هر جناحي در کشور حق دارد كه ديدگاه هاي خود را در برابر قضاوت مردم قرار دهد، ولي سرانجام طرح نهايي و مورد پذيرش را بايد مردم افغانستان مهر تاييد بزنند. طرح هاي يك جانبه و يك سويه كه از سوي احزاب و جناح ها ارایه مي شوند، بدون شك آن قدر فراگير و افغانستان گستر نيستند كه بتوانند آيينه ی حقايق كل كشور پنداشته شوند و مبناي برنامه ريزي ها قرار گيرند. چنين طرح هایي در گذشته نیز سبب خشونت و تنش گردیده است.
هر جناحي در کشور حق دارد كه ديدگاه هاي خود را در برابر قضاوت مردم قرار دهد، ولي سرانجام طرح نهايي و مورد پذيرش را بايد مردم افغانستان مهر تاييد بزنند. طرح هاي يك جانبه و يك سويه كه از سوي احزاب و جناح ها ارایه مي شوند، بدون شك آن قدر فراگير و افغانستان گستر نيستند كه بتوانند آيينه ی حقايق كل كشور پنداشته شوند و مبناي برنامه ريزي ها قرار گيرند. چنين طرح هایي در گحزب اسلامي به رهبري گلبدين حكمتيار هشدار داده كه اگر دولت و نيروهاي بين المللي، طرح اين حزب را براي حل قضاياي افغانستان به اجرا نگذارند، خشونت در كشور به نحو بي سابقه یي افزايش خواهد يافت.
اين اولتيماتوم هرچند از جديت زياد برخوردار نيست ولي نشان مي دهد كه توافق هایی پنهاني، ميان حزب اسلامي و آقاي كرزي در حال شكل گيري است. رییس دولت از چندي به اين سو در مخالفت با حضور نيروهاي خارجي برآمده و شديداً طرح هاي امريكا را در مورد افغانستان به باد انتقاد گرفته است. اين انتقادها سبب شده كه غرب نسبت به سياست هاي آقاي كرزي در افغانستان به ديده ي شك نگاه كند. درحالی كه رابطه ي آقاي كرزي با غرب در حال سرد شدن است، نزديكي هایي ميان ديدگاه هاي دولت و مخالفان مسلح به وجود آمده است. آقاي كرزي همواره در سياست هاي خود به شكل دوگانه بازي مي كند. اگر منافع خود را در نزديكي با غرب حس كند اين رابطه را در تقابل با جناح هاي داخلي به نمايش مي گذارد ولي اگر قضيه، شكل معكوس به خود بگيرد يعني رابطه با غرب تیره شود. آن هنگام، تلاش مي كند با نيروهاي مخالف حضور غرب در افغانستان نزديك تر شود. بدون ترديد، هدف از اين سياست، منافع ملي و كلان كشور نيست بلكه آقاي كرزي تلاش مي كند كه با ايجاد تنش در ميان نيروهاي مختلف، آب را گل آلود كرده و به نفع خود ماهي بگيرد.
طرح حزب اسلامي به عنوان يك گزينه مي تواند مورد بحث و بررسي قرار گيرد و ديدگاه هاي اين حزب را در رابطه با اوضاع كشور، منعكس كند ولي نه حزب اسلامي و نه هيچ نيروی ديگري حق ندارد كه طرح خود را آخرين و كامل ترين طرح بيرون رفت از معضل كشور، عنوان كرده و بخواهد با خشونت ورزي و زور و يا هم معامله گري آن را به اجرا بگذارد. هر جناحي در کشور حق دارد كه ديدگاه هاي خود را در برابر قضاوت مردم قرار دهد، ولي سرانجام طرح نهايي و مورد پذيرش را بايد مردم افغانستان مهر تاييد بزنند. طرح هاي يك جانبه و يك سويه كه از سوي احزاب و جناح ها ارایه مي شوند، بدون شك آن قدر فراگير و افغانستان گستر نيستند كه بتوانند آيينه ی حقايق كل كشور پنداشته شوند و مبناي برنامه ريزي ها قرار گيرند. چنين طرح هایي در گذشته نیز سبب خشونت و تنش گردیده است، بنابرین در بحران زايي آن ها نمي توان ترديد كرد.
بحران افغانستان آن قدر ساده نيست كه يك حزب قادر شود برتمام ابعاد مسأله دست يابد و روشي را ارایه كند كه بر اساس آن مشكل كشور را حل و فصل كرد. تاكيد بر اجراي بدون چون و چراي اين گونه طرح ها، نشان مي دهد كه برخي جناح ها و احزاب هنوز واقعيت هاي کنونی كشور را درك نكرده اند و در خواب سه دهه ی گذشته، به سر مي برند. خود کامگی و استبداد، سه دهه كشور را وارد بحراني كرد كه تا امروز ادامه داشته و تنها در چند سال گذشته، مردم افغانستان شرايطي را تجربه کرده اند كه تفاوت ماهیتی با نظام هاي ايديولوژيك حاكم در سه دهه ي اخير دارد. هرچند اين شرايط نيز به لطف تيم حاكم در حال گرایش به سمت تك محوري مي باشد ولي با اين حال از نظام هاي ايديولوژيك به روشني قابل تفكيك است. اما موضوع زماني مي تواند نگران كننده شود كه تيم برسرقدرت به بهانه ي مذاكره و گفتگو با جناح هاي مخالف به معامله گري بپردازد. مواضع تحكم آميز حزب اسلامي هم پس از حضور چند هفته یي هیأت اين حزب در كابل نگران كننده است؛ زيرا اين احتمال وجود دارد كه آقاي كرزي به شكل پنهاني با اين حزب به توافقاتي دست پيدا كرده باشد و بخواهد از مواضع اين حزب در بحران آفريني بيشتر سود ببرد.
در گذشته نيز آقاي كرزي رابطه یي با اين حزب داشته و اکنون نیز برخي از اعضاي اين حزب در دستگاه دولت از جايگاه ويژه برخوردار می باشند. بعضی از آگاهان به اين باورند كه آقاي كرزي با توجه به موضع گيري هاي جديدش در قبال غرب و امريكا در تلاش برای ايجاد نيروهاي فشار در درون كشور است كه به كمك آن ها بتواند حالت تدافعي خود را در برابر غرب هم چنان حفظ كند. اين سياست بدون شك می تواند براي آينده ي افغانستان بسيار خطرناك باشد. چون رويارویي هاي منطقه یي و فرا منطقه یي، نه تنها بحران در كشور را كاهش نمي دهد بلكه زمينه را براي ايجاد فضاي بحراني تازه، هموار مي كند.
آقای کرزی به دنبال حفظ قدرت از هر وسیله یی استفاده مي کند حالا اين وسیله، مشروع است و يا نامشروع، اخلاقي است و يا غير اخلاقي، براي او و اطرافيانش هيچ اهميتي ندارد. سياست ماكياوليستي تيم حاکم، وسيله را براي رسيدن به هدف توجيه مي كند. امروز اگر آقاي كرزي احساس كند كه مي تواند قدرت خود را در كنار حزب اسلامي و يا طالبان مصونيت بخشد بدون شك، اين كار را خواهد كرد. ذشته نیز سبب خشونت و تنش گردیده است.
