جفا و بى انصافى خواهد بود كه در اين روز خجسته و فرخنده از آموزگار بزرگ جهاد و مقاومت يادى نكنيم.
مسعود بزرگ در كنار اينكه يك قائد برجسته جهاد و فرمانده مجرب و ورزيده بود. معلم ديانت و حريت نيز بود. كسانى كه با او سپرى نموده اند و يا بر زنده گى مبارزاتى وى اشراف دارند، بخوبى مى دانند كه مذكور همواره در تعليم و تعلم بود.
او در ساليان دشوار و طاقت فرساى جهاد، هيچگاهى از آموختن و آموزاندن دريغ نورزيد. در پهلوى ساير مصروفيت هاى خطيرش نه تنها آموزش علوم دينى، مطالعه كتب و آگاهى از اوضاع جهان را فراموش ننمود. بلكه همواره در تربيه و آموزش ياران و همسنگرانش نيز كوشا بود.
مسعود شهيد، يگانه فرماندهى بود كه مجاهدانش را پيوسته آموزش مى داد. كلاسهاى درسى داير مى كرد و اوضاع سياسى افغانستان، منطقه و جهان را براى شان تشريح و تببين مى نمود. زمستان ها كه آتش جنگ ها قدرى فروكش مى نمود. بلافاصله كورسهاى آموزشى را در بخشهاى مختلف برگزار ميكرد. از هر مجال اندكى هم بمنظور آموزش استفاده مى نمود و خود شخصاً تدريس ميكرد. باری در پاسخ خبرنگاری که از وی پرسیده بود، آرزو داری بعد از پیروزی و آزادی افعانستان، چه شغلی داشته باشی. با اشاره به تعمیر مکتبی گفته بود: آرزو دارم در آن مکتب معلم باشم.
هرچند كلاسهاى درسى او فاقد سهولت ها و امكانات متعارف بود. اما همان اتاقهاى محقر و نمناكِ در زير بم و راكت دشمنان، چنان اُبهت و عظمتى داشت كه از روستا زاده گان پاكدل و باصفا، چنان فرماندهان و مبارزانى تربيه نمود كه نه تنها ابرقدرت لجام گسيخته شوروى را به زانو درآوردند، بلكه جنرالان محيل وآفتابزده پاكستانى، تروريستان شبكه هاى مخوف چندمليتى و جُند شيطان طالبان را نیز درس عبرت دادند.
او بود كه نهال ايماندارى و تقوا را در ضمير هزاران فرد اين وطن غرس نمود و جوانه هاى استقلال طلبى و آزاديخواهى را در دل و دماغ جوانان مؤمن و غيرتمند اين مرزوبوم زنده و بارور ساخت.
او باور داشت كه يك مبارز و مجاهد ناآگاه و غيرشعورى، جنگجوى بى هدفى بيش نيست. معتقد بود كه هيچ حركت اجتماعى، بدون پشتوانه ارزشى و اعتقادى مثمر ثمر نخواهد شد.
نام، نامى و ياد گرامى آن معلم وارسته و نستوه جهاد و مقاومت بر تارك تاريخ جاودانه باد!
