در يكي دو سال گذشته در همين سايت دو مضمون به نشر سپردم . يكي ديني و مذهبي در اسلام نيست و يكي قدسيت ديني در اسلام وجود ندارد. هر دو موضوع كه در اسلام شناسي بسيار ارزنده اســت، بسيار استقبال شد. حالا يك غلط فهمي ديگر را خدمت شما مي نويسم كه در اسلام چيزي به نام شخص روحاني وجود ندارد و اين واژه هم از عيسويت به ما رسيده مثليكه بعضي مسايل بدون اينكه دقت كنيم از اسرائيليات به ما رسيده مانند لباس سياه پوشيدن در مراسم جنازه يك تقليد كوركورانه كه امروز زن و مرد در جنازه سياه مي پوشند .
ما در زبان فارسي واژه روحاني داريم و حتي يك عده مخصوصا در ايران نام خانوادگي شان روحاني اســت و اما در ادبيات ديني يا بهتر بگويم اسلامي ما شخص روحاني نداريم . تنها عالم داربم. زمانيكه مردم بر عليه كليسا در اروپا قيام كردند اين واژه ها مانند ديني ، مذهبي و يا روحاني زياد تر مروج شد و براي آناني گفته مي شد و مي شود كه پايند مناسك ديني خود استند. در اسلام ، همه مسلمان اســت. تنها واژه اي كه مي توان براي يك مسلمان استفاده كرد با تقوي ، با ايمان و عالم اســت و بس . خواه مخواه ما صفت هاي ديگر كه شكل منفي شخصيت را نشان ميدهد داريم مانند منافق ، فاسد ، فاسق ، و ظالم .
در اسلام ، مردم زياد تر يا كمتر با تقوي هستند. با ايمان تر و بي ايمان تر اند و ايمان در اثر تقوي گرايي زياد مي شود و اگر تقوي كم شود ايمان هم ضعيف مي شود. يعني يك رابطه مستقيم بين ايمان و تقوي اســت كه در يكي از مقالات رابطه ايمان و تقوي را تشريح كرديم . تقوي هم مانند دين بودايي رياضت نيست بلكه معني تقوي دوري از بدي هاست و از ماده وقايه مشتق شده اســت. هر قدر شما از بدي ها دوري كنيد با تقوي تر هستيد. تقوي به نماز خواندن و روزه گرفتن نيست زيرا يك منافق هم در حضور شما مي تواند نماز بخواند و يا روزه گيرد. اين بدين معني نيست كه مردم نماز ادا نكنند و يا روزه نگيرند. نماز را ما براي خود ميخوانيم و روزه را براي خدا ميگيريم و اما هر دو عبادت شرط اول آن اخلاص اســت و تنها خداوند از راز دل ها آگاه اســت نه بندگان .
وقتي ما به قاموس قرآني رجوع مي كنيم واژه رهبان را مي يابيم كه براي مسيحيان گفته شده و همين روحانيت از آن مشتق شده اســت .
فريد يونس
استاد باز نشسته اي بشر شناسي فرهنگي خاور ميانه و مطالعات و فلسفه اسلامي
كليفورنيا ، ايالات متحده امريكا
