با وجود تلاش ها و در خواست های مکرر دبیر کل پیمان اتلانتیک شمالی ناتو، هالند تصمیم گرفته که سربازان خود را از افغانستان فرا بخواند. هالند نزدیک به دوهزار سرباز در کشور ما دارد که عمدتاً در ولایت جنوبی زابل مستقر هستند. دبیر کل ناتو گفته است که در صورت بیرون شدن سربازان هالند از افغانستان، به روند مبارزه با تروریزم در این کشور آسیب جدی وارد می شود.
موجودیت سربازان هالندی در افغانستان، برای این کشور تا حالا دردسرهای زیادی را به همراه داشته است. دولت ایتلافی هالند در پی جنجال های فراوان بر سر استقرار نیروهای این کشور در افغانستان سرانجام سقوط کرد و به تازگی دولت منتخب در هالند، تشکیل شده است.
دولت تازه تشکیل هالند، تصمیم گرفته است در ماه دسامبر امسال ـ که زمان مأموریت نیروهایش در کشور ما به پایان می رسد ـ این نیروها را از افغانستان فرابخواند. البته ناتو با جدیت تمام، تلاش دارد که هالند را متقاعد کند که موجودیت نیروهایش در مبارزه با تروریزم، بسیار با اهمیت است و نباید قبل از تأمین صلح نسبی در افغانستان، این نیروها میدان را ترک بگویند. ولی گویا کاسه ی صبر هالندی ها دیگر به پایان رسیده و می خواهند پرونده ی افغانستان و مبارزه با تروریزم را برای همیشه بر خود ببندند.
بر اساس گزارش هایی، منابع بین المللی هالندی نسبت به ادامه ی مأموریت سربازان خود در افغانستان چندان خوشبین نیستند و این مأموریت را به نفع صلح و امنیت در منطقه و افغانستان نمی دانند. پیش از این هم، شماری از کشورهای اروپایی، نسبت به ادامه ی مأموریت نظامی در افغانستان، تردیدهایی را نشان داده بودند؛ اما مثل این که امریکایی ها و بریتانیایی ها عاقبت این کشورها را متقاعد ساختند که به زودی افغانستان را ترک نکنند. بیرون شدن سربازان هالندی از افغانستان، می تواند به عنوان اولین شکاف عمیق بین دیدگاه های کشورهای غربی بر سر مسأله ی کشور ما تلقی شود. دیدگاه های برخی کشورهای اروپایی نسبت به مبارزه با تروریزم با دیدگاه های امریکایی و بریتانیایی متفاوت است.
برخی از کشورهای اروپایی تلاش دارند که با ارایه ی تجهیزات و آموزش به نیروهای افغان، زمینه را برای خروج سربازان خود فراهم کنند؛ ولی امریکایی ها با جهانی خواندن خطر تروریزم به این باور اند که باید برای مدت بیشتری در افغانستان باقی بمانند و از سوی دیگر، امریکایی ها به توانایی و ظرفیت نیروهای افغان، چندان مطمین و خوشبین نیستند و به این نظر اند که نیروهای افغان هنوز ظرفیت لازم برای دفاع مستقلانه از کشورشان را پیدا نکرده اند.
تصمیم هالند برای بیرون کشیدن نیروهایش از افغانستان، می تواند پیامدهای ناگواری داشته باشد؛ در گام نخست، ممکن است این دیدگاه را در میان سایر کشورهای عضو ناتو تقویت کند، که دیگر ادامه ی مأموریت نظامی آنها در افغانستان چندان لازم به نظر نمی رسد. شاید درخواست های مکرر دبیر کل ناتو مبنی بر ادامه ی مأموریت نظامی هالند، بیشتر از همین دغدغه ی خاطر ناشی شود. اگر یک بار در میان کشورهای غربی و عمدتاً اروپایی، این دیدگاه تقویت شود که حضور آنها در افغانستان چندان ضروری نیست؛ در آن صورت، بیم می رود که مبارزه با تروریزم به یک نبرد دوسویه میان امریکا و نیروهای دهشت افگن مبدل شود.
از سوی دیگر، نباید فراموش کرد که حتا یک مورد از این دست ـ یعنی خروج از افغانستان ـ می تواند روحیه و مورال جنگی مخالفان دولت را افزایش بخشد و آنان را برای نبردهای سخت تری با نیروهای افغان و بین المللی آماده کند. در حال حاضر، امریکایی ها به این نتیجه رسیده اند که تابستان امسال برای آنان در افغانستان، تابستان سختی خواهد بود. براساس گفته های اخیر مقام های پنتاگون، در تابستان امسال درگیری ها در کشور ما شدت و گسترش می یابد. این موضوع سبب شده که مقام های امریکایی بگویند که تلفات بیشتر نظامیان خود در افغانستان را پس از این، تحمل نمی کنند.
به هر حال، بحث خروج از افغانستان هر زمانی که صورت بگیرد، باید با ضمانت های لازم انجام شود، وگرنه زمینه برای بازگشت دوباره ی نیروهای مخالف به مراکز شهرها افزایش پیدا می کند. در همین حال، موضوع تقویت نیروهای افغان نیز باید در صدر برنامه های جامعه ی جهانی قرار بگیرد. اخیراً پولیس کشور ما از ناکارایی جنگ افزارهای خود شکایت کرده اند. این مسأله به این معنا است که آنچه به عنوان سلاح در اختیار نیروهای افغان قرار می گیرد، کارایی چندانی در عرصه ی نظامی ندارد. حالا این که هدف از توزیع چنین جنگ افزارهایی برای ارتش و پولیس چیست، باید مقام های مسوول امنیتی کشور، آن را پیگیری کنند.
افغانستان در مرحله ی حساسی از حیات سیاسی خود به سر می برد. بر اساس پیش بینی های کمیسیون برگزاری انتخابات، تا چند ماه آینده در کشور انتخابات پارلمانی برگزار می شود؛ ولی برخی گزارش ها حاکی از آن است که در نیمی از مناطق افغانستان وضعیت به گونه یی نیست که این امر شدنی به نظر برسد. در بخش های وسیعی از افغانستان ناامنی ها به شکلی گسترش یافته که حتا ادامه ی کارهای معمولی را هم با دشواری و کندی مواجه کرده است. آیا تا زمان برگزاری انتخابات پارلمانی، نیروهای امنیتی قادر به تأمین امنیت انتخابات خواهند شد؟
