امروز قرار است که جرگه مشورتی صلح برگزار شود. افراد زیادی برای اشتراک در این جرگه فرا خوانده شده اند و پول زیادی هم در این راه به مصرف رسیده و می رسد. جالب اینجاست که برای تأمین امنیت جرگه یی که نزدیک به ۱۵۰۰ نفر در آن زیر خیمه گردهم می آیند، بیش از ۱۵ هزار نیرو گماشته شده است.
در همین حال گفته می شود که نصف اعضای مجلس نمایندگان در این جلسه شرکت نخواهند کرد و نیز جریان «تغییر و امید» که در مقابل آقای کرزی قرار دارد نیز این جرگه را از قبل تحریم کرده است. حالا این آقای کرزی است که به تنهایی باید این جرگه را برگزار کند؛ جرگه یی که بیشتر اعضای آن را افراد مربوط به کمپاین انتخاباتی او تشکیل می دهند؛ اما حالا آقای کرزی تلاش دارد تا با کشاندن پای برخی از افراد موثر، به این جرگه رنگ ملی و سیاسی دهد؛ اما تا هنوز زود است که بگوییم چه کسی فردا در رأس این جرگه قرار می گیرد؛ تا فردا آقای کرزی بتواند ناکامی و بی تأثیر بودن این جرگه را به پای او بگذارد. به هر صورت قرار است فردا با نشستی رو‌به‌رو شویم که بدون داشتن کوچک ترین وجهه ملی، با مصارف بسیار بلند برگزار می شود.
اما این جرگه برای اینکه بتواند موثر واقع شود و نتایج آن جنبه ی عملی بگیرد، باید دو بدنه مهم را با خود داشته باشد؛ بدنه نخست: مخالفان سیاسی نظام یا جریان اپوزیسیون است، و بدنه دوم: طالبان اند که می بایست در این نشست شرکت می کردند.
گیریم که طالبان با توجه به اینکه استقلال تصمیم‌گیری ندارند، در این نشست شرکت نکرده اند و اپوزیسیون نیز به دلیل عدم مشروعیت و غیر قانونی بودن این جرگه، آن را تحریم کرده است؛ اما اکنون جای این دو بدنه را حزب اسلامی آقای حکمتیار پرکرده است و ممکن نمایندگان غیر مستقیم طالبان نیز در این جرگه حضور داشته باشند و چنان به نظر می رسد که حکومت از طریق این نشست، زمینه را برای راهیابی آقای حکمتیار به حکومت مساعد کند تا بحث طالبان. و این توطئه یی بیش نیست؛ زیرا وقتی این گونه تصامیم از طریق نشست های غیر مشروع گرفته شود و به گونه‌ی تحمیلی تطبیق شود، چه معنایی را می تواند داشته باشد؛ این جرگه به اندازه یی غیر قانونی است که بیهودگی و بی تأثیر بودن آن، حتا برای برگزار کنندگان نیز معلوم و مشهود است؛ اما بازهم راه باطل خود را می پیمایند.
در حالی که قانون اساسی افغانستان، لویه جرگه را برای مشوره ها و فیصله های کلان پبیشنهاد کرده است؛ اما دیده می شود که حکومت این بار جرگه یی را برگزار می کند که در حقیقت، خلاف تمام موازین قانونی و حقوقی بوده و معلوم نیست که این گونه جرگه‌ها چه نتیجه یی را به همراه داشته باشند. بنابراین آنچه برآیند این جرگه است نمی تواند جنبه عملی و قانونی داشته باشد. و این جرگه برآیندی نخوهد داشت، جز اینکه آقای کرزی تلاش کند تا از جرگه نا مشروع، مشروعیت سمبولیک بگیرد و در این راه پول گزافی هم حیف‌و‌میل شود.
علاوه بر آن، یگانه هدف و دستاوردی که این جرگه می تواند داشته باشد این است که زمینه‌ی آشتی فاشیزم و تروریزم را مساعد سازد؛ زیرا حلقاتی در راگ وجود دارند که متمایل به دیدگاه فاشیستی بوده و از این منظر به قضایا نگاه می کنند و طرح مذاکره با طالبان و نیز برگزاری نشست مشورتی صلح، از طرح هایی اند که آن حلقه طرح کرده و آقای کرزی برای عملی ساختن آن توظیف شده است، و نیز برخی جریان های بیرونی از این روند حمایت می کنند.
