امروز در کاخ ریاست جمهوری اشرف غنی و عبدالله در یک نشست خبری زبان در کام هم کردند و به شهروندان کشور و جهانیان اعلام داشتند که آنان پس از این، دروغ نمی گویند و زبان های شان را مهار می زنند تا دیگر چهار نعل در وادی یاوه های سیاسی و مردم فریبی نتازند. هرچند این خبر شلیک خنده های حاضران را در پی داشت، با این حال هر دو رهبر صادق االقول تاریخ ! خم به ابرو نیاوردند و در سایۀ درختی نشستند و با زبان نرم گوسپندی اظهار داشتند که ذهن دروغ پرداز آن ها از بس که در خدمت مردم و کشور بوده از کار افتاده و باروت عوام فریبی شان نم برداشته است! آنان با گردن های بلند تر از زرافه های انقراض یافتۀ تاریخ به خبرنگاران گفتند که بدانید و آگاه باشید و این خبر در همه جا پخش کنید که امروز از برکت سیاست های پشت پردۀ حکومت وحدت ملی، افغانستان در صدر کشورهای دروغ پرداز جهان قرار گرفته که نه تنها در تاریچ پنج پنج هزار سالۀ این سرزمین بی مانند است؛ بلکه جهانیان را نیزبه حیرت انداخته است! اشرف غنی با ایشاره به عبدالله گفت: داکتر صاحب شاهد است که حکومت وحدت ملی در عرصۀ دروغ پردازی به توسعۀ چند هزار فیصد ی دست یافته و این سرعت رشد نه تنها ما را که حتا دارالخلافۀ وا شینگتن را نیز نگران ساخته است. عبدالله در ادامۀ سخنان غنی اضافه کرد که ما پس از بحث و فحص دراز و مقایسۀ وضعیت خود با جهان به این نتیجه رسیدیم که میزان رشد دروغ در حکومت وحدت ملی را کاهش دهیم که این رشد سرسام آور در میان ما و جهان فاصله یی انداخته است به درازای هزاران هزار فرسنگ. او در ادامه گفت ما با سرعتی که به پیش می رویم ، جهانیان از ما بسیار بسیار عقب خواهند ماند و آن گاه تمام رابطه های ما با جهان قطع خواهد شد. این فاصله دوستان جهانی ما را از ما جدا خواهد ساخت، چون آنان نمی توانند به ما برسند و هیچ کشوری در جهان این سرعت رشد و توسعه را ندارد. چنان بود که به توصیۀ پزشکان حاذق دارالدروغ جهان- واشنگتن به این نتیجه رسیدیم که مدتی ذهن جوالۀ دروغ پرداز خود را از کارهای کشوری و لشکر مرخصی دهیم. چنین بود که تصمیمم گرفتیم که دیگر دروغ نگوییم . هنوز دُر افشانی‌های عبدالله پایان نیافته بود که غنی شلاق سخن را از دست او گرفت و گفت :ما در یک سال تنها ۳۶۴ روز دروغ می گوییم و در شبانه روز ۱۸ ساعت کار می کنیم و دروغ می بافیم تا شما زنده گی بهتری داشته باشید. برای آن که هیچ افغان از هیچ افغان کم نیست! از شهروندان افغانستان پوزش می خواهیم که یک روز از خدمت به آنان دور خوایم بود. یک روز رخصتی می خواهیم، ذهن ما هم به استراحت و آرامش روانی نیاز داریم. روز نخست اپریل روز جهانی دروغ است، همه گان به گونه‌یی دروغ می گویند، اما ما افغان ها باید فرهنگ و هویت خود را پاسداری کنیم. دروغ گفتن خوب نیست و باغیرت افغانی ی که داریم نه تنها نمی خواهیم در این روز دروغ گوییم؛ بلکه باید سخن راست بگوییم که راستی رضای خداست! عبدالله می خواست در ادامه چیزی بگوید که غنی دست اش را با چنان خشونتی بلند که کرد عبدالله لب از لب باز نکرد. غنی با فریادی که همه گنجشکان چناران کاخ ریاست جمهوری را از شاخه ها پراند، گفت: دستور داده ایم تا این روز را به نام روز « راست گویی حکومت وحدت ملی » در سالنمای افغانستان بنویسند و رخصتی اعلان کنند!
هنوز دهان غنی باز بود که یکی از خبرنگاران بخت بر گشته پرسید : ای سلطان کهن بخت! تندیس بزرگ دروغ های بی سرانجام ، امروز را که روز راست گویی اعلام داشتید ، پس سخنی بگوی از سر راستی و درست گویی که دروغ های رو به افزایش شما در ۳۶۴ روز سال، نفس ما را تنگ ساخته است! می خواهیم بدانیم که سخن راست در دهان شما چگونه ادا می شود و شنیدن سخن راست از شما چه مزه یی دارد؟
غنی گفت: جزییات را سخن گویان حکومت وحدت ملی برای شما خواهند گفت و پیشتر برای تان گفتم که امروز روز استراحت ذهن من داکتر صاحب عبدالله است و اگر راست گوییم همه مردمان بر ما بخندند و ما را از شهر بیرون کنند، مگر تو چگونه خبرنگاری که هنوز گلستان سعدی را نخوانده ای که هفت صد و اند سال پیش از این گفته بود: دروغ مصلحت آمیز به ز راست فتنه انگیز. حکومت وحدت ملی، حکومت مصحلت است نه حکومت فتنه انگیزی ! دو دست را چنان شاخۀ خشکیدۀ چناری در هوا تکان داد و فریاد زد بگو بگو ای خبر نگار بی خبر از راز های پشت پرده ، مصلحت خوب است یا فتنه انگیزی!
طوریکه به همه گان آشکار است سایر مردمان جهان در یک سال تمام فقط طی یک روز آنهم اول آوریل را روز دروغ گفتن شناخته اند به این معنی است که در باقی سه صدو شصت و چار روز دیگر زبان به دروغ باز نمی کنند .رهبران حکومت وحدت ملی تصمیم دارند درین روز از دروغ گفتن اجتناب نموده و این روز را بنام روز راست گویی نام گذاری کنند وبه این معنی که در باقی سه صدو شصت و چار روز دیگر به مردم افغانستان دروغ بگویند و خلق را فریب دهند .
وقتیکه وعده های دروغ آقای غنی در زمان مبارزات انتتخاباتی بیادم می آید و باز که بخنده های زمان ریاست جمهوری اش متوجه میشوم در حالیکه یکفیصد از وعده های خودرا عملی نساخته است و حتی احساس هم نمیشود که عملی سازد، شگفت زده میشوم که انسان هم عجب موجودی میباشد! او میگفت به جوانان کار پیدا مینمایم. ولی متأسفانه که در مدت ریاست جمهوری او بیش از دوصدوپنجاه هزار جوان از افغانستان به نسبت بی سرنوشت بودن و آینده تاریک افغانستان را ترک گفتند. دردا که تعداد شان در دریاها با اولادهای شان غرق شدند. او وعده داده بود که بدخشانرا به مرکز تجارت بین المللی تبدیل مینمایم. متأسفانه که قریب است که بدخشان به مرکز ترورزم بین المللی تبدیل شود. او گفته بود که پنجصد هزار منازل رهایشی میسازم،…وغیره. همه دروغ.