طی سه ماه اخیر مارشال عاصم منیر رئیس ارتش پاکستان سه مرتبه به آمریکا سفر کرده است، در این سه بار سفر برعلاوه اینکه مهمان خاص دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا بوده، با مقامات استخباراتی و نظامی آمریکا نیز دید و باز دید های مفصلی داشته است
از سوی دیگر برایم نکته جالب اینجاست که دو روز قبل طیاره شهباز شریف در میدان هوایی خاص آمریکایی ها که تنها طیارات مخصوص دونالد ترامپ در آن اجازه نشست دارند، نشست می‌کند، دیگر طیاره هیچ نخست وزیر و رئیس جمهوری در آن اجازه نشست را ندارند
به هر صورت این دید و باز دید ها را عادی تصور نکنید به باور من بازی نوینی در افغانستان در حال شکل‌گیری است؛ بازی‌ای که طراح آن نه فقط پاکستان، بلکه محور آن نهادهای امنیتی و نظامی این کشور به‌ویژه رئیس ستاد ارتش، عاصم منیر است
این حرکت با هماهنگی مستقیم آمریکا انجام می‌شود و هدف آن بازچینی مهره‌های قدرت در اداره کابل است
در گام نخست، رهبر فعلی طالبان به حاشیه رانده می‌شود. چهره‌های نرم‌تر، قابل‌قبول‌تر و نزدیک‌تر به محور اسلام‌آباد و واشنگتن جایگزین آنان می‌شود
قدرت به گروهی سپرده می‌شود که بهتر بتوانند با جامعه جهانی تعامل کنند و همزمان منافع ژئوپلیتیکی پاکستان و امنیتی آمریکا را تأمین نمایند
پس از این انتقال قدرت، در افغانستان مسیر برای ایجاد یک حکومت ملی و نسبتاً فراگیر هموار خواهد شد؛
حکومتی که در ظاهر نماینده اقوام و اقشار مختلف افغانستان باشد، اما در عمل با نظارت بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی بشمول آمریکا و پاکستان هدایت شود
پاکستان، با توجه به عمق نفوذش در ساختارهای سیاسی و نظامی طالبان، و نزدیکی استراتژیک با غرب، نقش کلیدی در این روند و این بازی شطرنج ایفا می‌کند
این بازی پیچیده و چندلایه، می‌تواند چهره افغانستان را در سال‌های آینده تغییر دهد، اما سؤال مهم این است
آیا این تغییرات واقعاً به سود مردم افغانستان خواهد بود، یا مهره‌چینی دیگری‌ست برای تکرار تاریخ؟
باور من این است که تاریخ یکبار دیگر تکرار می‌شود بسیار کسانی می‌روند و بسیار کسانی دوباره می‌آيند
