چرخ بالِ مرا سوى بخارا نبريد!
گر خوست نه، پس دوبى زيبا ببريد
يا بوت مرا ز دلكشا باز آريد
يا چپلى و واسكتم را آنجا ببريد
هجرانِ بى بى گل كه خرابم كرده
دستانِ مرا به لمس رولا ببريد
آهى جگرِ سوخته ام را ز كَرَم
بر مرهمِ شاوسين بابا ببريد
پولهاى ربوده ز بيت المال را
چون ارثيه بر مريم رعنا ببريد
دشنام مرا به دشمنانم گوئيد
نفرين مرا به استاد عطا ببريد
صد قصه نويسيد، ولى باز چه سود
گيرم كه شما، پى به معما ببريد
ديدى كه به چال خود خويدى باز هم
اين كتره ز من، به يار همتا!!؟ ببريد
از بهر تسلاى دل مردم ما
رويم سيه كرده، دور دنيا ببريد
تا صورت من دگر نبيند مردم
جسمم ز زمين به قعر دريا ببريد
هر چند فرومايه شماريد مرا
تابوت مرا به باغ بالا ببريد
گر عاقلى شد زعيم تان اى مردم!
يادى ز منى لوده اى رسوا ببريد
يادداشت:
– شاوسين = شاه حسين مرتضوى
– مريم = دختر اشرف غنى
– يار همتا = داكتر عبدالله شريك پنجاه پنجاه
