از چندي به اين سو، زمزمه هايی شنيده مي شود مبني بر اينكه انتخابات پارلماني سال روان ممكن است به دلايل مختلف و از جمله نبود امنيت، برگزار نشود. هرچند كميسيون برگزاري انتخابات تأكيد مي ورزد كه اين كميسيون، آمادگي هاي لازم را براي برگزاري انتخابات سالم و شفاف، گرفته و در موعد معين يعني 27 سنبله ي سال روان، انتخابات پارلماني كشور برگزار خواهد شد؛ اما حالا رسانه هاي غربي به اين موضوع اشاره دارند كه امنيت در افغانستان به اندازه یی نيست كه زمینه ی برگزاري انتخابات همگاني و شفاف را فراهم كند.
فضل احمد معنوي رييس كميسیون انتخابات كشور نیز، به گونه یي اين خبر را پس از برگشت از سفر خود به ولايات غربی كشور، تأييد كرد. آقاي معنوي كه چند روزي را در ولايات غربي براي بازديد از روند آمادگي انتخابات گذشتاند، در گفتگو با آژانس اطلاعاتي باختر گفت كه در چهار ولايت غربي كشور يعني ولايات نيمروز، هرات، فراه و بادغيس نگراني هاي امنيتي وجود دارد. وقتي وضعيت در اين ولايت ها ـ كه ولايات امن خوانده مي شوند ـ چنين باشد، پس مطميناً در ولايات جنوبي و شرقي ـ كه عمدتاً زیر تسلط شورشيان قرار دارند ـ وضعيت، بدتر و بحراني تر است.
از سوي ديگر، نهاد انتخابات آزاد و عادلانه ي افغانستان يا فيفا، به تازگي از نگراني هاي ديگري هم پرده برداشته است. فيفا مي گويد به دلايلی چند، تقلب در انتظار انتخابات پارلماني سال روان كشور است. اين دلايل شامل استفاده ي گسترده از امكانات دولتي، توزيع بي رويه ي كارت رأي دهي و نا امني ها است. به نظر مي رسد اين سه دليل به اندازه ي كافي مي توانند براي انتخابات سال روان، چالش آفرين باشند.
برخي شايعات قوي وجود دارند كه آقاي كرزي افرادي را از ميان طرفداران و حاميان خود برگزيده و تلاش دارد كه آنان را برنده ي انتخابات پارلماني امسال كند؛ چون بدون ترديد، ايشان تجربه ي خوبي از انتخابات رياست جمهوري در اختيار دارند و مي توانند يك بار ديگر آن تجربه ي سربلند را در انتخابات پيش رو به آزمون بگذارند. از طرفي هم به نظر مي رسد كه هنوز از حساب بانكي آقای کرزی يعني همان مبلغ ده هزار دالری كه در يكي از بانك هاي هالند گويا گذاشته بود، تا هنوز چيزي كم نشده، و مي تواند از آن در انتخابات سال روان پارلماني، به نفع حاميان خود استفاده كند و پارلمان را دقيقاً به يك پارلماني خودي تغيير دهد. پس موضوع تقلب در انتخابات پارلماني به همان ميزان انتخابات رياست جمهوري، پر رنگ است و مي تواند مسير انتخابات را كاملاً دگرگون كند.
آقاي كرزي به دنبال كسب قدرت بيشتر و تمركز آن، به گفته ي آگاهان مسايل كشور اين بار مي خواهد كه فاتحه ي پارلمان را هم به عنوان يك نهاد مستقل و قانونگذار كه همزمان بر كار حكومت نیز نظارت مي كند، بخواند و پارلماني بسازد كه اكثريت اعضاي آن، افرادي باشند كه از او دستور مي گيرند و به فرمان او عمل مي كنند. مي گويند برخي از مشاوران تيوريسین آقاي كرزي، پيش از آغاز روند ثبت نام نامزدهاي دومين انتخابات پارلماني، به ايشان اين مشوره ي گران سنگ را داده بودند كه بهتر است به جاي يك پارلمان پر سر و صدا و جنجالي، يك پارلمان آرام و مطيع داشته باشيم. پس اگر اين گفته ها و شايعات درست باشند، اين بار هم بايد منتظر تقلب از همان مجراي هميشگي آن يعني ارگ رياست جمهوري در انتخابات پارلماني كشور باشيم.
موضوع ديگري كه در سخنان مسوولان فيفا هم برجسته بود و آن هم بدون ترديد در روند انتخابات مي تواند تأثيرات منفي گسترده يی بگذارد، موضوع توزيع بي رويه ي كارت هاي رأي دهي است. كميسيون برگزاري انتخابات، تأييد مي كند كه بيش از هفده و نيم میليون كارت رأي دهي در افغانستان توزيع شده است؛ يعني چيزي نزديك به دو برابر افراد واجد شرايط رأي دهي. اين كارت ها را چه كساني گرفته اند و در عقب اين همه كارت گيري و توزيع كارت، چه هدف و يا اهدافي مي تواند وجود داشته باشد؟
اين پرسش، دقيقاً پاسخ خود را در همان طرح ورود افراد خودي از سوي آقاي كرزي مي تواند پيدا كند؛ به اين معنا كه يكي از راه هاي انجام تقلب، مي تواند موجوديت كارت هاي رأي دهي در محل هاي خاص و نزد افراد خاصي باشد؛ همان اتفاقي كه در انتخابات رياست جمهوري سال گذشته افتاد و صندوق هاي فراواني در عدم موجوديت رأي دهندگان به نفع نامزد خيلي مشخصي پر شد و افتضاح جهاني به بار آورد. اکنون نیز همان افراد اند و همان تجربه؛ ولي اين بار تنها تفاوتي كه وجود دارد، اين است كه نشاني تغيير كرده و به جاي ارگ، خانه ي ملت در خطر تقلب قرار گرفته است. به هر حال، اين نگراني ها جدي است و انتخابات پارلماني افغانستان، در ميان چنين بيم و اميدهايی قرار است برگزار شود؛ البته در اين ميان نقش بيم، بيشتر و پر رنگ تر از اميد است؛ چرا كه دست آناني كه مي خواهند تقلب كنند و از امكانات دولتي به نفع نامزدهاي مورد حمايت خود استفاده كنند، به اندازه ي كافي باز است.
پس در چنين فضايی بهتر آن است كه اصلاً انتخابات پارلماني نداشته باشيم و كشور در نبود يك قوه اداره شود، همان گونه كه ساليان متمادي در نبود هر سه قوه اداره شده است؛ چرا كه اگر خانه ي ملت به خانه ی شخص خاصي تبديل شد، آنگاه ديگر هيچ اميدي براي اصلاح و بهتر شدن وضعيت بحراني و فاجعه بار فعلي، باقي نخواهد ماند و همزمان با فاتحه ي مجلس، فاتحه ي افغانستان را هم بايد خواند.
