امروز از روز بین المللی کارگر در افغانستان درست زمانی یاد بود به عمل می آمد که بحران بزرگ بیکاری در بین جوانان کشور به اوج خود رسیده، تامین حقوق اساسی کارگران از جمله بیمه کار و تقاعد فراموش و یا پایمال بوده؛ فقر؛ بدبختی و بی سرپناهی دامنگیر زنده گی اکثریت شهروندان میباشد و دولت هم در تجلیل از این روز نسبت به سایر روزهای تاریخی کم توجه و یا بی تفاوت به نظر میرسد.
اما دولتداران نیز حق بجانب اند زیرا در صورتیکه کار وجود نداشته باشد و کارگران طبقه پائین و مستضعف جامعه را تشکیل دهند، این روز را برای کدام کارگر افغان تجلیل نمایند؟
آیا برای آن کارگری که سالها در کشورش عرق ریخته؛ ولی امروز به جایش به کارگر خارجی موقع کار داده شده است؟ آیا همین بهانه که کارگر افغانی ماهر نیست و با تکنالوژی معاصر آشنایی ندارد؛ کافی است تا دستش از کار گرفته شود و وی برای یافتن کار به کشور های همسایه و دورتر پناهنده شود؟!
و یا برای کارگری که عمر خود را وقف خدمت به وطن نموده؛ ولی امروز با خرید و فروش فابریکات به نام این که کشور به سوی خصوصی سازی و رشد سرمایه داری میرود، بی سرنوشت به سر میبرد؟
و یا هم برای آن کارگری که امروز حتی از نعمت معاش بخور و نمیر محروم است و کسی اصلاً صدایش را نمیشنود؟
تجلیل از این روز ولو با بی رنگی و بی میلی در شرایطی که به کارگر افغان کار مساعد نیست، نشان دهنده خاک پاشیدن بر چشم واقعیت های جامعه و تمسخر بزرگ به مقام کارگر بوده و به هیچ صورت داروی درمانگر درد کارگر رنجدیده افغان شده نمیتواند.
چگونه گی ایجاد کار و مساعد نمودن زمینه های آموزش نیروی کاری افغان با نیازمندی های امروزی . توجه به حال زنده گی کارگر در شرایطی که کشور در حال باز سازی قرار داشته و به نیروی دلسوزانه کارگران نیاز دارد، یکی از وظایف مهم دولت و از مواد قانون اساسی افغانستان است که باید به آن توجه جدی نماید، در غیر آن عدم توجه به نیروی کار داخلی و وسعت بحران بیکاری نه تنها باعث ایجاد فسق و فساد بیشتر در کشور شده و به تعداد گدایان، دزدان و قاتلان افزایش به عمل می آید؛ بلکه بدون شک به تعداد کارکنان عرصه کشت و قاچاق مواد مخدر که دولت در حال مبارزه جهت محو و نابودی آنها قراردارد، اضافه میشود و امنیت از این هم بیشتر بر هم خواهد خورد که در آن صورت پاسخگوی این همه بی عدالتیها و کم توجه یی ها دولت و ارگانهای کارگزار دولتی میباشد. در صورتی ادارات ذیربط دولتی در تبانی نهاد های بین المللی بتوانند نیروی انسانی ما را مدیریت درست کنند؛ کشور از بزرگترین سرمایه ملی برخور دار میشود. چنانچه دولت های مسوول در کشور های هند و چین توانسته اند جمعیت بیش از میلیارد نفری شانرا فرصتی برای توسعه و ترقی کشور بسازند و امروز نه تنها به خود کفایی ملی برسند بلکه به قدرت های بزرگ اقتصادی دنیا تبدیل شوند.
به امید اینکه با ایجاد زمینه های اشتغال سالم برای جوانان افغان، بحران بیکاری و بی میلی به نقش کارگران در کشور پایان یابد و از روز کارگر مانند سایر کشورهای جهان به معنی واقعی آن تجلیل به عمل آمده و به نوای کارگر احترام گذاشته شود، این روز را به همه کارگران کاردار و بیکار کشور و سراسر جهان تبریک و تهنیت عرض میداریم.
