تحلیل اخبار و گزارشات روز: نحوه عمل غرب و دولت افغانستان

نخست وزیر انگلیس اعلام کرد که نظامیان انگلیس باید تا سال 2015 م از افغانستان خارج شوند، در حالیکه روابط دپلوماتیک انگلیس ادامه می یابد (فارس – به نقل از هفته نامه سندی تلیگراف).

 در بین مردم ما مثال است که میگویند کوچگر از دود دیگدانش هویداست. انگلیس در اوایل قرن بیستم با حرکت های مردمی و جنگ های مدهش مجبور گردانیده شد تا از افغانستان خارج گردد. ولی بازی قرن بیست و یکم از آبشخور دیگری هست او اینبار خواسته است تا در نقش کمکگر را در افغانستان داشته باشد و ما دیدیم که انگلیس، تا کدام سرحد به طالبان در هلمند کمک کرد و حتی قریب بود، آنها را جهانی بسازد ؛ آب روان ، سایه بید و صراحی و می ناب و معشوق و نگار همه ، به علاوه مقادیر بی حد و حصر تریاک برایشان محیا است . دیگر چیز های دزدکی دیگر که مخفیانه به آنها دست یافته اند زیب زیوارات ملکه انگلس خواهد شد و یا هم به ثروت های افسانوی برتانویها بیفزاید. انگلیس کجا و رفتن از این ملک کجا؟ اگر نیک بنگری تفاوت ره بسیار است در پیمودن اندرین بادیه ولیکن این بیشه مانند سایر بیشه های کشور ما از شرزه خالی نیست.

حالا همه مایل هستند تا نظامیان افغان را پرورش دهند و انگلیس ، باید اینکار را بکند تا رهکار هایش در این مورد درسی باشد برای پاکستانی ها در مورد اموزه های نظامی سپاهیان افغان.

افغانستان چیزیست که همیشه ذهن سردمداران انگلیس را بخود مشغول نگاه داشته است ولو که بقول صدر اعظم انگلیس( همسرکریستینا اسمیت در افغانستان کشته هم نمیشد). یک نکته را می خواهم روشن سازم که بین خود ما باشد و آن این که هرگز انگلیس به طیف خاطر افغانستان را ترک نخواهند کرد.

 و اما جنجال تقرر پتریوس بحیث رهبر نظامیان امریکا در افغانستان از حد معمول واکنش های خبری را در داخل و خارج ایجاد کرده است به قسمی که قریب است سر کلافه از دست بارک اوباما گم شود:

خبر گزاری فارس به نقل از اشپیگل :« در گزارشي با عنوان انتصاب پترائوس، پايان خطر پذيري  نوشت كه باراك اوباما  در حالي ژنرال استنلي مك كريستال  فرمانده پيشين نيروهاي آمريكايي و پيمان آتلانتيك شمالي (ناتو) در افغانستان را از اين سمت بركنار كرد و بلافاصله ژنرال ديويد پترائوس  فرمانده پيشين نيروهاي آمريكايي در عراق را به جاي وي منصوب كرد كه نشان داد موفقيت وي در سمتي كه بر عهده دارد، رابطه مستقيمي با پيشرفت در جنگ افغانستان دارد.
زیرا نگرانی جنگ افغانستان نه تنها در امریکا بلکه در کلیه کشور های غربی نه تنها به مسأله بحث بر انگیز تبدیل شده است بلکه دیگر کشور های که در افغانستان نیرو دارند در چگونگی اعزام سربازان و ادامه جنگ دچار تردید شده اند . كه نمي دانند چگونه بايد سياستي پايدار را در اقدامي كه به هيچ وجه در داخل اين كشورها از مقبوليت برخوردار نيست به كار گيرند . [1] که کشته شدن سه صد تن نظامیان انگلیسی را میتوان عوامل تردید در درست بودن ادامه روند کنونی جنگ دانست.

همین تردید ها باعث آن شد تا در ستاد فرماندهی قوای ناتو و در راس ایالات متحده امریکا با تقرر دیوید پترائوس بعوض جنرال مک کرستال تغیرات چشم گیری در نحوه عمل کرد های نظامی در افغانستان و منطقه رو نما گردد و همچنان کناره ساختن آقای شراردکوپر کولزفرستاده انگلیس نیز ادامه روند کلی تغیرات در میادین نبرد را در آینده تغیر خواهد داد ؛ چرا که این اتفاقات در هنگامی رخ میدهد که شراردکوپر کولز مامور سابقه بریتانوی نیز مانند مایک استانلی ،مانند دولت افغانستان خواهان مذاکره با طالبان بودند. اینده نشان خواهد داد که تا کدام سرحد هنگامه های جنگی قابل انعطاف بوده و از خطوط محافظه کارانه قبلی تفاوت پیدا خواهد کرد . این چیزیست که هم پاکستان و هم دولت افغانستان را در یک حالت سر در گمی از مطالعه وضعیت آینده میسازد . چنانچه تلاش های سریع برای مذاکرات با طالبان و رهایی عدِه از آنها از قید زندان دلیل واضحی برای این نزدیکی میباشد. چنانچه دولت مردان افغانستان هر زمانیکه در میدانهای نبرد سستی نشان داده اند خواسته اند با طرف مقابل به نحوه ای کنار آید.

اما چیزی که اهمیت دارد این نقطه است که رئیس جمهور کرزی با آمدن « ژنرال دیوید پترائوس همه نگرانی‌های خود را زنده میبیند. او بر این باور است که پترائوس استراتژی نظامی آمریکا در افغانستان را تقویت خواهد کرد و مسیری را که مک کریستال برای دوری از کشتار مردم برگزیده بود تغییر خواهد داد.» [2]

برغم همه این‌ها کرزی با قطار کردن جمعی از دلایل که به برخی از آنها اشاره شد قصد دارد با انداختن خود در آغوش پاکستان و آغاز باب مذکرات مستقیم با سران طالبان آمریکا را غافلگیر کرده و نسبت به آنها پیش دستی کند. پاکستانی‌ها از طریق‌ای اس‌ای به او فهمانده‌اند که واشنگتن در موضعی نیست که اگر او به آنها “نه” بگوید بتوانند کاری کنند. و حالا کرزی به نظر می‌رسد که خود را برای نه گفتن به اوباما و ژنرال جدیدش در افغانستان آماده می‌کند.

دیدار مخفی او با سراج الدین حقانی را می‌توان در همین راستا تحلیل کرد. در یک ماه گذشته سوای از این اشخاصی چون کیانی فرمانده ارتش پاکستان و پاشا رئیس اطلاعات پاکستان دوبار و نعیم حاج، رئیس سابق اطلاعات پاکستان هم یک بار به کابل سفر کرده و دیدار‌هایی با کرزی داشته‌اند. [3]

و اما چالش های موجود فرا روی فرمانده جدید نیرو های خارجی در افغانستان:

ديويد پترائوس ‪ ۵۷ساله روز يكشنبه با حضور فرماندهان نظامي ۴۶ كشور كه در افغانستان حضور نظامي دارند، كارش را رسما آغاز كرد. این در هنگامی است که هنوز امریکا نتوانسته است تصویر روشنی از نتیجه این جنگ (9) ساله در میادین هنگامه های جنگی داشته باشد. قسمیکه قبلاً گفته امد این ژنرال جدید التقرر قبلا عهده دار فرماندهي نيروهاي آمريكا در خاورميانه و آسياي مركزي را بر عهده داشت. وقتی جنرال مک کرستال با یک مجله سیاسی آمريكايي در مورد سياست نظامي تيم امنيتي باراك اوباما در جنگ ناكام افغانستان، رئيس جمهورآمريكا خواست فردي را كه در ميان نظاميان و سياستمداران كشورش مورد نظر است را براي اين سمت انتخاب كند.

دیده شود که سرنوشت این جنگ با عمل کرد فرماندهی جدید ؛ 143 هزار سرباز خارجی در جنگ با تروزیزم که امریکا خود آغاز گر آن بوده است چه خواهد شد؟

بعضی از خبر نگاران بر این عقیده اند که :« علت انتخاب پترائوس به عنوان فرمانده كل نيروهاي خارجي در افغانستان مطرح شده است، يكي از اين دلايل موفقيت وي در تشيكل شوراي بيداري ملي عراق و مسلح كردن قبايل سني در اين كشور بر ضد شورشيان است.»

اما تفاوتی که در میان جنگ عراق و افغانستان بر شمرده شده این است که در عراق تمرکز جنگ در شهر ها بوده است در حالیکه بر عکس عراق تمرکز نیرو در افغانستان بصورت متشتت و پراگنده در کلیه نقاط روستایی میباشد ، [4] که همواره سوق و اداره و تنظیم صد ها گروه در حال جنگ را که در بین شان زیاده تر مردمان ملکی میباشند عملیات را دشوارو حتی در بعضی موارد ناممکن و فرسایشی میسازد . به این معنی که بجز چند مورد جنگ در هلمند و کندزویک چند جای دیگر که نبرد میذانی بوده و از ارتش بصورت تمام عیار استفده شده است باقی همه شورشهای گروهی و چریکی انجام می یابند.