حمله کابل ، ننگرهار ، لغمان و پکتیا در یک هفته اخیر سبب کشته و زخمی شدن پیش از ۲۰۰ تن از شهرودان افغانستان گردید. این حملات به حدی خونبار بودند که واکنش های سخت داخلی و خارجی را به همراه داشت، در عین حال طالبان که مسبب این حملات شناخته میشوند گرفتن مسولیت حمله بر جنازه قوماندان اسبق امنیه ولسوالی خیوه ولایت ننگرهار که در آن حدوداٌ ۴۸ تن کشته و ۶۸ تن زخمی شدند و حمله بر زایشگاه دشت پرجی که در آن به شمول دو نوزاد سیزده تن از زنان باردار و کارمندان صحی کشته شدند را بدوش نگرفته و مسولیت آنرا به دوش گروه تروریستی داعش واگذار میکنند. نماینده ویژه ایالات متحده آمریکا زلمی خلیلزاد نیز در تویتر خود نگاشته است که این کار از سوی گروه طالبان انجام نپذیرفته و هیچ بهانه برای توقف پروسه صلح در کار نیست و افغانان باید برای نابودی دشمن مشترک خود- داعش، متحد شوند. و اما حکومت این حملات را کار گروه طالبان دانسته میگوید که طالبان برای پنهان کاری اعمال خود از راه ها و روش های متعدد استفاده میکنند. حالا سوال که مطرح میشود این است که آیا این کار گروه داعش است یا گروه طالبان و اگر این کار گروه طالبان است چرا نماینده ایالات متحده آمریکا آنرا کار این گروه نمی داند؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت که حد اقل چند مورد درشت وجود دارد که ثابت می سازد این کار از گروه تروریستی داعش نبوده و کار گروه طالبان میباشد و نماینده ایالات متحده آمریکا آقای زلمی خلیلزاد نیز پالیسی های خود را دارد که در صورت پذیرفتن این حملات مجبور مطابق به اعلامیه مشترک میان کابل واشنگتن باید در دفاع از نیرو های امنیتی و مردم افغانستان ایستاده شود. از آن جهت نمی توان حملات اخیر را به دوش داعشیان انداخت که این در یک سال اخیر این گروه به شدت در تیرس نیرو های امنیتی قرار دارند و تا ۹۰ فیصد این گروه در افغانستان نابود شده اند بدین معنی که مرکز سوق و اداره این گروه در ولایت ننگرهار به دست نیرو های امنیتی سقوط نمود و به تعداد هزاران تن از اعضای این گروه کشته و تسلیم شدند ، رهبر این گروه عبدالله اورکزی مشهور به اسلم فاروقی و اعضای کلیدی این گروه در بخش اکمالاتی ، ارتباطی و مالی اخیراً به دست نیرو های امنیتی افتاده و دستگیر شدند و همین طور رهبر گروه داعش به شرق دور ابوالعمر خراسانی نیز چند روز قبل به دست نیرو های امنیتی افغان دستگیر شد و همچنان چند روز قبل هسته این گروه در ولسوالی شکر دره ولایت کابل کشف و نابود شد که از آنجا این گروه با همکاری شبکه حقانی عملیات های تهاجمی و انتحاری را راه اندازی میکرد. حالا با توجه به نابودی هسته رهبری و هسته اکمالاتی این گروه سوال مطرح میشود که ایا این گروه توان راه اندازی چنین عملیات ها را دارد یا خیر ؟ بررسی ها نشان میدهد که گروه داعش در افغانستان به میزان بالای از ساختار و رهبری برخوردار نیست که اینقدر زود جا های رهبران و اعضای کلیدی آن پر شده و عملیات های بزرگ را راه اندازی کنند. اما برعکس طالبان تجربه بزرگ از نابودی افغانستان را با انجام چنین حملات با خود دارند. حمله بر شفاخانه وزیر محمد اکبر خان، حمله بر وزارت تکنالوژی معلوماتی ، حمله بر شاه شهید و چهاراهی زنبق نمونه های از حملات بزرگ اند که این گروه در آن به مراتب بیشترین افغان ها را شهید ساختند و باز تاب واکنش های این حملات همچنان به میزان واکنش های حملات اخیر بود با این تفاوت که تلفات آن حملات نسبت به حملات اخیر بیشتر بود، طالبان در آن زمان نیز از پذیرش بعضی از این حملات امتناع وزیدند با وجود که داعش در آن زمان تازه وارد افغانستان شده بود و توان راه اندازی کوچکترین عملیات ها را نداشت باز هم طالبان مسولیت آن حملات را به دوش خود نگرفتند.
در واقع اصل قضیه آن است که جز طالبان دیگر هیچ گروه توان راه اندازی چنین حملات را ندارند اما زمانی که متوجه میشوند واکنش های این حملات از سطح حکومت بیرون شده به جامعه انداخته میشود از آنجا جامعه ملل نیز واکنش نشان میدهد این گروه از پذیرفتن این حملات امنتاع می ورزند، چون نیاز دارند تا خود را در پشت نقاب برای دست یابی به اهداف خود پنهان کنند، ولی واقعیت را همه مردم افغانستان درک میکنند و اما نماینده ایالات متحده آمریکا چرا این حمله را کار طالبان نمی داند فکر کنم پاسخ به این سوال خیلی ساده باشد. ایالات متحده آمریکا با گروه طالبان به یک توافق دست یافته است و واکنش نشان دادن او در مورد طالبان این کشور را مکلف می سازد تا این توافق را نقض کند و نقض این توافق به معنی حضور بیشتر ایالات متحده امریکا در افغانستان و هزینه بیشتر در جنگ افغانستان چیزی که ایالات متحده آمریکا آنرا نمی خواهد. پس آنها مجبور اند که اعلامیه به دست نشر پسپارند و طالبان را تبرئه کنند تا به اهداف خود برسند ولی واقعیت امر همان است که گفتیم جز طالبان هیچ گروه دیگر توان انجام این حملات را در حال حاضر در کشور ندارند.
