استاد سیدمخدوم رهین از غنیمت های بزرگِ زبانِ فارسی و کشوری ما اند. ایشان نقدی از غنی فراری کرده و مانندِ همه او را خاین به وطن خواندند. خیانتی که یک کشور و یک ملت و یک نظام را فروپاشاند و معادلاتِ قدرت را به نفعِ نیروی متحجر و نیابتی طالبانی حقانی و ایجادِ حاکمیتِ تروریستی تغییر داد.
روالِ معمول در نقد های سیاسی و خیانت های ملی یک شخصْ آن هم رییس جمهور بر همه یک سان است. اما هر سخن در جایی و هر برهانِ با ثبوت در مکانی. نقدِ عالمانه‌ی استاد رهین از غنی بابای فراری موجب سرخورده‌‌گی های پشتونِ سیاسی و اقتدارگرا شد. چون پشتونِ سیاسی افغانستان خِـرَدِ عقلانی و سیاسی ندارد این موارد هم برایش اهمیتی نداشته و سببِ عقده‌گشایی شان می‌شود.
همه بدانید که از میانِ اینان « هوټکی، جنبش، یون ووو» هریک ِ شان غرقابی از تعفن و گندیده‌گی اند.
آقای حبیبِ هوټکی پشتونِ سیاسی ظاهر آرامِ باطن پر تلاطم از موجِ نفرت و تعصبِ ضدِ فارسی داشته، ۱سطح و سویه‌ی سواد و علمیتِ این آقا را در یک بار دیدنِ یکی از برنامه هایش تشخیص می‌دهید،
او در آخرین مصاحبه‌اش با آقای حمیدالله فاروقی نا گهان و عمدی موردی را راجع به محترم دکتر سید مخدوم رهین استادِ بزرگِ خِرَد و اندیشه، نمادِ بلندی از بلندای بلندِ ادبِ فارسی، کوهِ سنگینیَ از علم و معرفت، لاله و سنبلِ روح‌پرورِ دُرِ دری پرتاب کرد. و خواست با این شناعت و شیادی برچسپی را بر دامانِ پاکِ استادِ عزیزِ ما بزند که فقط سر افکنده‌‌گی به خودش داشت. همه می‌دانیم که استاد رهین کار های ماندگاری در وزارتِ اطلاعات و فرهنگ انجام دادند.
یکی از دست آورد های شان حفظِ گنجینه‌ی باختر بود که هم آن را به منبعِ بزرگِ عاید به کشور در خارج از کشور مبدل ساختند و هم در حفظ و نگهداشتِ ساعی و کوشا بودند. گنجینه‌یی که یک سال است سر و صدایی از آن نیست. و من چندین بار فراخوان دادم تا یک گروهی دادخواه برای معلوم شدنِ سرنوشتِ آن تشکیل شود که نشد. پس آقایان حبیبِ هوټکی و داودِ جنبش بدانند که آفتاب هرگز در سرزمینِ خراسان و مهدِ زبانِ شیوای فارسی غروب نمی‌کند. متأسفانه بیش‌ترین فارسی زبانان هم جبونانه خاموش اند و در دفاع از بزرگانِ زبان و تبارِ کوتاهی و محافظه کاری می‌کنند.
