جفا و بى انصافى خواهد بود که در این روز خجسته و فرخنده از آموزگار بزرگ جهاد و مقاومت یادى نکنیم.
مسعود بزرگ در کنار اینکه یک قائد برجسته جهاد و فرمانده مجرب و ورزیده بود. معلم دیانت و حریت نیز بود. کسانى که با او سپرى نموده اند و یا بر زنده گى مبارزاتى وى اشراف دارند، بخوبى مى دانند که مذکور همواره در تعلیم و تعلم بود.
او در سالیان دشوار و طاقت فرساى جهاد، هیچگاهى از آموختن و آموزاندن دریغ نورزید. در پهلوى سایر مصروفیت هاى خطیرش نه تنها آموزش علوم دینى، مطالعه کتب و آگاهى از اوضاع جهان را فراموش ننمود. بلکه همواره در تربیه و آموزش یاران و همسنگرانش نیز کوشا بود.
مسعود شهید، یگانه فرماندهى بود که مجاهدانش را پیوسته آموزش مى داد. کلاسهاى درسى دایر مى کرد و اوضاع سیاسى افغانستان، منطقه و جهان را براى شان تشریح و تببین مى نمود. زمستان ها که آتش جنگ ها قدرى فروکش مى نمود. بلافاصله کورسهاى آموزشى را در بخشهاى مختلف برگزار میکرد. از هر مجال اندکى هم بمنظور آموزش استفاده مى نمود و خود شخصاً تدریس میکرد. باری در پاسخ خبرنگاری که از وی پرسیده بود، آرزو داری بعد از پیروزی و آزادی افعانستان، چه شغلی داشته باشی. با اشاره به تعمیر مکتبی گفته بود: آرزو دارم در آن مکتب معلم باشم.
هرچند کلاسهاى درسى او فاقد سهولت ها و امکانات متعارف بود. اما همان اتاقهاى محقر و نمناکِ در زیر بم و راکت دشمنان، چنان اُبهت و عظمتى داشت که از روستا زاده گان پاکدل و باصفا، چنان فرماندهان و مبارزانى تربیه نمود که نه تنها ابرقدرت لجام گسیخته شوروى را به زانو درآوردند، بلکه جنرالان محیل وآفتابزده پاکستانى، تروریستان شبکه هاى مخوف چندملیتى و جُند شیطان طالبان را نیز درس عبرت دادند.
او بود که نهال ایماندارى و تقوا را در ضمیر هزاران فرد این وطن غرس نمود و جوانه هاى استقلال طلبى و آزادیخواهى را در دل و دماغ جوانان مؤمن و غیرتمند این مرزوبوم زنده و بارور ساخت.
او باور داشت که یک مبارز و مجاهد ناآگاه و غیرشعورى، جنگجوى بى هدفى بیش نیست. معتقد بود که هیچ حرکت اجتماعى، بدون پشتوانه ارزشى و اعتقادى مثمر ثمر نخواهد شد.
نام، نامى و یاد گرامى آن معلم وارسته و نستوه جهاد و مقاومت بر تارک تاریخ جاودانه باد!
