آرزو هاي ملت ما چگونه تحقق مي يابند؟ نمايند گان منتخب چگونه مي انديشند؟ پرسش هاي اند که اذهان مردم ما را مشغول کرده اند. مردمي که بيشتر از يک ربع قرن را در مصيبت سپري کرده اند، انتظار دارند که نمايند گان شان چطور تصميم مي‌گيرند، به دنبال تكرار و دور باطل مي روند يا مژده سعادت، رفاه و آسايش را مي دهند.
به يقين گزينش سالم کابينه است که مي توان چشم اميد به آينده سعادتمند بست. هرگاه مسوولين، رفتار اجتماعي و سياسي خويش‌را همواره با روش و شيوه نيکو در پيش نگيرند و با اعمال ناهنجار جمعي شان اسباب قانون شکني و قانون گريزي را فراهم کنند، به يقين مي توان گفت که اميد و آرزو هاي مردم را به ياس و نا اميدي تبديل مي كنند. اين ملت مي داند كه بسياري از مشکلات کنوني کشور ناشي از رفتار هاي نادرست مسوولين بوده که هزينه هاي زيادي را از اين سبب پرداخته ايم و صدمات جبران ناپذيري بر مردم ما تحميل گرديده است.
شوراي ملي به عنوان عالي ترين مرجع قانون گذاري، مظهر اراده مردم افغانستان بوده، تمام اعضاي ولسي جرگه در موقع اظهار راي، مصالح عمومي، رفاه و منافع علياي مردم افغانستان را مدار قضاوت و عملکرد قرار مي‌دهند. با توجه به ماده هشتاد ويکم قانون اساسي و با شناخت هشت سال از عملکرد کانديدا و مردود شمردن هرگونه مسايل قومي، تباري، حزبي، زباني، منطقه‌يي هم‌چنان مصايبي چون فساد، اختطاف، سرقت و امثالهم که دامنگير اين ملت است و با درک بحران موجود و مسووليتي که در قبال مردم شان دارند، خدا(ج) را شاهد گرفته به استعمال راي خواهند پرداخت. مردم ما هميشه تشنه‌ي عدالت بوده و همواره از تبعيض رنج برده اند. تحقق عدالت در جامعه و استقرار جامعه يي بر اساس انصاف و برابري از ديرباز به عنوان يکي از بزرگترين آرزو هاي اين ملت مطرح بوده است. در اهميت اين آرزو همين بس که بسياري از انديشمندان جايگاه عدالت را حتا از جايگاه آزادي نيز برتر و والاتر دانسته اند؛ زيرا آزادي بدون عدالت که امروز از جانب زعامت حاکم نيز عنوان مي شود معنا نخواهد يافت. در واقع آنچه موجب بقا و دوام آزادي مي باشد همان عدالت است که حدود و ثغور را مشخص و معين مي کند، و راه را بر تجاوز، تعدي و سلب آزادي ديگران مسدود مي سازد.
در تعريف واژه عدالت مفاهيمي چون اعتدال، مساوات، قسط، انصاف، دادگري، حق، راستي و… ذکر شده اند. هر چند اين مفهوم بزرگ نيازي به تعريف و توصيف ندارد و در اذهان عامه همواره جايگاهي متعالي و تعريف روشن و شايسته را دارا مي‌باشد. خداوند متعال در سوره مبارک نحل مي فرمايد: «ان الله يامر بالعدل والاحسان» به درستي که خداوند(ج) امر مي‌کند به انصاف و رفتار نيکو.پيامبر عظيم الشان در گفتار و رفتار خويش براي عدل جايگاه رفيع و مرتبه ويژه يي قايل بودند، چنانکه آن حضرت(ص) اعتقاد داشتند که ملک با کفر باقي مي ماند، اما با ستمگري هرگز دوام نخواهد يافت. روايت ديگر از پيامبر(ص) است كه مي فرمايند: «به دليل عدل است که آسمان‌ها و زمين قايم و در سير خويش در حرکت اند.» بنابر آن، بهتر است انصاف بيشتر به خرچ دهيد؛ زيرا انصاف نيکو ترين شيوه مسووليت در برابر ملت و در حقيقت دست يافتن به احقاق حقوق حقه مردم ستم ديده ما مي باشد.
از رسول خدا(ص) روايت است که مقرب ترين و محبوب ترين مردم در پيشگاه خداوند(ج) در روز رستاخيز مسوولين عادل و با انصاف است و دشمن ترين و دور ترين آن‌ها مسوولين ستمگر و جابر اند. قرآنکريم مي فرمايد: «ان الله يامرکم ان تود واالامنت الي اهلها واذا حکمتم بين الناس ان تحکموا بالعدل ان الله نعما يعظکم به ان الله کان سميعا بصيرا» خداوند(ج) فرمان مي دهد که امانت ها را به صاحبان شان باز گردانيد و در وقتي که ميان مردم حکم مي‌کنيد به عدالت حکم نماييد، هر آينه نيکو چيزيست آنچه خدا به آن پند مي دهد، خدا(ج) است شنوا و بينا.
نمايند گان مردم افغانستان با مسووليتي که دارند مي بايد حقيقت انصاف را از دست ندهند، درستي اعمال و رفتار نامزد وزيران را ارزيابي نموده، مشکلات ناشي از حضور شان در طول سال‌هاي مسووليت در حکومت را مطالعه نموده و در تصاميم خويش به گونه يي عمل كنند که مردم ما به آن انتظار دارند، تا گامی در جهت التيام بخشيدن رنج های مردم برداشته باشند. هرگاه چنين نشود و از کنار مسووليت سترگ خويش خاموشانه و بي اعتنا بگذرند، به يقين جفا در برابر مردم اين سرزمين خواهد بود که از قضاوت تاريخ بدور نخواهند ماند.
