تبصره روی ایجاد “حرکت ملی صلح و عدالت”

عجبا !

امروز شورای صلح تازه ای زیر نام “حرکت ملی صلح و عدالت” عرض اندام نمود. “حرکت ملی صلح و عدالت ” فقط فاز یا مرحله دیگری از همان شورای صلح اولی است که طالبانرا همکاری نمود و راه را برای گرفتن قدرت به طالبان صاف و هموار ساخت. آن شورای صلح وظیفه خودرا موفقانه انجام داد و تا اینکه مذاکرات صلح دوحه شکل گرفت ودر پهلوی مذاکرات صلحِ دوحه، مذاکرات میان امریکا و طالبان آغاز شد. به اینطریق امریکا و گماشتکان شان در ارگ کابل زمینه انتقال قدرت به طالبانرا مساعد ساختند و بدون کوچکترین شرم افغانستان را به نیروی جهل و بر بر طالبان تسلیم دادند.

اما حالا که مردم افغانستان به مقاومت مسلحانه دست زده اند و عمل غیر انسانی طالبان مردم را به ستوه آورده ، درمانده ساخته و کارد را به استخوان مردم افغانستان رسانده است. لنگ و لاش های فراری، فقط بخاطر جلو گیری از تشدید مبارزات مسلحانه علیه طالبان و جلو گیری از راه افتادن قیام عمومی که بدون شک  مردم داغدیده افغانستان را از ظلم طالبان نجات خواهد داد و در افغانستان نظام انسانی مدرن بر بنای ایجابات عصر حاضر را ایجاد خواهند کرد، این حرکت فرمایشی جدید را ایجاد نمودند. کار این آقایون مربوط “حرکت ملی صلح و عدالت” فقط به کار آقای کرزی و غنی میماند. کرزی و غنی هرچه به طالبان عذر میکردند و لی از طرف طالب نادیده گرفته می شد. آقای کرزی حتی یک ترکاری فروش بازار کویته را که به نام صلح به افغانستان آمده بود مورد نوازش قرار داد و با تحایف زیاد رخصت نمود. ولی در اخیر معلوم شد که آن آقا یک ترکاری فروش بازار بوده و هیچ نقش موثری میان طالبان نداشتند.

حالا این شخصیت ها که این جا جمع شده اند، همه در خدمت طالب اند و شاید چند نفر گرداننده این حرکت از طرف همان کشور هائیکه طالبانرا بر سرنوشت مردم افغانستان حاکم ساختند، توظیف شده باشند تا این حرکت ارتجاعی و طالبانی را تشکیل و سازمان دهند.

روشنضمیران و آگاهان افغانستان میدانند که طالبان در افغانستان تجربه شده اند. حالا دیگر ضرورت به تجربه نو نیست. در تجربه اول حتی استاد پروفیسور ربانی رئیس جمهور افغانستان به سخنان طالبان امید بست و توسط خدا بیامرز رحمانی که در آنوقت سمت معاون صدراعظم را داشت، پول زیادی به طالبان فرستاد و همین قسم قهرمان ملی به امید صلح به میدان شهر رفت تا با طالبان مذاکره و راهی برای ختم جنگ را بیابد. ولی در اخیر احمد شاه مسعود بزرگ نتیجه گیری نمود که طالبان وسیله اند در دست بیگانگان از خود اختیار تصمیم گیری در چنین مسائل عمده را ندارند. که واقعیت های عینی بعد حقیقت نتیجه گیری این مرد بزرگ را به اثبات رساند.