مارک اسپر وزیر دفاع ایالات متحده آمریکا اخیراً در مصاحبه خود طالبان را در کاهش خشونت ها ناکام میداند و تاکید میکند که در جنگ هیچ طرف پیروز شده نمی تواند. کاهش خشونت ها از جمله موارد درشت در توافق نامه صلح میان ایالات متحده آمریکا و گروه طالبان بوده است که مطابق به آن طالبان متعهد شده اند که به کاهش خشونت ها تن میدهند اما بر اساس گزارش های دفتر شورای امنیت ملی افغانستان این گروه در سه ماه اخیر بعد از امضای توافق نامه صلح میان این گروه و ایالات متحده آمریکا بیش ۲۸۰۰ حمله را علیه نیرو های امنیتی افغان انجام داده اند. این در حالی است که حکومت افغانستان بر اساس توافق نامه صلح میان گروه طالبان و آمریکا ۹۵۰ تن از زندانیان این گروه را نیز آزاد کرده ولی سوال اساسی که مطرح میشود این است که چه معمای در عدم کاهش خشونت ها از سوی طالبان نهفته است و چرا این گروه نتوانستند به کاهش خشونت ها تن بدهند در حالی که خود را متعهد به عملی ساختن توافق صلح با آمریکا میدانند و تا کنون بعد از توافق صلح بر نیرو های خارجی حملات نداشته اند. در این نوشته تلاش میشود به سوال فوق پاسخ ارایه گردد.
یکی از عوامل ناکامی گروه مسلح طالبان در عدم کاهش خشونت ها ارتباط این گروه با شبکه های تروریستی دیگر از قبیل شبکه القاعده ، حقانی ، جهیش محمد ، لشکر طیبه و دیگر گروه های تروریستی و اعمال نفوذ فوق العاده آی اس آی است.گروه های تروریستی که هر یک به نوبه خود ارتباط و یا تاثیر مستقیم بالای گروه طالبان دارند، یا به عنوان منابع فکری و یا تمویل مالی و یا هم تجهیز و سرباز گیری برای این گروه مصروف و عمل میکنند با این تفاوت که اکثریت این گروه ها در کنار همکاری با گروه طالبان در پی عملی شدن اهداف و استراتیژی های خود نیز هستند که این امر توافق صلح گروه طالبان را با ایالات متحده آمریکا به چالش کشیده است.
اکثر این گروه به شمول شبکه القاعده دشمنی دیرینه ای با ایالات متحده دارند و ساخته و پرداخته استخبارات کشور های منطقه هستند که نه تنها خاتمه جنگ را در افغانستان نمی خواهند زیرا دلیل وجودی آنها ادامه جنگ در افغانستان است. این گروه ها در کنار همکاری با گروه طالبان در موارد مختلف دست باز در میدان های جنگ این گروه دارند، زیرا خیلی از این شبکه های تروریستی به گونه مستقیم برای این گروه سربازگیری میکنند و آن سربازان چی به عنوان فرمانده جنگی و یا جنگجو از فلتر این گروه ها گذشته وارد بدنه گروه طالبان و میدان های جنگ میشوند.
حالا به فرض این که رهبری گروه طالبان خواسته باشند به کاهش خشونت ها رو بیاورند در مهار میدان های جنگ که ناشی از زد و بند های استخباراتی کشور های منطقه و اهداف گروه های تروریستی باشند ناکام خواهند ماند. اما اصل مسئله این است که روابط تنگاتنگ و همکاری گروه مسلح طالبان با این گروه ها تروریستی سبب شده است که جنگ ادامه پیدا کند زیرا برای خیلی از فرماندهان نظامی و سیاسی طالبان ادامه جنگ اصل مسئله است ، یعنی این که با قطع جنگ و کاهش خشونت ها این گروه در خیلی از موارد به زعم خودشان زیان بزرگ میکنند، تجارت مواد مخدر این گروه که سالانه برای فرماندهان نظامی و سیاسی این گروه میلیون ها دالر در آمد دارد به کاهش مواجه خواهد شد و از طرف پول های هنگفت که از سوی استخبارات منطقه به آدرس این گروه برای تداوم جنگ فرستاده میشود نیز به کاهش مواجه خواهد شد. دلیل دیگر که سبب عدم کاهش خشونت ها شده است تصمیم رهبری گروه طالبان مبنی بر متحد نگهداشتن دستگاه جنگی این گروه است. کاهش خشونت ها نزد رهبری گروه طالبان به معنی خاموشی دستگاه جنگ این گروه است ، یعنی تنها وسیله که این گروه در دست خود دارند، به فرض اگر خشونت ها کاهش پیدا کنند و از فرماندهان نظامی تا جنگجویان این گروه به خانه های خود برگردند و یا به آرامش عادت کنند و به بسیج و مدیریت بزرگ نیرو های این گروه که اکنون شکل گرفته که توان انجام ۲۸۰۰ حمله را در سه ماه پیدا کرده اند بعد از چند ماه کاهش خشونت به فرض اگر نیاز شود طالبان از قدرت نظامی خود استفاده و امتیاز گیری کنند آیا توان بسیج دوباره دستگاه جنگی خود را خواهند داشت.
واقعیت امر آن است که رهبری گروه طالبان هیچ نوع تعهد و باور به کاهش خشونت ها ندارند و آنرا برای خود در صورت عملی نمودن آن جبران ناپذیر می دانند و از طرف این گروه میخواهند با ادامه جنگ مذاکرات بین این گروه و حکومت افغانستان شکل بگیرد و به مانند گذشته این گروه بوسیله قتل افراد ملکی چنانچه امروز امتیاز میگیرند آن زمان نیز این وسیله در اختیار شان قرار داشته باشند و از آن امتیاز گیری نمایند
