دید گروه مسلح طالبان از گذشته تا حال نسبت به زنان خیلی کورکورانه و آمیخته با تعصب بوده است، طالبان هر جنایت را که علیه زنان مرتکب میشوند به دنبال آن واژه اسلام را اضافه میکنند تا برای آنعده کسانی که از اسلام آگاهی چندان ندارند فریب توجیه نا مناسب این گروه را بخورند و اعمال غیر انسانی خود را زیر سایه دین بپوشانند.
این گروه از زمان تأسیس خود نسبت به زنان دید انسانی ندارند و آنها را به مانند مردان دارای حقوق اساسی و طبیعی در خیلی از موارد ندانسته و محصور خانه ها می دانند. در حالی که زنان تا پیش از رژیم این گروه از وضعیت نسبتاً ایده آل بخصوص در شهر ها برخوردار بودند. اما در زمان رژیم طالبانی زنان در خانه ها زندانی شدند و از حق آموزش، انتخاب و کار محروم گردیدند حتی تنها اجازه بیرون رفتن به بازار را نداشتند.
تفکر طالبانی با زن ستیزی و بی احترامی به زن همراه است. رژیم طالبان فراموش ناشدنی است و وحشت طالبان هنوز هم در حافظۀ عمومی مردم افغانستان به ویژه زنان زنده است. وحشتی که ناشی از تطبیق نادرست شریعت مطابق به تفسیر خودی این گروه بوجود آمد که به هیچ کسی رحم نکرد و تحت عنوان دین و مذهب هر گونه رفتار زشت و ناپسند را روا داشتند. اما اکنون که بحث صلح و آمدن آمدن طالبان مطرح است. وحشت طالبان نسبت به زنان بار دیگر فراگیر شده است.
زنان از سوی طالبان امروز نه تنها آماج انتحار و انفجار قرار میگیرند که در داخل شفاخانه ها همراه با فرزندان نوزادشان به گلوله بسته میشوند. طالبان به مانند گذشته به زنان افغان که زنان خودشان را نیز شامل میشود زیر حاکمیت خود به صورت سیستماتیک تبعیض میکنند، به حقوق شان تجاوز میکنند از آموزش، اشتغال و خدمات صحی محروم شان میکنند. البته قابل ذکر است پس از وحشت طالبان و سقوط حاکمیت این گروه در نظام جدید افغانستان ارزش های انسانی برای همه مردان و زنان دوباره بازگشت به ویژه زنان جایگاه شان را در سطح جامعه اندکی بهتر شد. امروز با وجودی که طالبان مانع حضور زنان در تمامی عرصه میخواهند شوند و برای آن همچنان مبارزه میکنند اما حضور زنان در جامعه و نظام سیاسی قابل لمس است که با توجه به آن زندگی عمومی زنان افغان نسبتا تغییر نموده و نگاه مردم نیز تا حدودی نسبت به ارزش های زنان تغییر کرده و این مورد نیز باعث شده است تا مسیر زنان نسبت به آینده هموار شود. امروزه وضعیت زنان افغانستان نسبت به دوران حکومت طالبان پیشرفت قابل ملاحظه ای کرده است.
بطور مثال میتوان به نکات ذیل اشاره کرد:
در دو دهه پیش زنان از آموزش محروم بودند اما حالا یک سوم دانش آموزانی را که در مکاتب ثبت نام شده اند دختر هستند. شمار دانش آموزان دختر در مکاتب به ۴۰ درصد افزایش یافته و شمار دانشجویان دختر در دانشگاه ها هم ۱۹ درصد بیشتر شده است. عده ای هم به عنوان معلمان زن در مکاتب و دانشگاه ها حضور گسترده دارند. گرچه آمدن طالبان در نظام سیاسی تا هنوز قطعی نشده است اما توافق این گروه با ایالات متحده و مشروعیت دادن به این گروه پیش از هر قشر دیگر زنان افغانستان را نگران کرده است. در واقع نگرانی زنان افغانستان هم بجا است.
به گونه مثال نمونه کوچک از نقض حقوق زن را اینجا ذکر میکنم که اخیراً طالبان مرتکب آن شده اند. بر اساس گزارش ها طالبان اخیراً دو خانم را به اسم های مریم بنت امیر باشنده اصلی و فعلی قریه تیطان ولسوالی ساغر ولایت غور را در حالی که شوهر نداشته حامله گردیده بود توسط نیروهای امنیتی بازداشت و محاکمه شده بود و همین طور عادله نام بنت عبدالحمید باشنده ولایت هرات که او نیز با مرتکب شدن جرمی بازداشت شده و حبس خود را در محبس سپری میکرد و با شیوع ویروس کرونا هر دو مطابق به فرمان رئیس جمهور رها شده و به قریه تیطان ولسوالی ساغر ولایت غور برگشته بودند، طالبان با یورش به این قریه با حملات دسته جمعی ضمن ظلم و ستم به اهالی آن قریه این دو زن را نیز با به قرار گاه خود برده و از مدتی آنها را آنجا خلاف موازین اسلامی و انسانی با استفاده جویی های غیر انسانی نگهداری میکنند.
البته این یک مورد کوچک از جنایات این گروه در گوشه ای از خاک کشور است ممکن روزانه به ده ها زن به جرم های غیر قانونی از سوی گروه طالبان محکمه صحرایی شوند، به گلوله بسته شوند اما از قید قلم و گزارش به دور بمانند. اما با توجه به آنچه این گروه در گذشته در حق زنان انجام داده است میتوان گفت که طالبان به زنان هیچ گونه احترام قائل نیستند و از آنها به عنوان برده های جنسی استفاده برده و در چهار دیواری خانه های خود قید نموده اند و اجازه هیچ نوع فعالیت را جز خدمت گذاری به شخص خود و همفکران شان نمی دهند. اندیشه طالبان نسبت به زنان ، زن ستیزانه و غیر دینی و انسانی است بناءً حکومت افغانستان با توجه به مسئولیت خود باید این موارد را در پروسه صلح مدنظر داشته باشد.
