كرزي در پي تسخير پارلمان آينده
ثبت نام نامزد هاي انتخابات پارلماني كشور در حالي آغاز شده است كه مشكلات عديده ي در اين روند وجود دارد و هنوز مشخص نيست كه واقعا دولت و نهاد هاي تمويل كننده حاضر اند در موعد مقرر اين انتخابات را برگزار كنند. پيش از اين جامعه جهاني به دليل تقلب گسترده در روند انتخابات رياست جمهوري و شوراي ولايتي سال گذشته خواهان تغييرات اساسي در كميسیون انتخابات افغانستان شده بود كه اين خواست به نحوي با كنار رفتن دو تن از مسوولان بلند پايه ي كميسيون مقداري رفع شد؛ ولي با اين حال هنوز مكانيزم برگزاري انتخابات با مشكلات جدي توام است و گمان نمي رود در موجوديت چنين مكانيزمي افغانستان بتواند انتخابات پارلماني را آنگونه كه مردم توقع دارند، شفاف و عادلانه برگزار كند.
با توجه به اينكه رهبري كشور هم در مراحل مختلف تلاش هايی را به منظور دولتي كردن اين روند انجام داده است. از سوي ديگر، بحث امنيت نيز هنوز به عنوان چالش اصلي فراراه انتخابات مطرح است و هنوز نشانه یي از يك تحول مثبت امنيتي در كشور به چشم نمي خورد. بيشتر آگاهان به اين باور هستند كه بدون انجام تغييرات اساسي در ساختار كميسيون انتخابات و نبود فضاي امن نمي توان از انتخابات شفاف و عادلانه در كشور سخن گفت. تجربه ي انتخابات شوراهاي ولايتي و رياست جمهوري در سال گذشته مردم را نسبت به اين جريان به شدت بي باور و مشوش ساخته است. در انتخابات سال گذشته با وجود اين كه جامعه ی جهاني به شدت بر روند انتخابات نظارت داشت؛ ولي تقلبگران توانستند به پيمانه ي وسيع به نفع خود تقب كنند؛ ولي در انتخابات پارلماني كه خلاف سال گذشته تلاش هاي دولت در راه افغانيزه كردن اين روند تا حدودي انجام شده مشكل به نظر مي رسد كه حتا انتخابات به ميزان انتخابات سال گذشته با شفافيت انجام شود.
در انتخابات سال گذشته لااقل كميسيون رسيدگي به شكايات انتخاباتي توانست در يك مرحله به شكل ناقص با ازشماري آراي برخي از مناطق ميزان تقلب را نشان دهد؛ ولي اين بار با توجه به فرمان تقنني آقاي كرزي در مورد قانون انتخابات اين فرصت هم به شدت كاهش پيدا كرده است. در چنين صورتي آيا مردم به پاي صندوق هاي رأي خواهند رفت؟ پاسخ به اين سوال كار آساني نيست و نمي توان باور كرد كه مردم بدون داشتن اعتماد و اطمينان به روند عادلانه ي انتخابات در اين برنامه ي سراپا خطر شركت كنند. مردم به ياد دارند كه در انتخابات پرچالش سال گذشته حتا از جان و مال خود براي قانونمند كردن ساختار هاي كشور مايه گذاشتند؛ ولي اين همه ايثار و جان فدايي سبب نشد كه تيم متقلب دست از بازي خطرناك تخلف ورزي در روند انتخابات دست بردارد. حالا اين نگراني ها با شدت و وسعت بيشتري مطرح است و مردم با شك و سوظن به روند انتخابات نگاه مي كنند. ولي از جانب ديگر آقاي كرزي كه اين فضا را به نفع خود و طرفدران خود مي بيند تلاش مي كند بيشترين بهره برداري را از آن داشته باشد.
از مدت ها به اين طرف آقاي كرزي تلاش دارد كه به منظور رسيدن به اهداف مشخص سياسي پارلمان كشور را يك دست بسازد و آن را به پارلماني دولتي و تحت نفوذ سياسي خود درآورد. اين تلاش ها كه اظهر من الشمس اند حتا به واكنش هاي تند جامعه جهاني و تمويل كنندگان روند انتخابات افغانستان هم منجر شد. بگو مگو هاي تند كرزي با برخي متحدان غربي او از همين موضوع نشات مي گيرد. غربي ها هرچند كه در كار انتخابات دخالت هاي داشته اند؛ ولي خواهان تقلب به ميزاني نيستد كه آقاي كرزي مي خواهد انجام دهد. آقاي كرزي بدون توجه به حيثت و اعتبار نهادهاي مستقل ثلاثه هم چون رهبري ديكتاتور تلاش دارد كه اين نهادها را يك سر تحت كنترول خود داشته باشد و بي مهابا بر آن ها حكم براند. گويا افغانستان كشوري است كه هنوز با سياست هاي دوران استالين اداره مي شود و آقاي كرزي يكي از مهره هاي سياست اين گونه سياست مداران ايديولوژيك و توتاليتر است.
اين روحيه ديگر با ساختار هاي سياسي كشور هم خواني ندارد و جامعه جهاني نيز خواهان آن نيست كه تمام نهاد هاي دموكراتيك در كشور استحاله شوند و تلاش هاي آن ها ظرف نه سال گذشته فداي خودسري هاي تيم برسراقتدار شود. از سوي ديگر خلاف آنچه كه آقاي كرزي مي انديشد موجوديت ساختار هاي مستقل مي تواند به نفع او نيز تمام شود و اداره اي كشور بحران زده یی چون افغانستان را آسان تر كند. ولي همان گونه كه به حق گفته اند قدرت انسان ها را نابينا و فلج مي كند و قوه ي عقلاني شان را از بين مي برد. آقاي كرزي هم در حال حاضر به اين بيماري مهلك گرفتار آمده و خوب از بد و ثواب از گناه را تشخيص كرده نمي تواند. در چنين شرايطي بدون شك كشور به سمت عميق تر شدن بحران بي اعتمادي پيش خواهد رفت و در آينده پارلماني هم كه تشكيل شود نمايندگي از مردم را كرده نخواهد توانست. در نتيجه دامنه ي ناامني و اغتشاش افزايش مي يابد و شعله هاي جنگ ناخواسته تمام كشور را فرا خواهد گرفت. اين است آن چه كه در پي سياست هاي هژمونيستي آقاي كرزي در انتظار افغانستان است.