برخی گفتههای پیشینیان مانند:
تو خوب باش بگذار دگران هرچه کنند. تو نیکی میکن و در
دجله انداز… تو مهربان باش و دنبال مهربانی دگران مباش. پاسخ بدی را به بدی نده. گذشت خصلت مردان است. ووو… را بایستی از سرنوشت یا از فرهنگگفتاری مان دور کرد. چون زمانه رنگ سیاهفروشی و سیاهکاریهای زیاد دارد و بس. و آدمنماها زیادتر از آدمهایند. پس از این پاسخ مشت را به لگد بده، پاسخ بدی را زشتتر از زشتی مانند بدی هر کسی بده که بدی کند. هرگز مهربان نه باش، چون نامردان و ناسپاسان زیادی اند که مهربانی ترا ترس تو میدانند. تو تا آن زمان خوب باش که درک کنی یارو خوب است، همزمان که دانستی بد است، بدتر از او باش. هرگز گذشت نه کن. فرومایهترینها گذشت ترا مایهی جُبن تو میدانند. بازی نکتایی پوشیدن و آراستهگی ظاهری بیشترینها را مخور که بدترینها همانها اند. به این دلخوش نه کن که طرف معامله یا دوستی یا کار مشترک تو آدم تحصیل کرده و درسخوانده، وکیل، وزیر شخصیت یا نامدار است. ۹۵ در صد اینان نامردترین هاستند. احمق نه باش که چهار تا بیسواد و بیکرکترِ آدمیت را کمک کنی و آنان پاس هیچ چیز ترا نه دانند. پاسخ مشت را به لگد بده، پاسخ لگد را با تلوار بده. هر گاهی میسر شد، حسابات خود از آن نامردانی که به تو خیانت کردند یا از حسن نیت تو استفاده کردند پس بگیر و به دهان شان بکوب. هرگاه میدانستی که عمر برایت باقی نمیماند تا با نامردان و مفته خوران نامرد گذشتههای دور را تصفیه کنی، به فرزندانت توصیه کن که حسابها را از آنان پس بگیرند، حتا اگر منجر به غل و زنجیر و زندان شوند. من پیش از این برای فرزندانم صد سخن کلیدی گفته بودم و در گوگل موجود است، مگر باید اصلاحاتی در آنها بیاورم. کنون من همه بستهگانم را توصیه کردم که پوز هر زورگو و حق ناشناس و مفتخوار دیروز و امروز را به خاک بمالند. حتا اگر در این راه جانهای شان را از دست دهند. این آموختنیهایی است که چهل سال پسین گذشت و بردباری و انسانیت من، ثمرههای منفی برای من و همه بستهگانم داشته است.
