در فضای “مسامحه” و معامله؛ بیشتر وزیران رای می آورند
به دنبال معرفی وزیران پیشنهادی حامد کرزی، اکنون همه نگاه ها به مجلس نمایندگان دوخته شده اند، که در برابر این چهره ها چگونه برخورد خواهند کرد.
هر چند تجربه چهار ساله نمایندگان نشان داده است که آنان در برابر حکومت از همسویی و قاطیعیت لازم برخوردار نبوده اند، اما اکنون برخی از نمایندگان ادعا می کنند که در آخرین سال کاری، نمایندگان مردم تصمیم مردمی و مبتنی بر معیار های قانونی، اتخاذ خواهند کرد.
جریان مباحث روز گذشته در مجلس نمایندگان نشان داد که با وجود انتقاد ها، فضای حاکم بیشتر یک فضای” مصامحه” و سازش می باشد. سوال های گوناگون از سه وزیر پیشنهادی نشان داد که نمایندگان مردم بدون آمار، اسناد و معلومات کافی و شاید برخی هم به صورت آنی سوال های شان را مطرح کردند. انتظار می رفت که نمایندگان مجلس حداقل کارنامه وزیران پیشنهادی را به دقت مطالعه کرده و با جزییات بیشتر آنان را به نقد و بررسی می گرفتند. نکته جالب دیگر این است که وقتی وزیران پیشنهادی آمار و ارقام بلند کاری را مطرح می نمایند هیچ یک از نمایندگان مردم نمی پرسد که این آمار تا چه میزانی با واقعیت ها مطابقت دارد و برنامه های آینده آنان تا چه میزانی امکان عملی خواهد داشت.
نبود سوال های جدی و غیر کار شناسانه از سوی نمایندگان نشان از دو نکته است؛ یا فقدان آگاهی آنان از وزارت خانه های موجود و یا آن که از سر “مسامحه” و سازش، نمی خواهند که موضوع های جنجال بر انگیز را مطرح نمایند. برای نمونه دیروز هیچ یک از نمایندگان در مورد نصاب تعلیمی افغانستان، محتوا و کیفیت آموزشی، و چیزی به نام سیستم آموزشی سوالی مطرح نکرد. ظاهرا وکیلان مردم صرفا چوکی و ساختمان را نماد معارف می بینند و چیزی فراتر از آن را درک نمی کنند. قرار است امروز وزیران داخله، فواید عامه و تحصیلات عالی نیز برنامه های خود را ارایه نمایند. اما سوال اساسی این است که آیا نمایندگان از وزیر محترم داخله خواهند پرسید که به رغم صرف میلیون ها دالر چرا از 433 واحد پولیس ملی افغانستان فقط 12 واحد ( 3 درصد) می توانند با همکاری نیروهای ایتلاف قادر به رهبری عملیات باشند؟ عدم اعتماد مردم بالای پولیس، نبود نظارت بر شرکت های خصوصی و نبود نظارت بر عمل کرد پولیس قراردادی از جمله سوالی های دیگری است که می توان آن را مطرح کرد. وزیر تحصیلات عالی نیز با سوال های جدی می تواند مواجه باشد. وی در برابر افزایش متقاضیان به دانشگاه ها و فقدان ظرفیت لازم و آن هم در حد 20 درصد، موجودیت نظام آموزشی کهنه و آن هم با استفاده از مواد درسی دهه 40 و ایجاد موانع در برابر کدر های مسلکی و جوان، چه معجزه ای را می تواند به خرج دهد.
وزیر فواید عامه باید به صورت دقیق و عملی و نه شعاری بگوید که آیا می تواند در فضای نا امن کشور پروژه های بازسازی و نو سازی را در گوشه و کنار کشور اجرا نماید؟ به هر حال انتظار مردم از نمایندگان شان این است که برای یک بار هم که شده فراتر از مسایل قومی، حزبی و منافع فردی به کابینه نگاه کرده و اقدام نمایند.