شهادت ابر مرد جهاد و مقامت جنرال محمد داود داود یک ضایعۀ بزرگی برای ملت رنجدیده افغانستان میباشد. این ضایعۀ راد مرد در سر زمین اسلام به مثابه الگوی غیرت و قیادت، شهامت و شجاعت, مجاهدت و مقاومت شناخته شده است. درد و رنج این ضایعه هرگز از افکار و اذهان فرزندان این ملت فراموش نخواهد شد. داستانهای شهامت و غیرت این راد مرد تاریخ معاصر ما همیش در اعماق وجود همسنگرانش و بازماندگانش ثبت و ورد زبان ملتهای درمانده جهت مقاومت، سر کوب ساختن، برهم زدن و از بین بردن دستهای ظلم و بیدادگری, تجاوز و بیگانه پرستی, خشونت و دشمنی, ترور و وحشتگری خواهد گردید. این الگوی سلحشور در اعماق وجود هستی همسنگرانش و هموطنانش تلقین نموده است تا دم مرگ با دشمن وحشتگر و بیگانه پرست باید جنگید.
وقتیکه دشمن انسانیت و شرافت خود را در مقابل متاع ناچیز دنیوی به دست فراموشی گذاشت و فرزندان ملت خود را هدف ترور و وحشت قرار میدهد، راهی جز شمشیر چیزی دیگری باقی نمی ماند. باید با شمشیر دشمن بیخرد را جواب داد. باید با قوت و طاقت تمام عیار دشمن بیگانه پرور را از پا در آورد. باید با نیروی سلاح دشمن کودن را مجبور ساخت تا تن به مصالحه دهد. باید با انگیزۀ های دینی و میهنی دشمن وطنفروش را هلاک نمود.
هرگز نمیتوان دشمن فرزندان میهن را با تضرع و زاری به میز مصالحه آورد. هرگز نمیتوان دشمن سرزمین جهاد و مقامت را با گریه و ناله مشفق و مهربان ساخت. هرگز نمیتوان دشمن ارزشهای ملی و منافع میهنی را با برادر خوانی و عذر خواهی رام نمود. هرگز نمیتوان دشمن ملت مظلوم افغانستان را با سیاستهای گنگ و پالیسیهای کورکورانه متقاعد نمود. باید راه و روش راد مردانگی را اختیار نمود. باید دوست را از دشمن تفکیک نمود. باید پالیسیهای سرکوبی دشمنان ملت را تقویت بخشید.
وقتیکه دشمن به دعوت مصالحه یک ملت گوش نمیدهد بلکه ارزشی به آن قائل نیست، پس چگونه میتوان امید صلح و ثبات را در کشور داشت؟ این عاقلانه و خردمندانه نیست که دشمن با تمام قوت خود بخاطری نابودی یک ملت بجنگد و ملت ساکت بماند و حکومت تضرع نموده خود را بیچاره معرفی نماید. پس باید ملت تصمیم بگیرد که چگونه همچو دشمن بیخرد را از پا در آورد و نا بودش سازد. باید راه و روش مردان سلحشور جهاد و مقاومت را سرمشق زندگی خود بخاطر رهائی از این بحران های سیاسی و معضله های دشمنگرائی بگردانند تا باشد که مانند دیگر ملتها آزاد و سر بلند زندگی کنند و از آرمانهای شهدای راه حق تا آخرین رمق حیات خویش دفاع و پاسداری نمایند.
سر زمین افغانستان از مردم افغانستان است و کسانیکه در این سر زمین زندگی میکنند ولو که از هر نژاد و لسان باشند متعلق بهمین کشور هستند و به مثابه یک ملت واحد شناخته میشوند. پس نباید در مقابل دشمنان کودن و بیخرد خویش ساکت بمانند. نباید تاریخ شجاعت اجداد خویش را به باد نسیان بسپارند. نباید در مقابل دشمن بزدل و ترسو باشند. نباید امید صلح و پیروزی را از دست دهند. نباید سرنوشت ملت و میهن خویش را به دشمنان بیگانه پرست وا گذارند. نباید وحدت ملی را پایمال کنند. نباید فراموش کنند که قاموس دشمنی در یک سرزمین به معنای دشمنی با همه ابعاد فکری, ملیگرائی و میهنی آنست. پس دشمن من, دشمن تو است و دشمن تو دشمن من است. بدون شک، دشمن من و تو، دشمن همۀ ملت است.
ازینجهت, ما وقتی پیروز خواهیم بود که با هم یکی شویم و در مقابل دشمن توأم با پالیسیهای روشن و سیاستهای نخبه میتوانیم فایق آمد. آنروزی خواهد بود که از یکطرف دشمن را مجبور ساخت تا از سر زمین خود ایشانرا برانیم و از طرف دیگر وحدت ملی و آرمانهای میهنی خویش را حفظ نموده همچو یک مشت بر دهن مزدوران، که میخواهند یکپارچگی و اتحاد ملی ما را با تطبیق پلانهای شوم و بیگانه پرور شان صدمه زنند، خواهیم بود. آنوقت هیچ ابر قدرتی در مقابل مردم عزیز افغانستان ایستادگی نخواهد کرد.
بیائید زیر پرچم ملی به دشمنان داخلی و خارجی نشان دهیم که اگر یک سیدخیلی و داود را با تکتیک های نا جوانمردانه اما وحشیگرایانه شان به شهادت میرسانند, سید خیلیها و داود های دیگری در این ملت وجود دارد که راه و طریقت، آرمانها و شهادت آن راد مردان را سر مشق زندگی خود گردانده جهت سر افرازی این ملت جانهای شانرا ایثار خواهند کرد. دشمنان این ملت هر گز به پلانهای شوم شان نائل نخواهند شد و باید بدانند تا وقتیکه طفل شیر خور این ملت در گهواره اش زنده باشد حتما در مقابل بیگانگان و دشمنان این سر زمین مبارزه خواهد نمود.
ولی این بسا جای مسرت است که شیر مردان زیادی را این سرزمین مجاهدت و مقاومت در آغوش خود پرورش داده است که شاید جای گذشتگان سلحشور خویش را پر نکنند اما میتوانند صدمه بزرگی را بر دهشت افگنان وحشیگر، معامله گران و قاچاقبر ارزشهای ملی وارد سازند. زیرا، این ملت بیدار شده است و دیگر در خواب غفلت نیست؛ روزی خواهد رسید که پیشانی دشمنان را به خاک ذلت خواهند مالید.
شهادت جنرال داود خون بهای بزرگی دارد که جز با سرکوب نمودن دشمنان منافع ملی این سر زمین جبران نخواهد شد. زیرا, آرمانهای تمام شهدا جز صلح و ثبات آوردن چیزی دیگری نبوده است. اگر چه شهید داود در میان همسنگرانش دیگر وجود ندارد و ضایعۀ بزرگی برای ملت خود در راستای تحقق آرمانها و اهداف ملی محسوب میگردد، اما خون شهدا هرگز ضایعه دانسته نمیشود. این انگیزۀ شهادت و فداکاری است که ملتها را حیات ابدی میبخشد. پس، میتوان گفت که همچو شیر مردان جام شهادت مینوشند تا دیگران را حیات بخشیده سعادت و خوشبختی را به ملتها ارمغان آورند. ملتها باید آرمانهای شهدای شان را تعقیب کنند تا سعادت و خوشبختی ابدی نصیب شان گردد.
اگر ملت افغانستان واقعا میخواهد زندگی آبرومندانه نصیب شان گردد باید آرمانها و اهداف شهدای شانرا الگوی حیاتی خود قرار داده و برای تحقق آن اهداف که همانا استقلالیت و آزادی، صلح و ثبات سر تا سری، ایجاد وفاق ملی، اتحاد و همبستگی، ایجاد یک دولت و حکومت قوی، برچیدن ظلم و بیداد گری، مبارزه علیه خشونت و دهشت افگنی، سرکوب نمودن معامله گران و دشمنان ملی و از بین بردن قاچاقبران ارزشهای ملی میباشد دست به دست همدیگر داده در راستای تحقق آن از هر نوع قربانی و فداکاری دریغ نورزند و همچنان نگذارند تا شکار پلانهای شوم اجنبیان گردیده وحدت ملی خویش را صدمه زنند.
در اخیر، از الله متعال استدعا دارم تا روح پاک شهدای این ملت به ویژه شهید جنرال محمد داود داود را همیشه شاد و در باغهای جنت فردوس به پرواز در آورد و ملت ما را همت بیشتر عطا فرماید تا در حفظ و نگهداری، مراقبت و پاسداری از آرمانهای ملی این سر زمین غفلت و کوتاهی, معامله و چشم پوشی تا آخرین رمق حیات شان ننمایند.
