ترا وقار و غرور زمانه می زیبد
ترا صفای دل عارفانه می زیبد
در آن سری که بلند است تا به پیش خدا
کلا ی کج بسر ات آمرانه می زیبد
به آن دمی که شود تار و مار لشکر غم
ترا به لب خنده ای فاتحانه می زیبد
به سنگ، سنگ و صخره صخره‌ِ هندوکش
صدای پر غرور ات رستمانه می زیبد
به تارک پر غرور آسمان در دل شب
چه خوش پرتو نور ستاره می زیبد
کجا برم غمی که خم نموده قامت من
مگر نگفتی که جان از برای جانانه می زیبد ؟
که نام پر غرورت ای شهسوار آزادی
به صفحه صفحه تاریخ قهرمانانه می زیبد
تو از طلیحه یعقوبی و بر بلندای زمان
درفش کاوه بدست ات جاویدانه می زیبد
بسان برگ سبز تقدیمت این سروده من
که شعر من بحضور ات غریبانه می زیبد
(نوراحمد سلطانی Noor Ahmad Sultani)
۲۶ می ۲۰۲۳
