هنوز بیست و پنج سال پیش، به سال ۱۹۹۴، هنگامی که طالبان به صحنه سیاسی ظهور کردند، طی مصاحبه یی با یکی از رسانه های چاپ آلمان گفتم فتنه طالبان فتنه یی است که افغانستان سالیان سال در آتش آن خواهد سوخت. امضای سازشنامه با این گروهِ دجال، آغاز فاجعه بزرگ دیگری برای کشور است. بی تردید، صلح با طالبان سرابی بیش نیست و در پی صلح شکننده و زودگذر، جنگ فرسایشی دیرپا و خونباری در پیش رو خواهد بود.
کسانی که با استراتیژی پاکستان در قبال افغانستان آشنایی عمیق دارند، نیک می دانند که پاکستان از استراتیژی دو مرحله خود برای اشغال کشور دست نخواهد برداشت.
این گونه امریکا گام بسیار خطرناکی را بر می دارد و برای حفظ پایگاه های خود، بخشی از خاک و بخشی از حاکمیت ما را تسلیم پاکستان می دهد. در واقع معاهده دیورند نوی در راه است. در این حال، دولتِ دست نشانده ارگ، کاملا از روند تجرید شده و به جای مقابله با این توطیه خطرناک، نا آگاهانه در اندیشه تضعیف بیش از پیش نیروهای اردوگاه ضد طالب است تا راه را برای تشریف آوری طالبان کرام هموار سازد.
آخرین اقدام ارگ هم در این راستا، تسویه وزارت خارجه از کادرهای ضد طالب بود. این روند ادامه دارد تا دیده شود کار به کجا خواهد کشید؟
