مدت هاست که به دنبال بد امن شدن مناطق جنوب و جنوب غرب کشور، اکنون رخنه طالبان به سوی شمال بیشتر شده است. این در حالیست که طالبان برای تقویت نیروهای خویش در شمال، جز منابع محلی، راه های آسان دیگری را ندارند و این مایۀ تعجب است که دولت و نیروهاى بین المللی چرا در همین آغاز اقد ام به برچیدن بساط این نیرو های نمی کنند. این عدم توجه به برچیدن بساط طالبان از شمال است که حدس و گمان های موجود در نزد مردم مارا قوت می بخشد که آشکارا تلاش هایی در جریان است که طالبان را به شمال کشور مسلط سازند.
شایعۀ دست داشتن خارجی ها در تقویت، تکمیل و تجهیز نیرو های طالبان در شمال نیز با مشاهدۀ چرخ بـال هاى خارجی ها در گوشه و کنار ولایت هاى شمال قوت می گیرد زیرا در جریان یک سال و نیم گذشته، این کار به گونۀ آشکاری در چند نقطه صورت گرفته است و مردم مشاهده کرده اند که طالبان مسلح ذریعه این چرخ بـال ها به مناطقی در شمال کشور پیاده ساخته شده اند.
سهل انگاری های دولت و خارجی ها در قلع و قمع طالبان درشمـال، خود نشان می دهد که به گونه آشکاری تلاش می شود تا دایرۀ نفوذ طالبان از هر دو جانب (شمال غرب و شمال شرق) به سوی شمال کشور تنگ تر شود.
در این میانه از دو سال به این سو ولایت هاى قندز و بغلان که در گذشته نیز معبر نفوذ طالبان به شمال و شمال شرق بوده است، آر، ام آرام لانۀ طالبان شده است درحالی که از سوی شمال غرب نیز چنین حادثه یی صورت گرفته است.
تنش ها در ولایت هاى بلخ، فاریاب و بادغیس نیز افزایش یافته است و این نکته را می رساند که برنامه ریزان حامی طالبان تا چه اندازه به اهداف شان نزدیک شده می روند.
بی مورد نیست که حلقات و هوا خواهان طالب در درون دولت برنامه ریزی هایی را روی دست گرفته اند تا با جابجایی مهره های مورد نظر شان در شمـال کشور بپردازند. این حلقات باور دارند که در موجودیت چند چهره قدرتمند در شمال کشور، اجراى برنامه های آنها غیر مقدور خواهد بود.
