گروه طالبان از بدو تولد شوم و نامیمون خود از هیچ گونه قساوت و سنگدلی در تهدید و کشتار مردم بیگناه افغانستان دریغ نکردند.
با توجه به اینکه جامعه جهانی و دولت افغانستان شاهد حمایت های روز افزون کشور پاکستان به طور مستقیم و غیر مستقیم از جنایتهای رنگارنگ گروه متحجر طالبان میباشند ولی در مقابل هیچ گونه واکنش جدی، از خود نشان نمیدهند. تا جایی که پاکستان بار دیگر با جرات مضاعف تراعلان کرد که در نشست بروکسل که قرار است دولتهای امریکا، افغانستان و پاکستان روی حل منازعات منطقه با هم گفتگو نمایند، اشتراک نمی کنند. در حقیقت موقف و پالیسی مشخص پاکستان در حمایت از طالبان در این اجلاس روشن میشد و بدون شک پاکستان با اشتراک نکردن در این نشت میخواهد تا بر تداوم ناامنی در افغانستان اصرار بورزد.
چندی قبل، دولت افغانستان شورایی را جهت ایجاد زمینه های گفتگو و مصالحه میان دولت مرکزی و طالبان بوجود اورد.
از زمان پیداش شورای عالی صلح که بیشتر چهره کلیشه ای را به خود گرفته است نه تنها گامهای مثبتی در روند تسریع روند صلح در افغانستان برنداشته اند بلکه حملات انتحاری گروه طالبان به شکلهای جدیدتر ان بیشتر شده است و ان را پاسخ منفی و مسقیم از جانب ان گروه به اصرار دولت کابل و شورای عالی صلح مبنی بر صلح، عنوان کرده اند.
موضوعی که همه ملت افغانستان را نسبت به صداقت زعام داران حکومت کابل مایوس ساخته است، واکنشهای اخیر مقامات افغانی است که به صورت کرنش در مقابل غرش مخالفین دولت و ملت صورت میگیرد.
دولت افغانستان با سیاست نابجا خود که گروه نسل کش طالبان را در ابتدا به دو دسته میانه رو و افراطی، طالبان افغانی و پاکسانی، تقسیم کرده بود باعث گستاخ شدن حامیان ان و ایجاد مفکوره باج خواهی از طرف گروه طالبان شد، تا جائیکه در این زمینه دولت مرکزی، دست و دلبازی زیادتر نموده و با نادیده گرفتن خون بسیاری از هموطنان بی گناه که هنوز داغ ان بردل بازماندگان ان میباشد، طالبان را برادران ناراضی خطاب نموده اند.
اخیرا، علاوه بر دولت مرکزی که مردم ازصداقت و عدم وابستگی بعضی از متعلقین ان به سازمان استخباراتی پاکستان به دیده شک و اغماض مینگرند، شوارای عالی صلح نیز تاکید جدی خود را مبنی بر حمایت بدون قید شرط از طالبان جانی را اعلان مینمایند.
از انجا که این شورا در مقابل انتقادات گسترده ملت و رسانه ها بخاطر نداشتن دستاورد مثبت، هدف انتقادات شدید قرار گرفته اند ولی باز هم، با توجه به عدم توانایی و صلاحیت شان در زمینه بستر سازی پروسه صلح کوشش نموده اند عکس العملهای سمبولیک ولی به ظاهر مهم و سازنده را به عنوان دستاوردهای خویش انعکاس سازند.
اظهارات اخیر این گروه جهت ازاد ساختن بعضی از فرمانده های طالبان از زندان گوانتانامو یک بار دیگر مردم را از هر گونه تلاش جهت ایجاد صلح ناامید ساخت.
با اینکه اقای ربانی از زمان ظهور طالبان تمام سیاستهای انها را به خوبی شناخته و درک میکنند و حتی در زمان ریاست جمهوری ایشان بود که طالبان وارد افغانستان گردید، باز هم با اظهارات اخیر خویش در راستای حمایت گروه طالبان و بیگناه خواندن انها ، باعث میگردند تا طالبان احساس برتری جویی در پیکار با دولت مرکزی نمایند و از اعتماد بیشتر و روحیه ای قوی تر در طرح ریزی حملات انتحاری برخوردار شوند.
اقای ربانی میگوید: “که تعداد زیادی که به نام طالب هستند از این تصمیم گیری ها خبر ندارد، به نام انها انفجار صورت میگیردو به نام انها قتل صورت میگیرد.”
این گفته ها در حالی اظهار میشود که گروه طالبان همواره مسئولیت حملات انتحاری، انفجار و قتل را به عهده گرفته اند. بنابراین اقای ربانی روی چه اسناد و مدرکی به جای قربانیان اصلی (ملت) افغانستان تصمیم گرفته و طالبان را که در جنایت و نسل کشی از شهرت جهانی برخوردار هستند، بر خلاف میل شان ان گروه انها را بی خبر و بی گناه جلوه میدهند؟ بدون شک این اظهارات و عکس العملها خود گامهای بعدی در امتیاز دهی و سهیم ساختن گروه متحجر طالبان در بدنه حکومت مرکزی میباشد که خود بازگشت به عصر قهقرایی و عقب ماندگی این سرزمین میباشد.
شورای عالی صلح که به خاطر تبرئه ناکامی های خود در ایجاد صلح، عجولانه هر اظهار نظری میکنند میتوانند بگویند، شخصی که درشهر جلال اباد ۴۰ نفر را کشت و بیش از ۸۰ نفر را زخمی کرد وحتی از این عمل خود لذت میبرد از کدام نوع طالب است؟ و ایا او از این عمل خود بی خبر بوده است؟
حملات انتحاری و انفجارات که در سرتاسر افغانستان باعث از بین رفتن مردم بیگناه میشود و سخنگوی طالبان همیشه ان را از جانب گروه طالبان متقبل شده اند نشان دهنده بی خبری و بی گناهی این گروه است؟
شاید طالبان نیز از این هم سخنگو در پیکره دولت اقای کرزی که سنگ حمایت انها را به سینه خود میکوبند به شگفت امده باشد.
خدا ان ملتی را سروری داد که تقدیرش به دست خویش بنوشت
به ان ملت سر و کاری ندارد که دهقانش برای دیگران کشت
