دیكتاتوری كرزی كامل شد

ورق‌ها برگشت، تاریخ به عقب برگشت، دموكراسی مضحكه‌ی رجاله‌ها شد و در یك‌سخن، استبداد و توتالیتاریسم به‌جای عقلانیت و حاكمیت مردم، نشست. زمان بوی روزهای كودتای هفت ثور را به خود گرفته؛ بوی روزهای ترس و خوف؛ بوی روزهایی كه یك‌عده در ارگ به‌جای تمام مردم از سوی آنان تصمیم می‌گرفتند و به اجرا می‌گذاشتند؛ بوی روزهایی كه حزب می‌گفت: «من» مردم هستم و حق دارم خیرجمعی را تمثیل كنم. خیرجمعی افتاده بود به‌دست یك تعداد در درون ساختاری به نام حزب پیشاهنگ طبقه‌ی كارگر.

امروز هم فضا رنگ همان سال‌ها را به‌خود گرفته است؛ سال‌های شومی كه فقط یك صدا از حلقوم جامعه بیرون می‌شد و دیگر صداها را در گلوها خفه می‌كردند. اعلام نتایج بررسی‌های حقوقی انتخابات پارلمانی، پس از شش‌ماه از سوی دادگاه ویژه، دقیقاً برگشت به استبداد و نظام توتالیتری است. این دادگاه كه صلاحیت بررسی نتایج انتخابات را مطابق به قانون اساسی كشور ندارد، در روند انتخابات دست برد و سیلی محكمی به روی مردم افغانستان كوبید؛ مردمی كه با هزار حسرت و امید به پای صندوق‌های رای رفته بودند و به افرادی كه شایسته می‌دانستند، رای دادند.

آقای كرزی با این عمل، دیكتاتوری خود را كامل كرد و نشان داد كه رهبری در خدمت منافع شخصی و گروهی خود هست. یك نگاه به فهرست حذف‌شدگان مجلس نمایندگان و كسانی كه پیروز اعلام شده‌اند، به درستی این حقیقت صحه می‌گذارد. اكثریت 62 تنی كه از مجلس نمایندگان حذف شده اند، كسانی اند كه نسبت به اقدام های قانون‌شكنانه‌ی آقای كرزی، بیشترین اعتراض را داشتند. این افراد كسانی اند كه بر عدم مشروعیت حكومت، به دلیل مشكل اعضای كابینه تأكید می‌كردند و به گونه‌های مختلف آقای كرزی را تحت فشار داشتند كه باقی اعضای كابینه را به مجلس،

به منظور بررسی صلاحیت‌های شان، معرفی كند. این افراد كسانی‌اند كه نسبت به روند مذاكره با طالبان، دیدگاه‌های انتقادآمیزی را مطرح می‌كردند و باور داشتند كه روند معامله‌گری با خشونت‌طلبان به سود افغانستان دموكراتیك و متمدن نیست. این افراد كسانی‌اند كه سقوط افغاستان را به دامن آی‌اس‌آی پاكستان ـ خلاف رأی و نظر آقای كرزی – برنمی‌تابیدند و به افغانستانی آزادی و مستقل فكر می‌كردند.

این افراد كسانی اند كه بر قانونمند شدن جامعه تأكید می كردند و تلاش داشتند كه جلو خودسری های حكومت را با نظارت سازنده و آگاهانه بگیرند. این افراد كسانی اند كه نسبت به مواضع خودخواهانه‌ی آقای كرزی در برابر جامعه‌ی جهانی نگران بودند و این نگرانی را بارها در سخنان و دیدگاه‌های شان تبارز داده بودند.

آقای كرزی به هدف مهندسی نتایج انتخابات به نفع خویش، پس از ماه‌ها رایزنی، مهمترین چهره‌های معترض و منتقد را تشخیص كرد و با ایجاد یك دادگاه غیرقانونی، دموكراسی را به‌وسیله‌ی مخالفان آن، در قشری‌ترین لایه‌های نظام خود ـ كه هنوز تفكر طالبانی دارند و حتا با ادبیات طالبان سخن می‌گویند ـ ذبح كرد. آقای كرزی به این شكل تلاش كرد به چند هدف اصلی خود نزدیك شود: اول، جلو اعتراض و انتقاد را در مجلس بگیرد، هرچند این امر به دلیل كثرت معترضان و دگراندیشان در مجلس نمایندگان امكان تحقق ندارد؛ دوم، زهر چشمی از دیگر نمایندگان بگیرد كه در برابر تصمیمات و اجراآت او زیاد مقاومت نكنند؛ سوم، زمینه‌ی ورود افرادی را به درون مجلس فراهم كند كه حامیان اصلی او هستند.

اما آقای كرزی با همه‌ی زیركی، یك موضوع را فراموش كرده است كه او نه در شرایط سی سال پیش بر افغانستان حكومت می‌كند، نه او رهبر حزب پیشاهنگ طبقه‌ی كارگر است، نه او حمایت بی‌دریغ اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و دیگر كشورهای برادر را با خود دارد، و نه او اصلاً ماركسیستی ارتدكس است.

هرچند بدش نمی آید كه چون استالین عمل كند و چون استالین سخن بگوید و چون استالین حكومت كند؛ ولی دیگر، دیكتاتوران به زباله‌دان تاریخ سپرده شده اند و هیچ نظامی براساس تفكرات استالین در جهان وجود ندارد.

آقای كرزی با ایجاد دادگاه ویژه از نخستین روزها در تلاش تغییرات اساسی در نتایج انتخابات بود. او نتایج انتخابات پارلمانی را كه از سوی كمیسیون انتخابات اعلام شده بود، به نفع خود نمی دانست و باور داشت كه بیشترین كسانی كه به مجلس راه یافته اند، به جناح های اپوزیسیونی تعلق دارند.

آقای كرزی هیچ اپوزیسیونی را به رسمیت نمی شناسد و نه می خواهد كسی مخالف دیدگاه های او سخن بگوید. به همین دلیل، دستور مهندسی در نتایج انتخابات صادر شد و دادگاه ویژه به كار خود آغاز كرد.

آقای كرزی در مراحلی به این نتیجه رسید كه اعلام نتایج به‌وسیله‌ی این دادگاه، دست او را رو می‌كند و تلاش‌هایش را نقش بر آب خواهد كرد؛ با توجه به همین مسأله، او بارها خواست كه به نحوی با مجلس نمایندگان دست به معامله‌گری بزند و پرونده‌ی دادگاه ویژه را ببندد. ولی مثل اینكه نمایندگان مردم این موضوع را دریافته بودند و نخواستند بر سر مصالح مردم و كشور با جناح قوم‌گرا، هیچ معامله‌یی را انجام دهند.

به این اساس، دیگر راهی برای آقای كرزی باقی نمانده بود و باید كار مجلس را یك‌سره می كرد. پس به دادگاه ویژه دستور داد كه به گونه‌ی گزینشی، دست به حذف نمایندگان مردم بزند.

البته به نتایج این تغییرات هم باید توجه داشت. این تغییرات می‌تواند بحران در كشور را شدت بخشد و حتا مهارناپذیر سازد، فاصله‌ی مردم از نظام را در حد قیام‌های ضد دولتی افزایش دهد، روند دموكراتیزه كردن جامعه را متوقف كند، دیكتاتوری و نظام پولیسی را در كشور گسترش بخشد و سرانجام كشور را دوباره به سال‌های خوف و ترس برگرداند.

دیكتاتوری آقای كرزی با اعلام نتایج بررسی‌های حقوقی انتخابات پارلمانی از سوی دادگاه ویژه، كامل شد و حالا باید منتظر گام‌های دیگر در این راستا بود كه حتماً هم برداشته خواهد شد، اما به این شرط كه مردم بگذارند افغانستان به همان سال‌های ترس و خوف برگردد و دیكتاتوری در جامعه نهادینه شود.

__

برگرفته از ماندگار