اولاً بايد ياد آور شد كه هر دست آوردى که یک زن در جامعه افغانستان بدست مي آورد، بسا مايه افتخار و مباهات است. در كشوري كه همه ابزارها، ديدها و تفكرات جهت سركوب زن تا به دندان مسلح اند، هر نوع پيشرفت و ترقى كه در راستا برازندگى و برجستگى استعداد هاى خفته زن در كشور صورت ميگيرد قدمى ميباشد مثبت، در راستاى ترقى و پيشرفت كشور بسوى مدنى شدن و ايجاد فضاى باز براى همه اقشار و تيف هاى مختلف در بين اجتماع افغانستان.
پيشرفت خانم نيلوفر كه “بنام اولين خلبان زن در افغانستان” ياد شده و بانوان ديگرى كه در عرصه هاى مختلف به كاميابى ها نايل شدند، حتا اگر تعداد شان قليل هم باشد باز هم مايه سرافرازى و اميدوارى اند. اما بايد خاطر نشان كرد كه افغانستان در گذشته ها نيز با مدنيت و دانش و فن آنقدر نا آشنا نبود، بانوان در عرصه هاى مختلف شانه به شانه يى مردان در امورات مختلف سهيم بودند.
بطور نمونه در همين عرصه خلبانى، دهه ها قبل دو خواهر بنام هاى لطيفه و ليلما نبى زاده (متاسفانه بنابر گزارش تلويزيون الجزيره، ليلما نبى زاده چند سال قبل در هنگام زايمان ميميرد، و خواهر ديگر جهت نداشتن سرپرست و كمك دولتى براى طفلش شكايت دارد و تا سن مكتب رفتن او را در پرواز ها با خود ميبرد) در اين سرزمين مشغول پرواز دادن چرخبالها بودند (جالب اينكه سالها قبل بخش انگليسى بى بى سى، لطيفه نبى زاده را بنام اولين زن در آسمانهاى افغانستان معرفى كرده بود) و شايد قبل از آن دو خواهر نيز زنانى در عرصه خلبانى پيشكسوت بوده باشند كه امروز متاسفانه صدا ندارند. هر چند قسميكه قبلاً تذكر يافت هر گونه پيشرفتى كه بانوان رنج كشيده و تبعيض ديده كشور نايل ميشوند باعث خوشحالى و مباهات است ولى نبايد مركزيت يك زن باعث در حاشيه رفتن زن ديگرى شود.
در ويديوى زير دو خواهر خلبان را مشاهده ميكنيد كه سالها قبل در آسمانها كشور پرواز ها ميكردند كه شايد ايشان نيز اولين خالبانان زن نبوده باشند، بناً از منبع خبرى معتبرى مانند بى بى سى فارسى اميد آن ميرود كه در پخش موضوعات موشگافى بيشتر به خرج دهند.
نام خدا! افتخار به زنانیکه کمر همت بسته، به سنن کهنه ذلت آور پشت پا زده و در امور اجتماعی بخود سهم ارزنده قایل میشوند.