بنا بر نگارش روزنامه ۸ صبح حدود ۸۰ کشور جهان نمایندگان بلند پایه کشور های شان را بکابل جهت اشتراک در نشست « کابل » بتاریخ ۲۹سرطان می فرستند. چنین احتمال زده میشود که حضور وزرای خارجه کشور های اشتراک کننده در این نشست وعهده ها و تعهدات جدیدی را در قبال توسعه حالات افغانستان در قبال خواهد داشت و این در هنگامی انعقاد می یابد که شهر وندان افغانستان از اثر اشتباهاتی که جامعه جهانی در روند باز سازی و توسعه امنیت بیک سلسله کوتاهی ها قاصر و شرمنده هستند. در کشوری که بیش از چهل ملیارد دالر خرچ شده است اما هنوز از رفاع و امنیت و استواری در این کشور خبری نیست که بی پروایی و بی پردایشی مردم را در ژرفای فاجعه اندر ساخته است . نظیر این نشست هشت گردهم آیی دیگری نیز بعد از اتفاقات بن در مورد افغانستان براه افتاده بود که میوۀ آن عدم رأی همگانی – بی امنیتی و نا استواری میباشد .
پرسش اینجاست که چرا اینقدر توجه گستره و گردش فزون از حد مبالغ هنگفت در برنامه های رشد دهنده و ورود بیش از یکصد و پنجاه هزار سرباز از حدود چهل کشور جهان نتوانست افغانستان را حتی در موقعیت های سالهای پیوست به نشست بن یا حکومت موقت و انتقالی برساند. فکر میشود در هیچ جای دنیا چنین رخداد های تلخی در زمینه های شکست رشد دولت داری دیده نشده است .
در این مدت ممتد ، یعنی گذشت نه سال که هشت همآیش بین المللی در زمینه حل مشکلات افغانستان در زمینه شناخت مناسبات و ریشه یابی مشکل توجه ای صورت نگرفت . و در رأس این نشست ها هیچ کش نپرسید چرا نتیجه مطلوب از خرچ اینهمه وجوه مالی و تشدید قوتهای رزمی بخاط ریشه کن کردن ریشه های فتنه و فساد در افغانستان بی نتیجه مانده است ؟
حال پس از راه اندازی اینهمه جارو جنجال های نشئت یافته از حالات؛ افغانستان ،جامعه جهانی و کشور های کمک کننده همه دست بسر شده و نتیجه این بن بست را خواهند پذیرفت و اگر قیاس های پیش فرضانه ما اشتباه نرفته باشد حال در این نهمین نشست سعی بخرچ خواهند داد تا عوامل باز دارنده رفاع – امنیت – استواری را ریشه یابی نمایند . اگر به این کارها پرداخته شود، یعنی فساد در هرجایی که وجود دارد بی اثر ساخته شود و بی امنیتی ای که دامن گیر شهر وندان است با ایجاد موسسات امنیتی مؤثر و کارا و قابل اطمینان باعث ایجاد زمینه های میشوند که در جامعه بی ثبات ما استواری ایجاد کند.
روزمانه علاوه میکند که بدون شک این یک مجال تازه ویژه و تاریخی برای دولت افغانستان است . باید اذعان داشت که این صرفاً یک فرصت مناسب و تاریخی برای افغانستان نبوده بلکه یک مجال تازه ای برای نیرو های که بخاطر صلح در افغانستان جان میدهند و کشور های که در قضایای افغانستان تا گلو فرو رفته اند نیز میباشد و تاریخی و سرنوشت ساز برای اینکه اگر مجال این فرصت ها و نیرو های حافظ صلح در افغانستان از بین برود شاید در تاریخ کشور ها مجال وقوع همچو حادثه دردناک سراغ نخواهد شد و نتایج حاصله آن اگر زیادتر از سقوط شوروی سابق نباشد کمتر از آنهم نخواهد بود. قسمیکه تجربه نشان داده است دولت افغانستان هر گز مجال این را نمی یابد تا پایه های محکمی برای پیشبرد حالات کشور داری را و آنچه را که استواری در دولت خوانده میشود بنمایش بگذارد و آنرا بتواند تضمین نماید.و روزنامه دلیل آنرا انباشتگی فزون از حد دولت مردان فاسد ، ناتوان و عدالت ستیز میداند که این عناصر انباشته شده در دولت موجود عمده توجه شان بر پرکردن حسابات بانکی شان در داخل و خارج کشور دانسته و تأکید دارد که این عناصر هر گز به رفاع و امنیت و استواری کشور نه اندیشیده اند. این پیام درد آوری خواهد بود که هم شهروندان افغانستان و هم گروه کمک کننده های مالی و نظامی کشور های متعهد را شرمنده و نومید میسازد.روزنامه تأکید میکند که اعضای دولت موجود بدون شک افراد فاسد ناتوان ، عدالت ستیز ، مال اندیش بحساب های شخصی خود ، و بجز پیش برد برنامه های برای سرعت بخشیدن به منافع شخصی ، خانوادگی ، گروهی و سمتی و زبانی خویش ندارند.
در این طرح افغانستان می کوشد تا پیشنهاد کمک پانزده ملیارد دالری را جهت باز ساختهای از دست رفته و فلج شده اش به جامعه جهانی برای احیای مجدد آن عرضه کند. و افغانستان میخواهد این کمک ها راساً بحسابات شعبات مالی کشوری دولت افغانستان واریز شود تا هر رکنی از ارکان دولت در مصرف و بکار گیری آن دست باز داشته باشد . واقعاً اگر دولت در راه ساخت های جدید خود از اشخاص صالح و با تقوی و با ایمان و مطمئن که فکر میشود تعداد آن در افغانستان کم نیست کار گیری کند حد اقل میتواند این سرمایه را در شعبات زیر بنایی از قبیل تولید منابع انرژی آبی ، آفتابی ، بادی ، و حرارتی از سوخت مواد فوصیلی که معادن آن در کشور عرضاً واقع است و استخراج آن آسان وممکن میباشد ؛ ایجاد سیستم های فنی جدید آبیاری زمین های زراعتی ، تاسیس بند های آب گردان بند های سیل گردان ، بند هایی که میتواند از آبهای سیلاب و بارندگی های موسمی حد اقل آب را برای استفاده از سرسبزی شهر ها و حومه ها مخصوصاً در ولایات شمال کشور میسر خواهد ساخت و از فرسایش و شست و شو و تخریب زمینهای زراعتی که سالانه به صد ها هزار هکتار میرسد جلو گیری می شود ؛ تاسیسات مهم زراعتی از قبیل گرمخانه ها سبز خانه ها ، سردخانه ها بخاطر رشد و بلند بردن موقعیت های بازار برای قیمت و عرضه مواد زراعتی در دایره مصرف ؛ ایجاد مزارع تحقیقی (فارمها ) ؛ ایجاد پرورشگاههای انواع حیوانات اهلی گوشتی و شیری ، پرورش ماهی و مرغ و تخم و تولید تخم، ایجاد ایستگاه های وترنری ، ایجاد علف چر های دائمی در تمام ساحات کشور که نبود آن در تابستان ها از اثر کمبود آذوقه تنش هایی خونینی را بین کوچی ها و ایلات هزاره و چهار ایماق در مرکز افغانستان بار می آورد. ساختمان راه ها در دهات و وصل خطوط مواصلاتی بین قریه جات افغانستان . استخراج و بکار گیری معادن افغانستان از طریق شرکت های شخصی و دولتی ، ایجاد خطوط مخابراتی و مواصلاتی پر کیفیت ، ایجاد ساختمانهای بزرگ صنایع مصرفی جهت بکار گیری قوای بشری ، ایجاد هزاران شغل در داخل دهات بخاطر جلو گیری فرار جمعیت از قریجات و دهات که این جمعیت همواره برای رشد و تکمیل مراحل کشاورزی ضروری میباشند ، رشد و توسعه دهات و قریجات با فراهم سازی امکانات به زیستی ( درمانگاه ها ، پارکهای حیوانات، ایجاد تشبثات خصوص بمنظور پرورش فر آورده های دامداری ، زنبور داری ، تربیه کرم ابریشم بمنظور تهیه پارچه های ابریشمی ، انکشاف صنایع قالین و گلیم بافی نمد بافی ، فابریکات پروسس پوست، دباغی و چرمگری ، ایجاد باغهای میوه و سبزیجات صنعتی بازار در هر موسم سال توسط رویش در گرمخانه ها ،ایجاد مدرسه های با کیفیت تعلیمی بلند بخاطر رشد فکری جوانان در قریه جات. ایجاد سیستم های مدیریتی سالم ، سریع و صریح بخاطر کنترول برنامه های انکشافی و اقتصادی و شفافیت و هزاران شعبه دیگر که میتواند جوانان را در دهات مصروف نگهداشته و زندگی خانواده ها در آنجا بذریعه آن تامین گردد که با کامیابی در این پروسه از رشد بی رویه شهر ها و تراکم زیادی نفوس نیز جلو گیری میشود. که همۀ اینها مستلزم کار و کوشش وقت و سرمایه و تکنالوژی موثر برای رشد ظرفیت ها و از همه مهمتر مدیریت سالم با کیفیت و با تقوی و شفاف خواهد بود.
و قبل بر اینکه این وجوه در اختیار دولت افغانستان قرار بگیرد ضرورت است تا دولت افغانستان در مورد نحوه انتخاب اعضای حکومت از پایانترین سطح تا رده های بالایی وزرا توجه جدی داشته یک سیستم محافظوی و وقایوی مالی را ایجاد و در مورد کسانی که از اثر اعمال خائنانه وقتاً فوقتاً شناسایی میشوند بدون گذشتن از صافی های بیروکراتیک که در پیش روی ساختمانهای قضایی کشور همین هالا وجود دارد به زود ترین فرصت معامله کیفر و تطبیق عدالت بر قرار گردد و البته ایجاب میکند تا از جوانانیکه تازه از دانشگاه ها فارغ میشوند و یا ذواتی که قبلاً از موسسات حقوقی و قضایی فارغ شده اند و بنا بر عدم هم آهنگی محیطی و اقتصادی و شناخت نتوانسته است در اصل شغل خود باساس توانایی های ظرفیتی تحصیلی خود مقرر شوند بکار گماشته شوند. این برای دولت بسیار موثر خواهد بود به عوض اینکه سالانه دو صد ملیون دالر از اثر تقلب و فساد اداری ضرر را متقبل می شود یکصد و پنجاه ملیون را در راه هم آهنگ کردن نظام مدیریتی و محاکم و سازمانها و موسسات عدالت ملی مصرف نماید از یکرف جلو فساد گرفته می شود از جانب دیگر جلو رشد بیکاری رانیز می گیرد و هم برنامه های اقتصادی بموقع آن جریان می یابد. روزنامه ۸ صبح مشعر است که : دولت افغانستان برای برخورد با آن عده از مقام‌های ارشد دولتی که به سوءاستفاده از قدرت و امکانات دولتی، دخالت در امور ادارات مستقل، عدم رعایت و تطبیق قوانین به ویژه قانون اساسی، بی‌مسوولیتی در انجام وظایف محوله و… متهم میشوند، باید میکانیزم‌های مشخص برخورد قانونی را تدوین و آن را بالای همه به صورت یکسان تطبیق کند. ابعاد دیگر فساد اداری نیز نباید از نظر دور انداخته شود و باید برای آنها تعریف مشخص و همه‌قبول تدوین و برای رسیدگی به آنها اقدامات سخت و برابر صورت گیرد. بدون اتخاذ چنین اقداماتی، کم کردن و کاهش بروکراسی اداری، دست فاسدان را بازتر خواهد ساخت و زمینه‌های فساد اداری را سهل‌تر و ساده‌تر خواهد کرد.
روزنامه ۸ صبح می افزاید که تنها اصلاحات در سیستم های امنیتی برای اوردن ثبات در افغانستان کافی نیست بلکه صد ها و هزاران شغل دیگر در راه احیای حیات مادی و معنوی در یک جامعه باثبات ضروری است که متأسفانه در افغانستان بآن توجه نشده است و می باید تا آنها را که مکمل و انکشاف دهنده رشد آزادیهای دیموکراتیک و شهروندی است را داشته باشیم و خدمات مربوط به داشته های رشد وضعیت رفاع را از نو بسازیم و با ایجاد این سامانه ها ما میتوانیم ادعا کنیم که مردم افغانستان واقعاً عالی هستند و از این ارزش ها با دل و جان دفاع میکنند. اما بد بختانه که شرکای جامعه افغانستان همواره به حل نظامی قضیه افغانستان می اندیشند در حالیکه قضایای افغانستان راه حل نظامی آنطوری که فکر میشود ندارد بلکه باید در افغانستان در شعباتیکه در بالا به آن فکر شد قسمت عظیمی از توجه خویش را جداً بآن مبذول داشته باشند. برای پیشبرد هر برنامه جدید ضرورت است تا توانایی های گسترده مالی ، وفا داری و ایمان به انجام آن کار ، ایجاد و بکار گیری برنامه های تطبیقی و طرز العمل ها و باز خواست از نحوه عمل کرد کار ها باید از ان افراد با ایمان ، تدبیر ، معتقد و مؤحدشفاف و کارا و پاسخگو را در خود دستگاه کاری رشد بدهیم .
وقتی ما از خطوط نظامی خودمان را فاصله میدهیم و تیم های کاری مان را متوجه هزاران شغل و شعبات جدید کاری و توسعوی و تربیوی و تولیدی میکنیم خود بخود مردم خود شان را به دولت نزدیک میسازند و در همۀ این اموری که در بالا ذکر شد مستقیماً سهم می گیرند.
