شما در مراسم افتتاح کارکمیسیون نظارت برتطبیق قانون اساسی سخنرانی نمودید در آن سخنرانی چنان وانمود کردید، که گویا مخالفین سیاسی در صدد تضعیف دولت مرکزی اند. جناب عالی در سخنرانی تان تصریح نمودید که سنگ اندازی های مخالفین سیاسی نمی تواند پایه های دولت را متزلزل سازد.
چند مسله در سخنرانی شما بنده را شگفت زده ساخت. فکر کردم که شاید مارشال صاحب مزاخ کرده باشند و دل شان خواسته بعد از مدت ها دوری از سخنرانی لب به شوخی های سیاسی گشوده باشند. ولی بعدا درک نمودم که غیرت چوکی معاونیت شما را واداشته تا تاخت و تازهای را علیه مخالفین سیاسی خود به راه اندازند.
گرچه شوخی و مزاخ از مارشال صاحب دور مینماید، ولی گه گاهی دیده میشد که از عشق و عرفان کم بیش سخن میگفتند.
از موضوع دور نرویم، مخالفین سیاسی دولت این بار از جانب معاون اول ریاست دولت متهم به سنگ اندازی علیه دولت شدند.
قسمیکه از گفته های مارشال صاحب استنباط گردید این سنگ انداز ها به گمان قوی “داکتر عبدالله عبدالله” و ممکن ریس عمومی امنیت اسبق “امرالله صالح” باشند.
مارشال صاحب باید بدانند که سنگ اندازی مخالفین سیاسی نخواهد توانست نظام را متزلزل سازد. ولی به احتمال قوی راکت اندازی، بم گذاری، واسکت کفانی پایه های نظام را روز تا روز متزلزل ساخته دیر یا زود کرزی صاحب حکومت را به طالبان تسلیم خواهد نمود. نمیدانم بعد از تسلیم دهی قدرت به طالبان شما به صفت معاون باقی خواهید ماند یا که عزم دوبی خواهید نمود؟
جناب مارشال صاحب نمی دانم خواب استید یا بیدار؟ آیا سنگ اندازی مخالفین سیاسی تان شما را در چهار دیواری کابل و ارگ محسور ساخته یا طالب پروری های ریس تان؟
جناب مارشال صاحب:
وقت بسیار حساس است، زمان طنزگوی نیست، طالبان به دروازه های کابل رسیده اند. دولت شما حمایت مردمی خود را کاملا از دست داده است. کرزی در بغل گوش شما در صدد تسلیم دهی قدرت به برادان واسکت کفان خود است.
یک بار از خواب گران بیدار شو، ببین که در کشورت چه جریان دارد. یک بار خمار چوکی معاونیت را بشکن، اخبار را گوش که طالب ها به کجا رسیده اند؟ به سنگ اندازی های طرف مقابل منگر، به کار های آبرو زیزانه نظام خود بنگر و به کارکرد های نهساله «نظام فاشستی و قبیله گرا» بنگر که چه دست آوردی در قسمت تامین صلح و امینیت داشته است؟ میترسم فشار بیش از حد واسکت کفان ها و معامله گری ها و سیاست های غیر انسانی کرزی شما را دو باره در جمع سنگ انداز ها پرتاب نکند؟ اگراز یادت نرفته باشد در انتخابات سال 1383 زمانیکه به صفت معاون ریاست جمهوری از جانب آقای کرزی پذیرفته نشدی بیشتر سنگ و کلوخ را خود ت به جانب نظام انداختی و ناگفته نماند که رسم سنگ اندازی را ابتدا خود بجا گذاشتید.
من به شما اطمینان میدهم که سنگ اندازی های اپوزوسیون پایه های نظام را متزلزل نساخته است. ولی به یقین گفته میتوانم که واسکت کفانی پایه های نظام را سخت متزلزل ساخته و اگر خارجی ها در سیاست های اشتباه آمیز هشت ساله خود تجدید نظر نکنند، دیگر زمان سنگ اندازی هم از دست خواهد رفت. شما به دوبی خواهید رفت و مردم زیر تازیانه فاشیزم و تروریزم ناظر مرگ تدریجی خویش خواهند بود.
سیاست های غیر انسانی آقای کرزی و تیم قبیله گرای وی کشور را به پرتگاه نابودی سوق داده است. شما و آقای کرزی میخواهید با صلح بی آبرور با ترورستان و جنایت کاران کنار آیید.
شما کلمه مقدس صلح را تا سرحد آبروریزی تقلیل داده اید. شما با کسانی میخواهید صلح کنید که تا حال یک حرف و حرکت انسانی و اسلامی از خود نشان نداده اند. شما جنایت کاران را بدون قید و شرط برای دلخوشی دشمن و فریب اذهان عامه رها میکند و علناّ صفوف آدم کشان و ترورستان را تقویه مینماید. شما علنا آدمکشی، ترور، جنایت، و وحشت طالب های متجر را نادیده گرفته اید، برعکس سنگ اندازی دیگران را نا آشیانه نشانه گرفته اید. کسانیکه در چارچوکات قانون در رقابت با شما قرارگرفته اند هیچگاهی در صدد آدمکشی،جنایت و ترور مردم بی گناه نیستند.
جناب مارشال صاحب شما واقعا که در خواب خرگوش هستید. این گفته شما که “مخالفین سیاسی دولت پایه های دولت را لرزان و در حال فروپاشی نشان می دهند” بیشتر به طنز میماند.
شما یک بار دقیق فکر کنید که در کدام ضلع و یا ارکان دولت استحکام و استواری را میبینید؟
شما با وجود حضور چهل کشور جهان، اردو، پولیس نمی توانید امنیت یک ولسوالی و قریه را تامین نمایید و ناچار دست به ملیشه سازی میزنید. آیا گاهی فکرش را کرده بودید که با وجود حضور جامعه جهانی برای تامین امنیت تا این حد بی چاره و در مانده می شوید که دست به ملیشه سازی بزیند ودسته دسته آدم کشان و جنایت کاران را ازبند بدون محاکمه رها سازید؟ آیا از این فکر ملیشه سازی خویش گاهی نه شرمیده اید؟
آیا آمر صاحب شهید، با یک دره در مقابل یک امپراطوری نمی جنگید؟
جناب مارشال صاحب! شما در قسمتی از بیانیه خود گفته اید که: “من به شما اطمینان میدهم که نظام گسترش میباید و قانون مندی در جامعه حاکم میشود و خس و خاشاک امروز یا فردا از میان میرود.”
جناب مارشال صاحب:
بلی من هم میگویم که نظام گسترش می باید و تا اکنون گسترش یافته است. اما کدام نظام؟ نظام مافیای زمین، مافیای قدرت، مافیای اقتصادی، مافیای فساد اداری و دها مافیای خورد و کوچک دیگر.
همه مردم امروز نیک میدانند که نظام وحشتاناک مافیایی، فاشستی در کابل گسترش یافته و خواهد یافت و در بیرون از نظام، گروه های آدمکش، ترورست، القاعده، دوشادوش شما گسترش خواهد یافت.
جناب مارشال صاحب! چشم خرد باز کن که سنگ انداری مخالفین سیاسی در حقیقت آگهی دادن و هوشیار ساختن و به خود آمدن سردمداران نظام است که آنها را مجبور میسازد که نواقص کاری خود را اصلاح سازند.
از سنگ اندازی یاد میکنید، ولی از فساد گستری، مافیا گستری نظام تان هیچ یاد نمی کنید. آیا فساد بی حدو حصر کنونی در داخل نظام نتیجه سنگ اندازی مخالفین است یا بی تعهدی،قانون گریزی, بی برنامه گی های ده ساله شما؟
جناب مارشال صاحب:
یک بار دقیق فکر کنید که سنگنیی فساد، مافیا در داخل نظام، آدم کشی، جنایت کاری طالب ها در بیرون از نظام و بلاخره سنگ اندازی های مخالفین. کدام یک سنگین تراست؟
کدام یک آبروی نظام را به خاک یک سان کرده است؟ کدام یک پایه های نظام را لرزان کرده است؟
جناب مارشال صاحب!
آب از سرچشمه گل آلود است. شما برنامه برای امنیت ندارید. شما تهعد برای ساختن نظام مردمی ندارید. شما در مقابل کسانی سرخم میکنید که به هیچ یک از اصول و قوانین انسانی و اسلامی پایبند نیستند. شما آدمکشان را بدون قید و شرط رها میکند یا در بدل آن بتوانید به یک صلح کاذب و بی آبرور دست یابید. در حالیکه دشمن تان شما را خس وخاشاک فکر میکند و هیج وقعی به شما نمی گذارد.
من یقین دارم و تما م مردم ما نیز به این واقعیت پی برده اند، که نظام کنونی برای خدمت نیامده است. مافیا پروری و مافیاسازی، فساد گستری، طالب سازی نمی تواند همنشین و همخوان صلح و خدمت به مردم باشد.
کسانیکه آگاهانه و یا نا آگاهانه از شناخت واقعی طالب غفلت کنند، بدانند که تیشه به ریشه خود میزنند. طالب ها کسانی اند با اندیشه های خاص قومی برای غصب قدرت سیاسی –نظامی جنگ میکنند و هیچگاهی نظام های مدرن کنونی مانند دموکراسی، جامعه مدنی، حقوق زن، و ده ها ارزش دیگر انسانی را نمی پزیرند. کسانیکه این نوع سیاست ها و اندیشه ها را درست درک نکرده اند و این حرکات بسیار خطرناک قبیله ای را نادیده گرفته و به اصطلاح سنگ انداری را جدی میگیرند بدانند که مرگ خود را به دست خود ترسیم نموده اند.
جناب مارشال صاحب:
باور اکثریت این است که شما با کرزی بر سر منافع شخصی و فامیلی خود به توافق رسیده اید و هیچگاهی منافع کلان ممکلتی در نزد شما آقای کرزی، آقای محقق، آقای دوستم مطرح نبوده، بل منافع کاملا شخصی و نیمه گروهی مطرح بوده است.
و زمانیکه بر سر منافع اختلاف ایجاد شود خود را کنار میکشید و نخستین سنگ انداری را آغاز خواهید نمود.
من از شما یک سوال دارم: آیا در زمان جهاد و مقاومت تن به “صلح ذلت بار” داده بودید؟ آیا صلح ذلت آور ارزشی دارد؟ آیا تضرع در پای قاتلان و آدمکشان حرفوی نشانه کم همتی و بی غیرتی نیست؟
در زمان مقاومت که اکثریت کشور در سلطه طالب ها قرار داشت باز هم دشمن جبهه مقاومت را در دست کم نمی گرفت. حال نگاه کن که صد نوحه سرای و تضرع به انداز ه خس و خاشاک نزد آنها ارزشی ندارد. آنها نیک میدانند که نظام کرزی بدون کمک نیروی های خارجی حتی توانایی یک روز جنگ را ندارد. شاید شما هم از این امر واقف باشید ولی معامله گری و تحت سواری چشم خرد شمار کور کرده که غیر از ثروت و قدرت به چیزی دیگری نمی اندیشید.
شما تمام کشور را با همه ابعاد بدبختی ایکه در آن روان است به اندازه آخور اسپ خود هم نمی دانید. شما در آخور اسپ های تان سرگرانید، در حالیکه طرح های ذلت باری برای تسلیم دهی کشور به ترورستان ادامه دارد. آیا از یاد برده اید که آقای کرزی بعد از حمله ترورستان به جرگه مشورتی گفته بود که طالبان همرای من کار ندارند و آنها به من حمله نمی کنند؟ آیا میدانید که این حرف چه معنی دارد؟
چرا سر از آخور اسپ ها و…. بالانمی کنید و از ارتفاع بلند به اوضاع نابسامان کشور و سیاست های شیطانی فاشیست ها ترورست ها نگاه نمی کنید؟
با کدام معیار مخالفین سیاسی تان را با ترورستان و آدمکشان مقایسه میکند و سنگ اندازی آنها را مخرب تر از جنایات ترورستان حرفوی میدانید؟
راستی، جلال قدرت و ثروت چشم خرد را کور میسازد و دم غنیمتی نسبت به سرنوشت مردم ترجیع مییابد.
در پایان از شما تمنا دارم تا “واقعگرایانه” به قضایا برخورد نمایید، نه سمبولیک و یک جانبه.
____
در همین زمینه:
مارشال مخنث از سکوت به صدا درآمد
