افزایش ناامنی ها در مناطق شمال و مرکزی کشور، «یک امر عمدی، سازمان یافته و آگاهانه» است تا از حضور گسترده ی مشارکت مردم به پای صندوق های رأی، جلو گیری شود. با وجود آنکه مسؤولان امنیتی از تأمین امنیت در انتخابات پارلمانی پیش روی سخن می گویند؛ اما مسأله ی امنیت و چالش های انتخاباتی، پرسش های زیادی را نزد افکار عموم به میان آورده است . این آگاهان به این باور اند که از طریق پروسه ی سیاسی می شود راه حل مناسبی را برای برگزاری انتخابات امن و شفاف به وجود آورد.
وزارت داخله، در روزهای اخیر اعلام کرد که از ۳۶۴ شهرستان کشور، ۳۵۵ شهرستان آن «مناطق پر خطر» است. به گفته ی معین منگل، سرپرست وزارت داخله، تنها ۹ شهرستان کشور امن است. در همین حال، عبدالرحیم وردک وزیر دفاع کشور با اشاره به تهدید های امنیتی، اعلام کرد کرد که ۱.۶۷۵ گروه مخالف، برای برهم زدن امنیت انتخابات آماده شده اند که این گروه ها متشکل از ۳۰ هزار شبه نظامی است. و اما فاضل سانچارکی، سخنگوی ائتلاف سیاسی «تغییر و امید»، به این باور است که ناامنی ها «به صورت سازمان یافته» گسترش پیدا کرده است. او می گوید: «امنیت در انتخابات یک چالش بزرگ است و روز به روز وضع کشور از آنچه که در گذشـته بود، خراب تر می شود و این نا امنی ها در بسیاری از مناطق به صورت سازمان یافته انجام می شود. این نا امنی ها یک سلسله پرسش هایی را برانگیخته است؛ به این معنا که چرا در آستانه ی کمپاین های انتخابات پارلمانی، نا امنی ها حتی در مناطق مرکزی افغانستان که مناطق امن و آرام است افزایش پیدا می کند. افزایش نا امنی در مناطق شمال و مرکزی کشور، یک امر عمدی، سازمان یافته و آگاهانه است تا از حضور وسیع مشارکت مردم به پای صندوق های رأی جلو گیری شود.»
سانچارکی، چالش دیگر انتخابات پارلمانی را «تقلب» می داند و می گوید: «با توجه به این که ما تا حالا شاهد کدام تغییر و تحول در دستگاه نوساز حکومت نیستیم، هرچند که چند مهره در کمیسیون انتخابات تغییر کرده؛ اما ماشین و مکانیزمی که برای تقلب در انتخابات قبلاً ساخته شده بود، همچنان پا برجا است و به کار خود ادامه می دهد و مساله ی دیگر، اعمال نفوذ بعضی از مقامات محلی و مسؤولان حکومتی در کمیسیون انتخابات و جا به جایی افراد وابسته به حکومت در موقعیت های اساس کمیسیون انتخابات است که این مساله، خود سبب نگرانی عمده نزد تمام افکار عمومی شده و ممکن است شفافیت انتخابات را زیر سوال ببرد.»
سخنگوی ائتلاف سیاسی «تغییر و امید»، چالش های امنیتی را یک بهانه برای به تعویق انداختن انتخابات می داند و می گوید: «نا امنی های ساختگی هم می تواند بهانه ای برای به تعویق انداختن انتخابات باشد و هم می تواند زمینه سازی برای راه اندازی تقلبات گسترده باشد که ممکن است این تقلبات، گسترده تر از انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته باشد و تحت نام نا امنی ها صندوق ها به نفع کاندید[نامزد] مورد نظر پُر شود.»
گل پاچا مجیدی، عضو مجلس نمایندگان هم بزرگترین چالش انتخابات پیش روی را نا امنی می داند و می گوید: «نا امنی ها، برگزاری انتخابات را مختل کرده است؛ به طور مثال، کسانی که نامزد هستند باید با موکلین خود دیدارهای می داشتند و برنامه های خود را با موکلین مطرح می کردند و در مورد کارکرد های آینده ی خود، تشریحات می دادند؛ اما به دلیل نا امنی که همواره از آن صحبت های به میان می آید، این دیدار ها ممکن به نظر نمی رسد.»
او همچنان می گوید: «همان طوری که مسوولین امنیتی گفتند که در چهارده ولسوالی[شهرستان] امنیت تامین است و در دیگر ولسوالی ها امنیت نسبی تأمین است و بالآخره در اکثر ولسوالی ها اصلاً امینت وجود ندارد؛ اما شفافیت انتخابات یک چالش بزرگتر از امنیت است.» او می گوید: «کارمندان کمیسیون انتخابات و شفافیت انتخابات، سوالاتی است که هنوز بدون جواب باقی مانده و همه این نکته را به خوبی می دانیم که در انتخابات پیش روی، نه امنیت وجود خواهد داشت و نه شفافیت و بالآخره آن طوری که قانون اساسی کشور حکم کرده، عدالت هم دراین انتخابات متاسفانه وجود نخواهد داشت و من فکر می کنم انتخابات پیش روی نه تنها شفافیت نخواهد داشت، بلکه پول های زیاد بیهوده به مصرف خواهد رسید.»
این نماینده ی مردم، به این باور است که پروسه ی انتخابات به یک امنیت تام نیاز دارد. در حالی که گفته می شود اکثر ولایات امنیت نسبی خواهد داشت؛ اما از طریق پروسه ی سیاسی می شود یک راه حل مناسب برای برگزاری انتخابات امن و شفاف به وجود بیاید، به این دلیل که مخالفین دولت به دستور کشورهای دیگر نا امنی ها را ایجاد می کنند و این مساله است که هم جامعه جهانی و هم دولت افغانستان از این موضوع آگاهی دارد و دولت افغانستان در این زمینه می تواند از جامعه جهانی کمک بگیرد.
در همین حال، معین مرستیال عضو مجلس نمایندگان می گوید که عمده ترین چالش انتخابات پارلمانی، مسأله ی امنیت است؛ به این دلیل که قانون در رابطه به انتخابات می گوید که انتخابات عادلانه و سراسری باشد، اما اگر امنیت تامین نباشد و مردم، آزادانه در مناطق و مراکز رأی دهی رفت وآمد نکنند، دراین صورت، این گونه انتخابات «سراسری و شفاف» نخواهد بود.
او می گوید: «در صورتی که امنیت تأمین نباشد و زورمندان در انتخابات دخالت کنند، انتخابات، شفاف نخواهد بود؛ اما مساله یی که ما تازه متوجه آن شدیم این است که یک تعداد از کاندیداتوران[نامزدان]، در مناطق مختلف به جمع آوری کارت های رأی دهی شروع کردند و یک تعداد آنان کارت های رأی دهی را خریداری می کنند و هدف از خریداری کارت ها از طرف حلقات مشخص برای اهداف مشخص به کار گرفته می شود.»
این نماینده ی مردم می افزاید: «مساله ی مهم دیگر این است که مسوولین امنیتی می گویند که ما در مناطق رأی دهی، امنیت را تأمین می کنیم؛ اما هدف تأمین امنیت در زمان رأی دهی نیست، بلکه در زمان کمپاین انتخاباتی، تأمین امنیت لازمی است تا نامزدان با مردم صحبت کنند و زمانی که مردم می خواهند رأی بدهند، باید امنیت تأمین باشد تا مورد حمله ی مخالفین قرار نگیرند و همین طور بعد از انتخابات هم تأمین امنیت ضروری است .»
مرستیال، انتخابات پارلمانی را شفاف و عادلانه نمی داند و می گوید: «با توجه به چالش ها و مشکلاتی که وجود دارد و چون تشریحاتی که مسؤولان امنیتی دادند برای ما قناعت بخش نبود، به همین دلیل من فکر می کنم که انتخابات پیش روی شفاف نخواهد بود و اگر وضعیت به همین منوال ادامه پیدا کند، من به این باور هستم که تدویر انتخابات با چالش ها رو به رو خواهد بود و اما اگر وضعیت بعد از کمپاین انتخابات بهتر شود، ممکن است که انتخابات خوبی را پیش روی داتشه باشیم.»
به باور این نماینده مردم، اگر از جمله ی ۳۶۰ شهرستان، ۹ شهرستان آن امن نباشد، زیاد مهم نیست؛ اما برعلاوه ی ۹ شهرستان در مناطق مختلف، شاید ناامنی وجود داشته باشد و آنچه که مخالفین مسلح افغانستان تهدید می کنند ممکن است وضعیت بدتر و نا امن تر شود. مرستیال تصریح می کند: «من فکر نمی کنم که حکومت آرزومند این باشد که انتخابات را به تعویق بیندازد.»
برگرفته از ماندگار
