آقای صالح، مهر سکوت بر لبان تان را تحمل نکنید
چند دهه جنگ و بحران در افغانستان سیاستمداران و نخبگان سیاسی ـ فرهنگی زیادی را وارد عرصه سیاسی کشور کرده است. جناب امرالله صالح یکی از چهره های برازنده در میدان سیاست و کیاست کشور است که توانسته در ایام جوانی به اندوخته های بالایی سیاسی، نظامی و استخباراتی دست پیدا کند. او از قواعد بازی بازیگران منطقه ای و جهانی در افغانستان آگاهی دارد. فرصت ها و چالشهای فراروی جنگ و بحران کشور را می تواند در مقیاسی خوبی تحلیل و تجزیه نماید. تعریف خوبی از دوستان و دشمنان افغانستان دارد و با طالبان، داعشیان و دیگر گروه های افراطی و متحجر سر سازگاری ندارد. بلی، بدون شک آقای صالح را می توان در ردیف سیاستمداران با ابتکار و نکته سنج در کشور به شمار آورد.
اما با وجود این همه، به باور من، نقدی جدیی که می توان به ایشان وارد آورد این است که وی در برخی موارد تاکتیکی می اندیشد تا استراتژیک. انتصاب آقای صالح در پست “وزارت دولت در امور اصلاحات بخش امنیتی” که یک مقام تشریفاتی ست و صلاحیت های اجرایی تعریف شده ای ندارد، در واقع زدن مهر سکوت بر لبان این منتقد آگاه و سیاستمدار با درایت بود که توان به چالش کشیدن ضعف و نارسایی های این حکومت را در حد بالایی دارد.
حکومتی که علاوه بر ضعف مدیریتی در نهاد های امنیتی بر محور انحصار و ابقای هژمونی قدرت در افغانستان میچرخد و اکنون با آمدن حزب اسلامی حکمتیار بحث تمرکز گرایی قدرت در کشور مزید برعلت شده است.
بسیاری از آگاهان امور نظامی که آقای صالح یکی از آنهاست بخوبی آگاهی دارند که ضعف نظام کنونی در بخشهای نظامی و استخباراتی تقرر و انتصاب افراد غیر مسلکی، بی تجربه و بی صداقت در مبارزه با گروه های شورشی است. این که طالبان و دیگر مخالفان مسلح دولت هر روز قوی تر از پیش می شوند ضعف مدیریت و عدم برنامه ریزی راهبردی در نهاد های امنیتی است نه قوت و توانایی آنها. گماشتن افرادی که از بازی های پیچیده نظامی ـ استخباراتی کنونی آگاهی ندارند و اهداف راهبردی آنها را نمی دانند، هیچگاه نمی توانند سرنوشت جنگ و دفاع کشور را به درستی مدیریت کنند و آن را به پیروزی برسانند. بی تردید سلیقه های شخصی و قومی رئیس جمهور و تیم کوچکش را نمی توان در انتصاب افراد از نظر دور داشت.
حالا به گونه مثال اگر آقای صالح یکتن از جنرالان مسلکی، با تعهد و صادق به منافع ملی کشور که عزم راسخ به نابودی و درهم شکستن طالبان و دیگر گروه های تروریستی را داشته باشد، به مقام های امنیتی کشور پیشنهاد کند از جانب رئیس جمهور قبول خواهد شد؟ جواب روشن است.
به باور من، دیر یا زود ایشان این پست را به دلایل انحصار قدرت و تک رایی و گروگان گرفتن عدالت به وسیله ای رئیس جمهور که همه کاره و عقل کل است، تحمل نخواهد کرد. کار و فعالیت سیاسی آقای صالح در تشکل “روند سبز افغانستان”، “رسا” رساتر و پربارتر از وزارت کنونی بوده و موثریت و جذابیت شان بحیث یک منتقد آگاه و اپوزیسون سیاسی نظام به مراتب خوبتر و بهتر از مقام وزارت های بی صلاحیت است.