در این شب و روز، برخی با نظر داشت یک سدۀ از “استقلال” کشور- البته در همین جا بصورت روشن باید یاد آور شوم که به گفته گروهی و از آن میان
محمود طرزی که خود این مفهوم را در سراج الخبار، وارد کنکاش نمود. ما هرگز آزادی و استقلال به مفهوم اصل واژه- که معنای برداشتن و بلند کردن،
توان کاری بدون یاری دیگری را داشتن دارد، از دست نداده ایم. به باورم به جای”استقلال” بهتر است تا واژۀ ناوابستگی را به کار برد ـ
در خط همین دید به بررسی پرداخته اند.
جهت مطالعه کامل مقاله به لنک زیر کلک نمائید:
درود به محترم رهپو طرزی!
نوشته شما نشان میدهد که شما به مسایل و تاریخ افغانستان با واقعبینی نگاه میکنید. انسانهای آگاه و خرد ورز مثل شما از امراض مثل چرخیدن دور منافع قومی و عقبگردی احتراز میجوید و روی منافع کل کشور و روی منافع تمام شهروندان افغانستان فکر میکند و برای کشیدن افغانستان از منجلاب عقبمانی و ذلت تلاش صادقانه میورزد.
من باور دارم که اگر زمامداران افغانستان مثل شما فکر میکردند و عمل مینمودند افغانستان به این بیچارگی دست بگریبان نمی بود. من برتری جوئی قومی را که ذهن و روان زمامداران افغانستان را در گذشته و حال پیچانده یکی از دلایل عمده عقبمانی افغانستان میدانم.
نوشته های شما را که مطالعه نموده ام همیش روشنگر بوده و بر واقعیات استوار میباشند.
پیروزی های زیاد بشما آرزو میکنم!