خبر و دیدگاه

بیست و یک سال پس از مسعود: امروز هم روز مقاومت است

در حالی از بیست و یکمین سالگرد شهادت احمد شاه مسعود، قهرمان ملی، گرامی‌داشت صورت می‌گیرد که ظلم و ستم یک گروه بی‌فرهنگ، متحجر و مزدورِ بیگانه، کارد را به استخوان مردم داغدیده کشور رسانده است.

حالا بر همگان هویداست که گروه طالبان توسط بیگانگان برای تخریب افغانستان و تحقیر و تعجیز مردم افغانستان بمیان آورده شده است. مشکل بنیادی در اینجاست که طالبان با عقل و خرد ذاتاً بیگانه‌ بوده و چنین پرورده شده‌اند که با آزادی انسان و پیشرفت و ترقی دشمنی‌ داشته باشند. همچنین آنها درعمل نشان دادند که هیچ آماده بازنگری فکر و باور خود نبوده و نمی باشند و یا اینکه از طرف باداران طالبان برای شان اجازه داده نشده است تا از عقل و خرد،   در زندگی اجتماعی و امور کشوری کار بگیرند.

از اینرو، طالبان از مردم افغانستان فقط تقاضای بیعت و بردگی دارند و بس. از اینجاست که ما از هر وقت دیگر ضرورت داریم تا به مکتب و تجارب و خاطرات و افکار احمد شاه مسعود، قهرمان ملی، مراجعه و در روشنائی آن مانیفست راه نجات را پیدا ، طرح و عملی سازیم.

احمد شاه مسعود با این سخن خود که “من باشم و یا نباشم، مقاومت ادامه دارد”  اشاره به مقاومت و آزادی خواهی‌ای دارد که از خود به ارث گذاشته است. خوش‌بختانه که ما این گنجینه گران‌بهای عزت و استقلال خواهی را ازین ابر مرد در ذخیره خانه فرهنگی کشور خود داریم و آنرا همچون مانفیست مقاومت برای نجات افغانستان بکار خواهیم برد. اکنون طور موجز به بیان مانفیست مقاومت برای نجات افغانستان می‌پردازیم:

مانفیست مقاومت ملی برای نجات افغانستان

۱. آزادی و استقلال افغانستان: دور انداختن یوغ استعماری بیگانه از گردن مردم افغانستان و نجات افغانستان از حالت ذلت و درماندگی.

۲. نجات اسلام از وسیله قرار گرفتن در دست تروریسم جهانی و افراط‌گرائی: اسلام دین اعتدال است که می‌تواند خودرا با پیشرفتهای ساینس و تکنالوجی معاصر همگام  و همنوا سازد. اعتدال،  دین اسلام را چون لباس فاخرِ ابریشمینی معرفی میسازد  که هر فرد میل به تن کردن آنرا پیدا خواهد نمود.

۳. تساوی حقوق زن و مرد: سهیم ساختن زنان در فعالیتهای اجتماعی و عمرانی کشور ، که زنان بتوانند دوشادوش مردان سهم شایسته خودرا در عمران و آبادی کشور شان انجام دهند.

۴. تساوی حقوق اقوام ساکن افغانستان و تطبیق حقوق شهروندی: با رعایت حقوق شهروندی هر فرد باشنده این کشور،  افغانستان را وطن و تکیه گاه خود یافته و با دل و جان در شگوفائی و آبادی ان خواهد کوشید.

۵. تشکیل دولت مردم سالار: تشکیل دولت قانونی  بر اساس انتخابات آزاد و دموکراتیکِ  زنان و مردان افغانستا ن ، در روشنائی دست آوردهای علوم سیاسی و اجتماعی عصر حاضر.

۶. ارجگذاری به تمام میثاقهای بین‌المللی: سعی در تطبیق تمام میثاقهای جهانی و بالخصوص اعلامیه جهانی حقوق بشر این معتبر ترین سند نوشته شده جهانی.

۷. در عرصه سیاست خارجی: برقرار نمودن مناسبات نیک با تمام کشور های جهان بر اساس احترام و منافع متقابل.

۸. تشکیل احزاب سیاسی به منظور تشکیل پارلمان حزبی: مکلف ساختن دولت در امر کمک به تشکیل احزاب سیاسی و مکلف ساختن احزاب سیاسی در آگاهی دهی و بیدار سازی شهروندان.

۹. بهره‌مند ساختن جوانان (دختران و پسران) افغانستان از تعلیم و تربیه معاصر: جوانان افغانستان باید در روشنائی ساینس و تکنالوجی معاصر آموزش ببینند و با این آموزش سهم مفید و ارزنده خودرا در پیشرفت و ترقی افغانستان به انجام رسانند. جوانان ما باید اندیشیدن را یاد بگیرند و فکر کنند که علت این عقبماندگی و بیچارگی افغانستان چه میباشد؟ و چگونه میتوان افغانستان را از بیچارگی به سوی شگوفائی رهنمون شد.؟

مانیفست بالا در صورتی میدان عملی شدن خواهد یافت که طالبان از اقتدار دولتی رانده شوند. و این هم واضح و مسلم است که با موجو دیت سلطه  طالبان افغانستان یک قدم بسوی ترقی و شگوفائی پیش نخواهد رفت و سیه روزی و بدبختی مردم افغانستان مستدام وافزایش خواهد یافت.

در این شرایط دشوار تاریخی صرف دو راه در پیش روی مردم افغانستان قرار میگیرد، البته طالبان به راه سومی  که عبارت از گفتگو و مذاکره و جور آمد و مصالحه باشد، بیگانه اند.   تجربه نشان داد که مصالحه و جور آمد در قاموس طالبان یا وجود ندارد ویا از طرف باداران شان برای شان اجازه داده نمیشود که دیگران و دیگر اندیشان را بپذیرند و مصالحه نمایند.

این دو راه کدام ها اند؟

الف –  راه اول کمک همه جانبه به مقاومتگران است. چه خوب است که گروه‌های مقاومت به ترتیب در سراسر افغانستان ایجاد و فعال می‌گردد. زیر نام مقاومت و آزادی افغانستان در هرجا هر گروهی که ایجاد می‌شود، قابل تقدیر و حمایه می‌باشد. بخاطر اینکه مقاومتگران آگاهانه و داوطالبنه حاضر شده‌اند تا جان عزیز خود را فدای استقلال و عزت افغانستان و خوشبختی مردم سازند. مقاومتگران همانطور که آگاهانه برای آزاد ساختن افغانستان و شگوفائی افغانستان به جانبازی و فداکاری حاضر شده‌اند، درایت آنرا دارند که آگاهانه و صادقانه متحد و یکپارچه شوند و دولت آزاد و مستقل افغانستان را تشکیل و رهبری نمایند.

ب – راه دوم همانا بسیج و سازماندهی قیام عمومی می‌باشد. قیام عمومی زود ثمربوده و نتیجه قاطع و مثبت به ارمغان خواهد داشت. اما سازماندهی و مدیریت آن ایجاب وحدت، درایت و دقت واحتیاط زیاد را مینماید. بدون شک، مبرهن است که زیر اداره طالبان مردم افغانستان به مرگ تدریجی مواجه اند. حتی مردم افغانستان اگر با ظلم و جهل طالبی سازش هم نمایند بازهم مرگ تدریجی بنوعی از انواع به سراغ شصت فیصد شان خواهد آمد. اما اگر دست به قیام و نابودی طالبان بزنند با تلفات کمتر از پنج فیصد کشور و مردم خودرا نجات خواهند داد.

‘وطن اسیر شد، ای هموطن زجا بر خیز

مکن درنگ خدا را، برهنه پا بر خیز’

– حق‌شناس

به پیش به سوی تطبیق مانیفست مقاومت ملی برای نجات افغانستان.

پیروز باد راهراوان راه ابر مرد احمد شاه مسعود، نماد استقلال و عزت افغانستان!

 

_____

مسعود در باره ماهیت طالبان:


نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا