رژیم اسراییل در پشت پرده اجلاس لندن برای افغانستان

خبرگزاری آوا به نقل از یک منبع آگاه خبری نوشت: اگر اسراییل مدعی مساعدت و کمک به مردم مسلمان افغانستان باشد، ممکن این سووال مطرح شود که ” کشوری که در راس هرم نقض حقوق بشر قرار دارد و هم اکنون مقامات آن در دادگاه های جهان به جرم کشتار غیر نظامیان فلسطینی و تجاوز به آنها تحت تعقیب هستند، چگونه می تواند به یک کشور مسلمان دیگر که اتفاقا حامی مردم مظلوم فلسطین است، کمک کند؟

به گزارش منابع آگاه وزاری خارجه اسبق ۲۲ کشور جهان، در نشستی محرمانه در واشنگتن، پیش نویسی را در خصوص مفاد قابل طرح در کنفرانس لندن آماده و تنظیم کرده اند.

این خبرگزاری به نقل از یک منبع آگاه که خواست نامش فاش نشود، نوشت :این نشست که به ریاست مادلن آلبرایت وزیر خارجه اسبق آمریکا، به منظور بحث پیرامون اوضاع افغانستان و پاکستان و در تاریخ ۴-۶ دسامبر ۲۰۰۹ در واشنگتن صورت گرفت، با حمایت گروه آسپن آتلانتیک و همکاری بنیاد Bertelsmann انجام شده است.

از نکات خاص این نشست، حضور وزیر خارجه اسبق رژیم اسراییل در آن است.

در این نشست، در باره چگونگی تقویت تلاش های جامعه بین المللی در افغانستان و پاکستان مبنی بر تأمین صلح پایدار که منجر به تامین امنیت منطقه و جهان شود، و متضمن تعهداتی در خصوص افزایش نیروهای نظامی توسط ایالات متحده، اعضاء اروپایی ناتو و کشورهای دیگر با هدف ایجاد موازنه در موثربودن تلاش های مردمی و نظامی خواهد بود، بحث خواهد شد.

شرکت کنندگان در این نشست، به منظور تاثیر بیشتر تلاش های مردمی، پیشنهاد کردند که جامعه بین المللی باید در کنفرانس لندن که در ژانویه ۲۰۱۰ برگزار می شود، با افزایش و ارتقاء فعالیت ها در بخشای مردمی موافقت کنند.

همچنین در این نشست مقرر شد که به منظور کشف در سطوح مردمی و نظارت بر روند همکاری ها، در کنار فرماندهان آیساف، یک نهاد قوی مردمی که بر تمامی فعالیت های مردمی نظارت کند ایجاد شود و نیز یک گروه بین المللی به رهبری بانک جهانی برای گسترش و انکشاف همکاری اقتصادی، گسترش تجارت و تشویق به تعهدات بزرگتر در عرصه تعلیم وتربیت درهردو کشور افغانستان و پاکستان ایجاد شود.

این افراد تأکید کردند که باید جامعه بین المللی را متقاعد سازند تا در زمینه حمایت حقوق زنان و بهبود سطح زندگی و ازدیاد فرصت ها به زنان هردو کشور افغانستان و پاکستان توجه جدی صورت گیرد.

در این نشست، گفته شد که باید از طریق تشکیل گروه تماس وسیع بین المللی، برای جلب همکاری های سیاسی و اقتصادی کشورهای همسایه افغانستان و پاکستان و دیگر کشورهای دخیل و فعال، تلاش شود.

در این کنفرانس، شرکت کنندگان، اذعان کردند که صلح پایدار در افغانستان و پاکستان برای امنیت منطقه و جهان حیاتی است و به همین منظور باید جامعه بین المللی تلاش های زیادی در افغانستان به منظور ایجاد موازنه در موثربودن مساعی مردمی و نظامی انجام دهند. زیرا بدون این تلاش ها، هیچگونه تاثیری در راهبرد مبارزه با شورشیان بوجود نخواهد آمد.

این مقامات، جامعه بین المللی را به اجراء و تصویب موارد زیر در کنفرانس لندن مکلف دانستند:
– ارتقا و یا افزایش کمک های ملکی توسط همه کشورها و تداوم هرچه بیشتر و موثرتر کمک ها در راستای سپردن قدرت اقتصادی به مردم افغانستان.
– ایجاد بخش قدرتمند مردمی در کنار فرماندهان آیساف به منظور نظارت از کمک های بین المللی.
– تأسیس یک گروه بین المللی تحت رهبری بانک جهانی برای به حرکت درآوردن و همکاری های اقتصادی و گسترش تجارت با افغانستان و پاکستان.
– تأکید بر تداوم کمک های بیشتر با مردم افغانستان به منظور استفاده بهتر از معادن و تقویت بخش زراعی به منظورایجاد فرصت های شغلی با هدف رهایی از وابستگی های کشت خشخاش و تولید تریاک.
– حمایت از پروژه های بزرگ زیر بنایی با هدف رشد دراز مدت اقتصادی.
– تشویق به انجام تعهدات بیشتر در عرصه تعلیم و تربیت برای هردو کشور افغانستان و پاکستان.
– توجه بیشتر در امر ارتقاء موثربنیادهای سیاسی و حاکمیت قانون.
– تجدید نظر در تلاش های مردمی تحت رهبری یوناما.
– حمایت از حقوق زنان و بهبود سطح زندگی وگسترش فرصت ها برای زنان در هردو کشور.
– تلاش برای دریافت راه حل های منطقه ای برای مشکلات افغانستان.
– تأکید بر ایجاد گروه تماس بین المللی برای همکاری همسایگان افغانستان و دیگر کشورهای فعال و دخیل، جهت راه اندازی تلاش های موثر بین المللی در امر گسترش همکاری های سیاسی واقتصادی در افغانستان.

این مصوبات پیش از برگزاری اجلاس لندن از سوی ۲۲ وزیر اسبق خارجه از جمله ” مادلن آلبرایت( ایالات متحده)، هالدور اگریمسون(آیسلند)، لاید اگسوردلی( کانادا)، شلومو بن ایمی (اسراییل)، لمبرتو دنی(ایتالیا)، جان الیسن(سویدن)، یوشکا فیشر(آلمان )، روساریو گرین(مکزیک)، اگور ایوانوف(روسیه)، جانس مارتونی(هنگری)، دان مک کنن(نیوزیلند)، مروان موشر(اردن)، انا پلاسیو(اسپانیا)، نیلس پترسن(دانمارک)، سورین پتزوان(تایلند)، لایدی پولفر(لوگزامبورگ)، ملکولم رفکند(انگلستان)، جوزیا وان ارتسن(نیدرلند)، هولبرت ویدرن(فرانسه)، نوت ولبک( ناروی) ” به امضا رسیده است.
در این اجلاس، علاوه بر اینکه جامعه بین المللی مکلف به اطاعت از مصوبات آن دانسته شده، از حکومت افغانستان هیچ نامی به میان نیامده است.
بی توجهی به حکومت افغانستان نشانگر آن است که تدوین کنندگان این پیش نویس، عملا هیچ نقش و اهمیتی نه برای دولت افغانستان و نه برای سایر کشورهای کمک کننده به افغانستان قائل نیستند.

این مصوبات بیانگر آن است که مسایل مربوط به افغانستان، خارج از صحنه اصلی و در پشت پرده ها و توسط افراد و مجموعه های خاصی تدبیر می شود که به نظر می رسد بخش زیادی از آنها، تحت تاثیر افکار صهیونیستی باشند.

حضور وزیر امورخارجه اسبق رژیم اسراییل که افغانستان هیچ رابطه دیپلماتیکی با حکومت آن ندارد، از مسایل ابهام برانگیز این نشست است.
وزیر حارجه اسبق اسراییل در حالی در این نشست حضور یافته که دولت افغانستان، همواره اعلام کرده است این رژیم را یک حکومت غاصب می داند و به همین دلیل حاضر نیست رابطه رسمی با اسراییل داشته باشد. در یک مورد نیز که سفیر اسرائیل در آلمان به مراسمی در سفارت افغانستان دعوت شده بود، ضمن اینکه موجی از اعتراضات و مخالفت های مقامات دولتی و مردمی را به دنبال داشت، اعلام شد که حضور وی، بر اساس یک اشتباه صورت گرفته و دولت افغانستان هیچگاه با دولت غاصب صهیونیستی رابطه ای نخواهد داشت.

از سوی دیگر، هنوز مشخص نیست که اسراییل برچه اساس و مبنایی در این احلاس سری و محرمانه حضور یافته و به دنبال چه اهدافی می باشد؟ چه اینکه اگر اسراییل مدعی مساعدت و کمک به مردم مسلمان افغانستان باشد، ممکن این سووال مطرح شود که کشوری که در راس هرم نقض حقوق بشر قرار دارد و هم اکنون مقامات آن در دادگاه های جهان به جرم کشتار غیر نظامیان فلسطینی و تجاوز به آنها تحت تعقیب می باشند، چگونه می تواند به یک کشور مسلمان دیگر که اتفاقا حامی مردم مظلوم فلسطین هم باشد کمک کند؟

آنچه که از سوی برخی صاحب نظران مطرح می شود، بیانگر حضور مشکوک رژیم اسراییل در اجلاسی است که اولا تا کنون در آن به طور علنی هیچ نقش و حضوری نداشته و ثانیا قرار است مصوبات آن بر شرکت کنندگان در اجلاس لندن تحمیل شود.

بنابراین از روند این اجلاس می توان نتیجه گرفت که جلسات رسمی تشکیل شده در مورد افغانستان، فاقد صلاحیت لازم برای تصمیم گیری بوده و مصوبات آن توسط افرادی غیر از شرکت کنندگان اصلی تنظیم می شده است و معلوم نیست که مجموعه های تصمیم گیرنده واقعی برای کشور، چه مجموعه هایی هستند. حضور رژیم اسراییل در این اجلاس محرمانه نشان از آن دارد که این رژیم منافع خاصی را در افغانستان دنبال می کند و به همین منظور، در اجلاس واشنگتن شرکت کرده است.

شاید یکی از دلایلی که تا کنون با وجود میلیاردها دلار کمک و حضور بیش از ۴۰ کشور خارجی، افغانستان نتوانسته است به سمت و سوی پیشرفت حرکت نماید همین باشد که مجموعه های تصمیم گیرنده پشت پرده و کسانی که همواره مصوبات اجلاس را پیشاپیش تنظیم می کرده اند، خواهان ایجاد ثبات در کشور نبوده و منافع دیگری را دنبال می کنند.