.
كيلكولن پيش بيني كرد كه پترايوس براي پاسخگو شدن دولت، اصلاحات دولتي، و موضوع حقوق بشر، فشار بيشتري را بر حامد كرزاي، رييس جمهور افغانستان وارد نمايد.
وي گفت: البته ايالات متحده، پيش از اين هم موضوع اصلاحات را با كرزاي در ميان گذاشته، اما اين امر را به عنوان يكي از اولويتها مطرح كرده است.
تبديل اصلاحات به اولويت نخست، احتمالا تغييري است كه شاهد آن خواهيم بود. [2]
وی در بخشی از گزارشات خود چنین اذعان داشته است: « حامد كرزاي طوري با ما رفتار ميكند كه انگار ما در يك مخمصه گير افتاده ايم. اما واقعيت اين است كه اگر ما از او پشتيباني نكنيم، يك ماه پس از خروج نيروهايمان، او را از تير چراغ برق اعدام ميكنند! »[3] (چیزیست که با داخل شدن طالبان در کابل با دکتر نجیب الله فقید کردند)
قسمیکه ستون اخبار و تبصره های روز از قول خبر گزاریها ملاحظه میگردد بعد از تبدیلی مک کرستال تعداد دید و وا دید های پنهانی و دور از انظار مردم با سران گروه های طالبان و سردمداران نظامی و استخبارات پاکستان که ظاهراً دولت آقای کرزی آنرا انکار کرده اند به این معنی است که در افغانستان روند سیاست های جهانی در مورد دولت داری سالم نقطه عطف پیدا نموده و مشاور جنرال پتریوس ، آقای کیلکولن در اولین واکنش خود اصلاحات دولتی و موضوع حقوق بشر رامنحیث ماشین فشار در برابر دولت علیه افغانستان بکار می بندد که سر نخ آن از فساد و رشوه ها و دستبرد های پولی کلان که موضوع آن انعکاس جهانی یافته است مزید بر رهایی عده ای از جنایت کاران و کسانی که همیشه دست شان بخون ملت افغانستان آغشته است بدون حکم محکمه قضایی امریست پیچیده که در موضوع حقوق بشر صدق میکند.پس میتوان دریافت که کوشش های پنهانی حلقات در رده های بالایی دولت در مذاکرات با سران پاکستان که هیچوقتی پیش از این بدون دعوت رسمی به افغانستان نیامده اند و هر گز سر در آخور این کشور فرو نبرده اند، مبین تغیرات کلی در عرصه های مختلفه اداری و نظامی و اطلاعاتی در افغانستان و منطقه خواهد بود.
در هفته ای که جریان دارد سردر گمی در روند پنهان سازی حقایق و کتمان آن از ملت توسط دولت واکنش های تخریبگرانه ای در اذهان مردم و خبر گزاری ها ایجاد نموده است، که بر چیدن آن مستلزم کار و کوشش وقت گیر توسط یک دولت هدف مند و با قدرت خواهد بود. چه همین حالا آوازه های از تجزیه کشور را بصورت ناشیانه اکثر رسانه ها در تیتر های خویش گنجانیده اند که کشنده و گمراه کننده بوده میتواند توان معنوی یک ملتی را که همه عمر خود را بمبارزات داغ سیاسی و نظامی با سر افرازی گذرانده است نابود گرداند. واز همه بد تر رهکار های غیر موجه وخیانتکارانه عده ای از مردمانیست که میخواهند افغانستان را در چوکات فرمایشات و دید های قومی تکه تکه و پارچه پارچه نمایند. آخر در کجای دنیا چنان شده است که یک کشور حد اقل از ده قوم تشکیل شده باشد در تشکل یک کشور به هزاران رنگ و تبار و دها زبان و صد ها لهجه و عرف و مذاهب و فرهنگ های مختلف باعث ایجاد و ساختمان اجتماعی یک کشور میگردد . مگر ما آن نبودیم که در دولت های صفاری – سامانی – غزنوی – غوری – سوری- خوارزمی- سلجوقی- تیموری – بابری – هوتکی -افشاری و ابدالی = افغانی سهیم بودیم . این قوم های کشور نبودند که زمانی در نیمروز و هلمند بنا بر داشته ها و شواهد تاریخ اقوام ما از شمال در مقابل هجوم انگریز ها در جنوب، جان های خود را از دست دادند و زمانیکه روسها میخواستند درقد را در داخل خاک افغانستان اشغال کنند (زمان امان الله شاه) قوم های از جنوب کشور برای حراست از کشور جانهای شان را سپر کردند .و زمانیکه امیر دوست محمد خان شاه افغان توسط شاه بخارا نظر بند بود توسط کوشش اقوامی از شمال کشور موجبات رهایی او محیا شد و بعدش هم که داخل افغانستان شد با دها هزار نفر مجاهد و سلاح های موجود همان عصر او را تا دهانه های وادی پروان در تتمدره استقبال و در معرکه استقلال سهم گرفتند. از مبارزه تمام عیار اقوام کشور که همگونی بی نظیری در بیرون راندن روسهای متجاوزنشان دادند و برابربه دو نسل تلفات و قربانی دادند و پیکره های اقتصادی کشور کاملاً ویران گردید، بهمگان معلوم است.
ما می بینیم اکثر منابع نشراتی آلوده و غرضمند چیز های را بنام آزادی بیان و قلم انتشار میدهند که تیشه های محکمی بر رگ و ریشه وحدت و یکپارچه گی این کشور وارد میکنند. وقتی یک کشور ملت نداشته باشد و وحدتی در میان اقوام وجود نداشته باشد، به چه نامی ، نامیده خواهد شد و زمانیکه اقوام در افغانستان مصئون نباشند و حقوق آنها همه روزه لگد مال شود وخود بزرگ بینی در بین اقوام دامن و گستردگی پیدا کند و مساوات و عدالت بین اقوام را که قانون اساسی کشور معین کرده است در نظر گرفته نشود سرنوشت آن کشور به جا یی میرسد که اکنون ما در آن قرار داریم.
ضرورت است تا ما دارای یک دولت مقتدر و کارا و با تدبیر باشیم زیرا کشور ما دامنه جنگهای سی و پنج ساله دارد که هنوز نه تنها آن جنگها پایانی نیافته است بلکه با ایادی دشمنان این خاک قریب است این وطن واژگون شود.
کسی که به جغرافیای افغانستان آشنایی داشته باشد و اقوام افغانستان را از نقطه نظر بشر شناسی بشناسد می فهمد که تجزیه وطن چه زهری را در رگهای حیاتی این کشور پهن می سازد. [4] پس مطابق به تقسیم اوقات صلح افغانستان باید اولاً دولت مشروعیت خود را بیابد و منحیث یک دولت قانونمند قد فراز نماید، تا ملت بتواند بالای دولت اعتماد کامل پیدا کند وقتی اعتماد ملت حاصل شد این ملت است که باعث توانمند شدن دولت میگردد . در غیر آن دولت های مریض – ارتجاعی– ضعیف و نا کارا خود شان را با ملت یکسره به نابودی می برند.
[1] – ستون اخبارمؤرخ سه شنبه 15 سرطان 1389 سایت آریایی
[2] – همان جا
[3] -اخبار آریایی ، همانجا
[4] – کابل پرس – مؤرخ چهارم جولای 2010 (چگونه به تجزیه افغانستان بیاندیشیم : طرح تجزیه افغانستان!
عبور از خطوط ممنوع: مخالف، موافق و نه مخالف و نه موافق: نظر شما چیست؟
توجه: برای مخالفان، موافقان و نه مخالف و نه موافق، پرسش های خاص طرح شده است. لطفا مخالف، موافق و یا نه مخالف و نه موافق پرسش های مربوط را پاسخ دهید. از مخالف، مخالف و نه موافق و نه مخالف نیز می خواهیم پرسش های عمومی را در کنار پرسش های مربوط پاسخ دهید. شما می توانید پاسخ های خود را به سردبیر کابل پرس ایمیل کرده و یا با ورود به بخش مدیریت کابل پرس، برای انتشار پیشنهاد کنید.
به دنبال طرح افغانستان فدرال، کابل پرس طرح تجزیه افغانستان را با دیدگاه های مخالف، موافق و نه مخالف و نه موافق به بحث می گذارد. طرح تجزیه ی افغانستان در کابل پرس به معنای این نیست که این رسانه ی اینترنتی با تجزیه ی افغانستان موافق است یا مخالف. هدف از طرح این بحث شاید عبور از خطوط ممنوع در کشوری باشد که سرکوب، خفقان، کشتار، تبعیض و چپاول بیداد می کند و این سرکوب، خفقان، کشتار، تبعیض و چپاول از حداقل 150 سال پیش تا دوره ی حکومت فاسد، طالبانی و مافیایی حامد کرزی با حضور حدود 150 هزار سرباز بین المللی بر جنازه ی کشوری بنام افغانستان ادامه یافته است.
افغانستان در 150 سال اخیر قربانیان زیادی داشته و هر روز بر شمار این قربانیان افزوده می شود. میلیون ها تن تاکنون جانشان را از دست داده اند، میلیون ها تن ناچار به ترک خانه و کاشانه شده اند. میلیون ها تن زیر بار ظلم و ستم، زندگی خلاف تمام ارزش های انسانی را تجربه کرده اند و مانند میراثی ظلم و ستم از نسلی به نسلی دیگر منتقل شده و می شود.
کشوری که اکنون افغانستان می نامندش خود پاره ای از جغرافیایی سیاسی بزرگتر بوده و در نتیجه ی تجزیه این نام بر آن نهاده شده و حکومت های آن با پشتیبانی قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای بوجود آمده، ادامه حیات داده و یا به زیر کشیده شده اند.
آيا تجزیه ی افغانستان به چند کشور دیگر می تواند آغازی برای پایان رنج و ستم تاریخی و ادامه دار در افغانستان باشد؟
از شما می خواهیم پاسخ های خود را به پرسش های زیر به کابل پرس ارسال کنید. شما می توانید در صورتی که لازم دانستید، پرسش های دیگری نیز طرح کرده، به آن پاسخ داده و بحث را گسترش دهید.
پرسش های عمومی درباره تجزیه افغانستان:
يک: چرا طرح موضوع تجزیه افغانستان، عبور از خطوط ممنوع دانسته می شود؟ (لطفا شرح دهید)
دو: آيا لازم است موضوع تجزیه افغانستان به عنوان یکی از راه های آغاز برای پایان رنج و ستم تاریخی به بحث گرفته شود؟ (لطفا شرح دهید)
سه: آیا تجزیه طلبی در کشور افغانستان یک حق پنداشته می شود و یا مساوی با وطن فروشی و همراهی با بیگانگان است؟ (لطفا شرح دهید)
چهار: آيا برای تجزیه طلبان مرز و محدوده ای برای عمل و رسیدن به تجزیه افغانستان قایل هستید؟ (لطفا شرح دهید)
پنج: آيا به مخالفان تجزیه افغانستان حق می دهید که از تمام روش های ممکن برای سرکوب تجزیه طلبان استفاده کنند؟ (لطفا شرح دهید)
شش: با تجزیه افغانستان مخالف هستید؟ (آری یا نه)
هفت: با تجزیه افغانستان موافق هستید؟ (آری یا نه)
هشت: آيا درباره تجزیه افغانستان نه نظر مخالف دارید و نه موافق؟ (آری یا نه)
پرسش ها برای مخالفان تجزیه افغانستان
يک: چرا مخالف تجزیه افغانستان هستید؟ (لطفا شرح دهید)
دو: آيا پس از چندین دهه کشتار، چپاول، تبعیض و کوچ اجباری و تداوم آن، هنوز به ساختن افغانستان به عنوان یک کشور یکپارچه امیدوار هستید؟ اگر بله چرا؟
سه: آيا معتقدید که حکومت ها در افغانستان جامع و یکپارچه عمل کرده اند و تبعیض، برتری طلبی نژادی، مذهبی، اجتماعی و زبانی و فرهنگی در افغانستان وجود نداشته و ندارد؟ ( لطفا شرح دهید)
چهار: آيا معتقدید که حکومت ها در افغانستان تبعیض، برتری طلبی نژادی، مذهبی، اجتماعی و زبانی و فرهنگی را در برنامه ی خود داشته و شما با آن مخالفید و راه مبارزه با آن را تجزیه طلبی نمی دانید؟ (لطفا شرح دهید)
پنج: آيا معتقدید تجزیه طلبان عوامل کشورهای دیگر، جاسوس و مزدور هستند؟ ( لطفا شرح دهید)
شش: آيا معتقدید تجزیه افغانستان امری ناممکن است؟ (لطفا شرح دهید)
هفت: آيا مخالف تجزیه افغانستان هستید اما تجزیه افغانستان را دور از ذهن نمی دانید؟ در صورت تجزیه چه تغییرات جغرافیایی را در در افغانستان فعلی و منطقه متصور هستید؟ (لطفا شرح دهید)
هشت: آيا معتقدید که با تجزیه افغانستان جنگ و نقض حقوق بشر برای تثبیت مرزها بوقوع می پيوندد؟ آيا معتقدید علی رغم ادامه دار بودن چندین دهه جنایات حاد علیه بشریت و زیان های غیر انسانی در افغانستان، هزینه ها و تلفات انسانی و غیر انسانی برای مبارزه و تغییر و اصلاح پایدار در افغانستان واحد، کمتر از تجزیه طلبی ست؟ (لطفا شرح دهید)
نه: راهکارهای پیشنهادی شما برای جلوگیری از تجزیه طلبی و در نهایت تجزیه افغانستان چیست؟ (لطفا شرح دهید)
ده: لطفا هر مورد دیگری را که لازم می دانید و در پرسش ها نیامده، با شرح آن بنويسید.
پرسش ها برای موافقان تجزیه افغانستان:
يک: چرا موافق تجزیه افغانستان هستید؟ چه عوامل و انگیزه هایی باعث شده تا شما موافق تجزیه افغانستان باشید؟ (لطفا شرح دهید)
دو: آيا تجزیه افغانستان را عملی می دانید؟ چه عوامل و انگیزه هایی باعث تجزیه افغانستان می شود؟ (لطفا شرح دهید)
سه: آيا علی رغم اینکه موافق تجزیه افغانستان هستید، تجزیه را امری بعید می دانید؟ چه عوامل و انگيزه هایی مانع از تجزیه افغانستان می شود؟
چهار: افغانستان باید به چه شکلی تجزیه شود؟ کشورهای جدید چه تغییرات جغرافیایی را باید پیدا کنند؟ (لطفا شرح دهید)
پنج: تغییرات جغرافیایی جدید با تجزیه افغانستان باید بر چه اساسی صورت گیرد؟ نقش عوامل نژادی، مذهبی، فرهنگی و اجتماعی تا چه اندازه در تقسیم بندی جغرافیایی جدید اهمیت دارد؟ (لطفا شرح دهید)
شش: آيا هزینه و بهای جنگ و نقض حقوق بشر در نتیجه ی تجزیه و تثبیت مرزهای جغرافیایی جدید کمتر از وجود و ادامه افغانستان با پیشینه ی سرشار از نقض حقوق بشر و ادامه نقض حقوق بشر در چنین کشوری ست؟ آيا معتقدید راه هایی برای جلوگیری از جنگ برای تثبیت مرزهای جدید وجود دارد؟ این راه ها کدامند؟ (لطفا شرح دهید)
هفت: آيا معتقدید که تمام راه ها برای داشتن افغانستان واحد همراه با رعایت حقوق بشر مسدود شده است؟ آيا همه ی گزینه ها را برای سامان دادن به وضعیت انسانی در افغانستان پر هزینه تر از تجزیه افغانستان می دانید؟ (لطفا شرح دهید)
هشت: با تجزیه افغانستان چه کشورهایی باید بوجود آيد؟ اين کشورها باید دارای چه مشخصاتی باشند؟ نظام های حکومتی در اين کشورها چگونه باشد؟ پادشاهی ، امارت، جمهوری، اسلامی، سکولار و…؟ (لطفا شرح دهید)
نه: آيا کشورهای جدید می توانند خود را به سرعت سامان داده، وضعیت قابل قبول حقوق بشری داشته و نیازهای مختلف مانند نیازهای اقتصادی خود را تامین کنند؟
ده: لطفا هر مورد دیگری را که لازم می دانید و در پرسش ها نیامده، با شرح آن بنويسید.
پرسش ها برای آنانی که نه موافقند و نه مخالف
يک: چرا نه موافق تجزیه ی افغانستان هستید و نه مخالف؟ (لطفا شرح دهید)
دو: آيا احتمال می دهید افغانستان تجزیه شود؟ اگر تجزیه شود یا نشود، علت، عوامل و انگیزه های آن چیست؟ (لطفا شرح دهید)
سه: آيا با راهکارهای دیگری مانند فدرالی شدن افغانستان موافق می باشید؟ (لطفا شرح دهید).
