اخبار و گزارشات

چرا تجزیه ی بالفعل کمترین انتخاب بد در افغانستان است؟

afghanmap_partition

 

خط مشی موجود ایالات متحده برای افغانستان هرینه ی خرچ ارقام ملیونی دالر و تحمل مرگ چندین صد اعضای همپیمان بین المللی در سال را در بر دارد تا جلو پیشروی طالبان افغان را در سرزمین پشتون افغان بگیرد، با افقی بسار کمرنگی برای پایان. آنانیکه طلب فرصت بیشتر به امید کامیابی راهبرد موجود میکنند، معمولاً در توضیح این مساله کوتاه میایند که با در نظر داشت احتمال اینکه ظرف چند سال آینده این راهبرد به نتیجه یی خواهد رسید، چه مقدار تلفات انسانی و منابع خرچ خواهد گرفت و آیا این ارزش را دارد و چرا؟

محاسبه ی جامع و فاضل می انگارد که زمان برای حرکت به سوی پلان بی رسیده است.

 ایالات متحده و یارانش در مسیر شکست دادن ماشین جنگی طالبان روان نیستند. در حال حاضر در افغانستان در حدود چیزی نرسیده به 150.000 نفرات نیروی یاری بین المللی زیر فرمان ایالات متحده در گیر استند. این رقم 30.000 نفر بیشتر از آنست که اتحاد جماهیرشوروی در سال 1980 پیاده کرده بود، مگر بر معیار آیین (دکترین) ضد شورشگری به اندازه ی نیمی از این تعداد نیاز است تا به امکان کدام صلحی دست یافته شود.

 نه هم با یک نیروی اشغالگری که غالباً از تاریخ، ساختار قبیله یی، زبانها، رسم و رواجها، سیاست و ارزشها ی محل ناآگاه اند – نیروهای همپیمان خواهند توانست بر یک کتله ی بزرگی از پشتونهای افغان بر اساس مطالبات دکترین ضد شورشگری فایق آیند. به قول سباستین فریز، ایالات متحده «زمین عملیات انسانی» ساحات جنوبی و شرقی افغانستان را تسخیر نخواهد کرد. در نوامبر رییس جمهور افغان حامدکرزی به واشنگتن پست گفت که او میخواهد که نیروهای امریکایی از سرکها به دور باشند و هم از خانه های افغانها بیرون و اینکه موجودیت طولانی مدت این همه سرباز خارجی تنها جنگ را بد تر میسازد.

کرزی همچنان افزود «زمان آن فرا رسیده است که عملیاتهای نظامی کاهش داده شود»، «شما خود بهتر میدانید که زمان کم کردن بوتهای عسکری فرا رسیده است، زمان کمتر کردن فضولی در زنده گی افغانها.» این طرز تفکر معمول است- و عمیقاً در مخالفت با راهبرد ضد شورشگری یعنی افراز سربازان در اجتماعات محلی.

 کیفیت دولتداری سرزده از حکومت عمیقاً آغشته به فساد کرزی شاید بهبود چندان چشمگیری نیابد، مگر بدون یک تجدید نظر جامع دولت افغان، پیروزی ایالات متحده واقعاً ناممکن است. همانطوریکه کارشناس امور ضد شورشگری- دیوید کیلکولن تاکید میکند، «شما تنها به اندازه ی همان دولتی که آنرا حمایه میکنید خوب استید»، و بر همان محک، بر اساس یادداشت دکستر فلکنز در نیویارک تایمز: «افغانستان حالا به طور قابل ملاحظه ای منحیث یکی از مقدمترین حکومات اوباشان و تبهکاران در دنیا شناخته شده است. بر اساس درجه بندی اداره ی شفافیت بین المللی بر معیار فساد، از جمله ی 180 کشور دنیا، افغانستان جای 179 م را کسب کرده است، تنها کمی بهتر از سومالیا.»

 

مترجم: دکتر ذکی پاهنگ

 

______

در همین زمینه:

تجزیه بالفعل افغانستان

تجزیه‌ی افغانستان آسیب پذیری سامانه‌ی امنيتی کشورهای منطقه

افغانستان در مسیر تجزیه

احمد رشید: تجزیه افغانستان برای پاکستان «مخاطره آمیز» خواهد بود

نگاهی به نگرانی احمد رشید در باره ای تجزیه افغانستان

چرا تجزیه؟

تجزیۀ افغانستان و واکنش حکومت

‘اجازه دهید افغانستان تجزیه شود’

هراس از تجزیه و گفتگو های پنهانی کابل

اندیشۀ تجزیه افغانستان حرف تازه ی نیست

افغانستان تجزیه شود یا نابود؟

خطر تقسیم افغانستان به مناطق قومی


نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا