انتظار مي رفت كه حامد كرزي از سفرش به پاكستان با يك دست آورد سياسي به وطن بر گردد. اين انتظارها عمدتا ريشه در خوش باوري رهبران سياسي افغانستان در مورد پاكستان دارد. چنانچه در همين سفر نيز آقاي كرزي با لحن بسيار ملايم و دوستانه به توصيف پاكستان پرداخت و از افغانستان و پاكستان به عنوان دوگانگي هايي ياد كرد كه جدايي ناپذير مي باشند.
حكومت افغانستان در 9 سال گذشته در رابطه به پاكستان سياست هاي متفاوتي داشته است. حدود چهار سال قبل آقاي كرزي در برابر پاكستان به رجزخواني پرداخت و با شعارهاي حماسي اين چنين احساسات خود را ابراز داشت: گر نداني غيرت افغانيم / چون به ميدان آمدي مي دانم ام. اكنون به نظر مي رسد كه فصل احساسات فروكش كرده است.
آقاي كرزي به رغم سياست هاي گذشته، از جايگاه مهم پاكستان در صلح و ثبات افغانستان ياد مي كند. حكومت افغانستان بر مبناي سياست خوش باوري خود در سفر اخير خواهان تسليم دهي رهبران بازداشتي طالبان شد. اما اين خواست به طور ماهرانه از سوي صدر اعظم پاكستان رد گرديد. صدر اعظم پاكستان در پاسخ به خواست آقاي كرزي گفت كه پس از بررسي مسايل حقوقي افراد بازداشت شده، در مورد آن ها تصميم خواهند گرفت. اين اظهارات به نحوي پاسخ رد به حكومت افغانستان بود. پاكستان با دستگيري رهبران طالبان يك بار ديگر اين كشور را در محور توجه قرار داد.
قبل از اين دستگيري ها بيشتر بحث ها روي حل قضيه افغانستان در كشورهاي چون امارات متحده عربي، آلمان، عربستان و لندن پيگري مي شد. مقام هاي پاكستاني درك كردند كه اين كشور احتمالا به حاشيه رانده مي شود. اين امر سبب شد تا پاكستان با دستگيري رهبران طالبان بار ديگر در محور چانه زني ها و رايزني هاي سياسي قرار گيرد. اين روحيه از سوي پاكستان سبب مي گردد تا به زودي رهبران بازداشت شده طالبان تسليم افغان ها نگردند.
پاكستان به منظور باجگيري از غربي ها و كشورهاي منطقه همواره مي كوشد تا اين وضعيت براي مدت هاي طولاني ادامه يابد. هر چند اين كشور خود بهاي سنگيني را هم متحمل شده است. با اين وصف مي توان گفت كه مقام هاي پاكستاني لحن ملايم و دوستانه افغان ها را درك نمي كنند. اين كشور نيازمند يك فشار قوي از سوي كشورهاي قدرتمند مي باشد تا پاكستان را وادار به يك چرخش 180 دره اي نمايد. در غير آن اين بازي هرگز خاتمه نخواهد يافت.
