حامد کرزی در حالی راهی لندن می‌شود که نه کابینه او تکمیل شده است و نه در مجلس نماینده‌ای باقی مانده است.
افغانستان کشوری بی‌دولت و بی‌پارلمان است. کشوری که درگیر بحران امنیتی و سیاسی همزمان است . کشوری که رئیس‌جمهوری آن باید در پایان ماه جاری میلادی راهی بریتانیا شود تا در نشست لندن از کشورهای اروپایی بخواهد که همچنان به حمایت از افغانستان آن هم پس از گذشت هشت سال از آغاز نبرد در آن ادامه دهند . کشوری که انتخابات پارلمانی در آن بیست و چهار ساعت پیش به تعویق افتاد تا شاید از حجم انتقادها از رئیس‌جمهوری در لندن کاسته شود .
در شرایطی که جامعه جهانی قصد دارد دورنماهای اعطای کمک مالی جدید به افغانستان را در کنفرانس بین المللی ۲۸ ژانویه در لندن بررسی کند این کشور بیمار دچار یک بحران سیاسی بسیار عمیق شده است.
انتخابات پارلمانی از ۲۲ ماه می به ۱۸ سپتامبر موکول کرده و همزمان همه نمایندگان پارلمان بازنشسته شده اند.
از ماه نوامبر گذشته نیز از دولت در این کشور خبری نیست.
کمیسیون مستقل انتخاباتی افغانستان، کمبود بودجه و مشکلات مربوط به تروریستهایی که به تازگی با جسارت تمام به ساختمان دولت درکابل حمله کرده اند، را علت به تعویق افتادن این انتخابات اعلام کرده است.
برگزاری انتخابات به ۱۲۰ میلیون دلار نیازمند است و این در حالی است که ستاد انتخابات در حال حاضر تنها هفتاد میلیون دلار بودجه دارد .کمبود بودجه در دولت افغانستان یک مشکل همیشگی است که سال گذشته با وجود تایید موارد متعدد تخلف و تقلب مانع برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و پیروزی مجدد حامد کرزای نشد.
تحلیلگران سیاسی اعتقاد دارند که کمبود بودجه بهانه است و دلایل اصلی مناقشه اصلی بین کرزای و نمایندگان پارلمان سوء استفاده مقامات از اختیارات، رشوه خواری و تاکید بر روی کار آمدن نخبگان نژادی علیه کاغذ بازی دولت است. پارلمان دو بار نامزدهای معرفی شده توسط رئیس جمهور را برای سمتهای وزارت رد کرده است و نمایندگان از هفده نامزد مورد نظر کرزای هفت نفر را رد کرده‌اند . در حال حاضر از بیست و چهار عضو کابینه تنها ۱۴ نفر تایید شده اند.
نمایندگان پارلمان نیز در آرامش کامل کناره گیری کرده اند و عملا کشوری که درگیر بحران سیاسی است فلج شده است .
به این ترتیب حامد کرزای در وضعیت دشواری در کنفرانس لندن شرکت می کند. با این وجود رهبران کشورهای غربی متوجه هستند که کرزای به عنوان الگوی مدرنیزه و دمکراسی کردن جامعه در حال حاضر هیچ جایگزینی ندارد. موضوع دیگر این است که در حال حاضر نه تنها خود کرزای و بلکه قویترین ارتش جهان یعنی امریکا با وجود داشتن ۳۰ نیرو از عهده حل کردن مشکل اصلی افغانستان یعنی از میان برداشتن طالبان بر نمی آیند.
ولادیمیر سوتنیکف عضو ارشد انستیتو شرق شناسی اکادمی علوم روسیه اخیرا با توسل به لحنی انتقاد آمیز اعلام کرده است که کرزای را بهتراست شهردار کابل نامید چون حکومت وی از پایتخت افغانستان فراتر نمی رود و این سران قبایل هستند که در مناطق مختلف کشور حکومت می کنند.
نخستین کنفرانس بین المللی در مورد افغانستان در سال ۲۰۰۲ در بن برگزار شد. کنفرانس امسال با آن کنفرانس اندک تفاوتی ندارد .
تنها تفاوت این است که در حال حاضر در افغانستان رژیمی حاکم است که از نظر بین المللی به رسمیت شناخته شده و کسانی وجود دارند که می توان مسئولیت را به گردن آنها انداخت و طالبان هم ره به جایی نبرده است.
