گاه گاهی از روی تصادف به وبسایت بینوا سرمی زنم. از پنج سال است که با این ویب سایت آشنایی دارم. این ویب سایت را فاقد همه چیز یافتم. این ویب سایت نه بی طرف است و نه هم طرف دار.
یکی از وی‍ژه گی های این ویب سایت تهمت بستن و نشر اکاذیب است. چندی پیش این ویب سایت خبری را مبنی بر وفات مارشال محمد قسیم فهمیم نشر کرد که به همین دلیل دامین اصلی شان(www.benawa.com) در افغانستان مسدود شد. دست اندر کاران این ویبسایت با چشم سفیدی تمام و تغییر نشانی دوباره به نشرات مزخرف خود از (www.be9wa.com) شروع کردند.
بینوا هفته های پیش تهمت را به پای وزیر اطلاعات و فرهنگ کشور دکتور سید مخدوم رهین بست. این بهتان بندی ها سبب رسوایی این ویب سایت شد. رسوایی در حدی بود که یکی از طرفین دعوا به رسانه های افغانستان از دست این ویب سایت شکایت کرد.
قصه از این جا آغاز می شد که یکی از افراد وابسته به این ویب سایت هنگام سفر سید مخدوم رهین در تاجکستان حضور داشته است. این مرد از استقبال مردم تاجکستان از وزیر اطلاعات و فرهنگ کشور دچار بیماری حسادت می شود و دست به دروغ پردازی می کند.
سایت بینوا که فاقد هر نوع معیار و ارزش در نشرات اش است، هر چه به دستش بیایید نشر می کند. این مطلب نیز از قضا دست کارمندان بینوا می افتد و نشرمی شود.
شاهد دروغگو به بینوا نوشته است که سید مخدوم رهین در جریان دیدارش از تاجکستان در یکی از مجالس مشروب می نوشد و مست می شود. این فرد در اینجا بسنده نکرده ادامه می دهد که مخدوم رهین با یکی از شاعران نامدار تاجکستان به نام گلرخسار در یک دهلیز هوتل اقامت داشته است. به قول این شاهد وزیر اطلاعات و فرهنگ کشور در حالت مستی از این شاعر درخواست هم خوابی می کند.
وقتی این نوشته ها را در ویب سایت بینوا دیدم مو به تنم سیخ شد و حیران شدم که انسان ها تا چه سرحد برای فرو نشاندن آتش حسادت وجود شان پست می شوند.
این شاهد (دروغگو) در ادامه مطلب خود از قول گلرخسار نوشته است که او از دولت تاجکستان تقاضا نموده تا دیگر به سید مخدوم رهین روادید صادر نکند.
بازار این خبر در میان رسانه های ضد مخدوم رهین و طرفداران وزیر اسبق اطلاعات و فرهنگ افغانستان آقای خرم گرم شد. و این گرمی بازار سبب شد تا خبرنگار کنجکاو بی بی سی تاجکستان در مورد از خانم گلرخسار بپرسد. خانم گلرخسار با عصبانیت تمام همه اتهامات ویب ساید بینوا را رد کرد و از وزیر اطلاعات و فرهنگ افغانستان به عنوان یک فرد دانشمند یاد کرد.
این تنها مورد نیست که ویب سایت بینوا به شخصیت کشی افراد سرشناس و محترم مردم افغانستان می پردازد. افراد به ظاهر نویسنده این ویبسایت همواره نام شخصیت های مطرح و دلسوز کشور را به شکل اهانت آمیز می نویسند و اتهامات بی بنیاد را به ادرس انها وارد می کنند.
این ویب سایت در این اواخر مطلبی را زیر عنوان (ایا احمد شاه مصعود په رشتیا ملی اتل وه) نشر کرده است. این مطلب نه سر دارد و نه بن و از اغاز تا پایان دشنام نامه بیش نیست.
نویسنده چنان بی سواد و بی خبر است که حتی نام قهرمان ملی کشور را درست نوشته نکرده است (مصعود) و از انگیزه های معاهدات روس ها با وی اگاهی ندارد.
نویسنده چنان نمایانده است که گویا نظام کنونی در گرو همسنگران مسعود است و همه اسیر انها اند.
به این برادر عنوان می کنم که اگر همسنگران آمر صاحب بزرگ در نظام کنونی نقش می داشتند امروز طالب تا کندز و بدخشان نمی رسید و همه روزه مردم را در شهر کابل به خاک و خون نمی کشاندند.
این طالب های نکتایی دار در ارگ ریاست جمهوری هستند که دست انتحار کننده گان را گرفته وارد بیمارستان چهار صد بستر می کنند و تا منزل چهارم وزارت دفاع ملی راهنمایی می کنند.
خنده دار ترین بخش های نوشته این “ادمک” جاسوس خواندن آمر صاحب و هسنگرانش است. اگر امر صاحب و همسنگرانش جاسوس می بودند امروز چون دها وزیر در چندین سمت دولتی کار می کردند و شیک – شیک گشت و گذار می کردند.
همسنگران آمر صاحب چون مولانای سید خیلی، داوود – داوود شهید، خان محمد مجاهد، مولانا شاه جان و دها تن دیگر یا شهید شدند و یا هم اکنون مشغول دفاع از وطن هستند.
نهاد های اصلی و مهم مبارزه با تروریزم یکی پی دیگر با دسیسه های طالبان ارگ نشین تصرف شدند. امروز تنها نهاد که باقی مانده است و هنوز هم مردانه وار مبارزه می کند وزارت امور داخله زیر رهبری یکی از همسنگران مسعود بزرگ است.
