منابع از درون محافل طالبان اطلاع داده اند که به طالبان از طرف طراحان جنگ ها که رهبری آن را ای اس ای به عهده دارد، جدا دستور داده شده تا از درگیر شدن با مردم شمالی مخصوصا مردم کوهدامن، پروان و کاپیسا، عجالتا پرهیز کنند و تنها توجه کلی بر سرکوب و ریشه کن سازی هسته های مقاومت در پنجشیر را در دستور کار قرار دهند. قرار معلوم این طرح از طرف آی اس آی با مدنظرداشت تجارب مقاومت اول، رویدست شده است. این طرح برای فعلا شامل ولایت های کاپیسا، پروان، بغلان و تخار نیز می شود.
طالبان از واکنش مردمان این ولایت که در سردرگمی به سر می برند، به شدت هراس دارند و برای فعلا نمی خواهند با آنها درگیر شوند. به همین لحاظ حجم فشار بر این ولایت ها، نسبت به پنجشیر کمتر است. به نظر می رسد این تاکتیک مهار سازی قومی، به اساس تجارب تلخ شکست در دوره اول، گرفته شده و بانی آن، آی اس ای است. مجری آن طالبان به عنوان مدیر پروژه یک دست سازی قومی است. این مدیر برای هژمونی قومی سال ها است مردم را می کشند و نامش را می گذارند حاکمیت دینی.
به اساس این طرح الی روشن شدن سرنوشت مقاومت در پنجشیر و اندراب ها، نباید جنجال های اضافی برای نیروهای طالبان که عمدتا خارجی استند و برای سرکوب و یکسره سازی قومی به دستور طالبان آن جا رفته اند، بوجود بیاید. اما مردم این ولایت ها باید بدانند که گذشت مقطعی و گذرای طالبان برای امروز، فردا گریبانگیر مردمان این ولایت ها خواهد شد. طالبان، به جز خود به هیچ کسی تمکین ندارند و ساختار این گروه طوری است که فقط هدف را الی نابود شدنش، دنبال می کنند. قتل و شکنجه مردمان پنجشیر به این هدف است تا مقاومت را از جایگاه و مقر آن، سرکوب کنند تا مردمان سایر ولایت ها، در فقدان رهبری، زودتر سرکوب و مهار شوند.
برای فعلا اگر کدام جبهه ای در ولایت های همجوار و رسیده به پنجشیر باز شود، عین سیاست را در مورد آن نیز تطبیق خواهند کرد. زیرا پوتانسیل بالقوه تهدید بر ضد طالبان در ولایت های کاپیسا و پروان، به مراتب بیشتر از سایر ولایت ها است. اگر این ولایت ها مانند دوره اول مقاومت، بسیج شوند، مرگ طالبان در شمال حتمی است. آی اس آی با درک این خطر بزرگ و احتمال فاجعه بر ضد طالبان، از درگیر شدن مستقیم طالبان برای فعلا در این ولایت ها هراس دارد و به همین ملحوظ پروژه سرکوب قومی در این ولایت ها، شروع نشده و چندان جدی نیست.
راه حل، هماهنگی سایر جبهات برای وارد ساختن ضربه اصلی بر پیکر طالبان در شمال است و برای این کار، پنجشیر می تواند بهترین دژ قابل دفاع محسوب شود. اگر طالبان مجبور به عقب نشینی از شمالی شود، یک بار دیگر در دند شمالی گیر مانده و فرصت نجات را نخواهد داشت. این طرح باید برای نابودی کامل طالبان، مدنظرگرفته شود. یک حالتی پیش آمد و همه نیروی های فعال بر ضد طالبان، پراگنده شده اند. اگر یک انسجام و واحد سازی نیروهای ضد طالب درحوزه ضد طالبان، روی دست گرفته شود، یک مشت محکم بر دهن تروریزم چند ملیتی و میزبانان وطن فروش شان( طالبان) خواهد بود. با این کار و توحید پوتانسیل موجود جنگی و رزمی در برابر طالبان، اولین حمله تهاجمی بر ضد گروه، سازماندهی خواهد شد.
در مرحله بعدی باید روی پایگاه سازی جنگی در شمال افغانستان مخصوصا، ولایت های همجوار به دژ پنجشیر مدنظرگرفته شود. در این مرحله باید روی، پنجشیر منحیث یک عقبه ی حمایتی سایر جبهات در این مسیر مدنظر گرفته شود. اگر چنین طرحی اجرایی شود، طالبان توان ایستادن در سنگر های شمال را برای یک هفته ندارند. این کار باعث می شود تا وجهه داعیه مقاومت رنگ و بوی ملموس تری بخود بگیرد و به عنوان یک بدیل د رمیدان جنگ و سیاست و افغانستان محسوب شود.
