کمتر از دو ماه به برگزاری دومین انتخابات پارلمانی در کشور باقی نمانده، که سر و صداها و نگرانی ها نسبت به شفافیت و عادلانه بودن آن، همه جا ورد زبان ها شده است. این نگرانی بسیار دور از واقعیت هم نمی نماید. هرچند که کمیسیون برگزاری انتخابات، تمهیدات لازم را برای برگزاری انتخابات شفاف، همگانی و عادلانه در نظر گرفته؛ اما با تأسف که حضور فعال سردمداران تقلب و جعلکاری در صحنه، این احتمال را قوت می بخشد که ما شاهد انتخاباتی توأم با مشکلات باشیم. از همین حالا گفته می شود که در برخی از ولایت ها افرادی برای برگزاری روند انتخابات استخدام شده اند که در مورد آنها، سوالات فراوانی وجود دارد.
اعمال نفوذ برخی زورمداران منطقه، از دیگر چالش های انتخابات پارلمانی خواهد بود. بر اساس برخی گزارش ها، شماری از افراد زورمند محلی از حالا مردم را تهدید می کنند که به افراد مورد حمایت آنان رأی دهند. در همین حال، گفته می شود که تیم ارگ ریاست جمهوری هم از پا ننشسته و در گزینش و استخدام این گونه افراد، اعمال نفوذ می کند، تا در یک فضای آرام بتواند صندوق ها را به نفع افرادی پر کند که از سوی آقای کرزی حمایت می شود.
توزیع پول های کلان در میان مردم برای خرید رأی، از دیگر اقدام های نگران کننده در انتخابات است. این پول ها هرچند در برخی مناطق از سوی افراد پول دار توزیع می شود؛ ولی در برخی موارد ـ که هنوز برای آنها شواهد و اسناد لازم در اختیار نیست ـ نشان از آن دارد که سرچشمه های آن در درون ارگ باید جستجو شود.
برخی آگاهان مسایل افغانستان باور دارند که رییس جمهور کرزی این بار سعی دارد که سنگ تمام در گزینش نمایندگان مردم بگذارد و اکثریت کرسی های مجلس نمایندگان را به طرفداران خود اختصاص دهد. امنیت نیز از دیگر چالش های مهم بر سر راه انتخابات شورای ملی شمرده می شود. اقلاً بر اساس اظهارات مقام های امنیتی، در هفده ولایت کشور امنیت به میزانی نیست که فرصت برگزاری انتخابات شفاف و عادلانه را فراهم کند.
همچنین به گفته ی این مقام ها در بیش از دوصدوشصت ولسوالی کشور، مشکل امنیتی جدی وجود دارد که ممکن است اصلاً اجازه ندهد که مراکز رأی دهی در آنها گشوده شود. در یک مورد در ولایت هرات گزارش شده که یک تن از نامزدان انتخابات پارلمانی به شکل مشکوکی ربوده شده است. تا هنوز از محل اختفای این نامزد، خبری در دست نیست و پولیس کشورهم طبق معمول، دشمنان افغانستان را مسوول این آدم ربایی معرفی کرده است.
در چنین شرایطی گفته می شود که جامعه ی جهانی هم زیاد به انتخابات پارلمانی شفاف و عادلانه در افغانستان امیدوار نیست و به همین دلیل کارشکنی های مشخصی از سوی برخی از کمک دهندگان به مشاهده می رسد؛ عدم کمک کافی مالی به روند برگزاری انتخابات، از مهمترین این نوع کارشکنی ها می تواند حساب شود. هرچند مقام های مسوول در کمیسیون برگزاری انتخابات از حمایت جامعه ی جهانی از این روند ملی افغان ها سخن می گویند؛ ولی با این حال، نشانه هایی در دست هست که هنوز مشکلات فراروی کمیسیون، کاملاً برطرف نشده است. روند مبارزات انتخاباتی در بسیاری از ولایت ها به یک جنگ تمام عیار میان نامزدهای انتخاباتی تبدیل شده است. در این میان از افترا و تهمت گرفته تا حملات مسلحانه به گوش رسیده است.
آیا در چنین فضایی، مردم مطمین خواهند بود که رأی آنان همچون انتخابات ریاست جمهوری، دزدیده نخواهد شد و افرادی به خانه ی ملت راه پیدا خواهند کرد که واقعاً افراد انتخاب شده از سوی آنان باشند؟ این سوال چنان اذهان را فراگرفته که حتا بیم آن می رود که میزان شرکت در انتخابات را به شکل دراماتیکی کاهش دهد؛ اما در عوض، زمینه را برای تقلب و پرکردن صندوق ها به نفع افراد مشخصی افزایش دهد. دولت افغانستان در نه سال گذشته به جای آنکه فرهنگ انتخاباتی در کشور را نهادینه کند، خود با ایجاد زمینه های تقلب و جعلکاری آن را به یک رسم اصلی انتخاباتی تبدیل کرد.
به هر حال، نگرانی های جدی در مورد برگزاری انتخابات پارلمانی وجود دارد و حتا شنیده شده است که دست هایی به شکل مرموز به کار افتاده اند که رهبری جدید کمیسیون مستقل برگزاری انتخابات را بدنام سازند؛ حالا اینکه این افراد از کدام منابع و افراد دستور می گیرند، مشخص نیست و باید نهادهای امنیتی و استخباراتی کشور با درایت در این خصوص عمل کنند و این دست ها را از روند انتخابات، کوتاه سازند. نباید گذاشت که امر شریف انتخابات به بازی چند فرد مشخص، تغییر جهت دهد و خانه ی مردم به خانه ی کرزی و تیم او تبدیل شود. در حال حاضر، تمام امید مردم ـ پس از نا امیدی از انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته – به انتخابات پارلمانی امسال در کشور گره خورده و نباید گذاشت که این حرکت ملی در جهت اهداف خاصی سازماندهی شود. بدون انتخابات سالم و شفاف، افغانستان نه به امنیت می رسد و نه به حکومتداری خوب؛ این دو مسأله به شکل خاصی با انتخابات سال روان پیوند خورده، و جامعه ی جهانی نیز منتظر است که ببیند افغان ها چگونه در انتخابات، نمایندگان شایسته و اصلی خود را بازمی یابند و به آنان رأی می دهند.
