خبر و دیدگاه

کنفرانس لندن، بازگشت به روزگار سیاه

karzai_brown_lon10

برای اینکه غرب در گل اما امریکا و انگلیس در اخص بتواند قدرت بزرگ جهانی قرن را سد واقع شوند، تضعیف کند و از گسترش فاتحاتش جلوگیری کرده بتواند در صدد القای تفکرات ضد استعماری در افکاری ملیت های تحت استعمار برآمد که بیشترینه بساط مطمین و خاک زود پذیر چنین بزری در کشور های اسلامی از جمله افغانستان مساعد بود، به دلیل اینکه نخست مردم افغانستان اسلامیست های افراطی ناآگاه از اصول دینی هستند، بدین معنا که سطوع آموزشی و آگاهی های دینی ایشان در محدوده ی است اما مسلمانان خیلی ها قایم بر اصول کلی دین، ثانیاً شوروی های متجاوز با اینکه عساکر کشور های اسلامی تحت استعمار شان جز سلاح به دستان شان بود اما به عنوان امپراطوری متجاوز غیر اسلامی شهیر بودند چونکه اصل مردم روسیه بالاترین فیصدی اش غیر مسلمان میباشد که خود ننگ افغانی اسلامی را هر چه بیشتر پرورش می داد، ثالثاً  واژه استعمار حساسیت برانگیزترین واژه در اذهان مردم افغانستان است، هرچند متجاوز مسلمان باشد یا اینکه غیر مسلمان.

به هر تقدیر برای پارچه شدن شوروی سابق نخست ایده ها و کتله های مستقل غیر منظم ضد استعمار شوروی در داخل افغانستان میان اکثریت مطلق روشن فکران و شبکه های دانشجویی شکل گرفت که بعد ها با نفوذ فعال اما غیر مستقیم غرب به واحد های بزرگ و بزرگ تر مبدل گردید، اینکه چرا مجاهدین دانسته و نادانسته از غرب کمک های مادی را با پا در میانی پاکستان می پذیرفتند که آنهم یک ضرورت بود تا اینکه شوروی بشکست و مجاهدین برنده ی میدان شدند ورویای غربی ها به حقیقت پیوست و خود دستآوردی برای غرب بود.

با پیروزی مجاهدین مداخلات غرب در داخل مرزی افغانستان هر چه گسترده تر شد که قوی ترین ابزار ایشان کشور پاکستان که در بین مجاهدین خوب توانسته بود جایگاه خود را حفظ کند، بود.

با وجود زحمت کشی های پی هم و خستگی ناپذیر امریکا و انگلیس نتوانست مستقیماً در افغانستان جایگاه خود را تثبیت کند تا اینکه در فکر شعله ور ساختن جنگ های داخل مرزی افغانستان و نوع تشتت وپراگندگی در میان مجاهدین برآمد و با تکه تکه کردن وحدت نسبی مجاهدین و سوختزار ساختن شهر های بزرگ و آستان های افغانستان، مجال عملی شدن برنامه دیگر ایشان که همانا ورود گروه طالبان به کابل بود، مساعد شد.

طالبان، افراطی ترین گروه اسلامیست زاده قرن ۲۰ که نطفه ی شوم ایشان در قاره های دور و دور شکل گرفت اما القای چنین جنین خبیس در آنطرف مرز افغانستان در پاکستان صورت پذیرفت، پرورش دیدند و حمایت و تقویت گردیدند، جای تردید نیست که این گروه از گماشته شده گان قدرت های بزرگ دنیا بخصوص دو طرف امریکا و انگلیس در مقابلت با متخاصمین دیرینه ی ایشان روسیه که قدرتمند شدنش تضعیف امریکا و انگلیس را به همراه دارد، هستند.

اما با همه جسارت و وقاد ایشان در بازیی که خود طراحی کرده بودند، بازنده شدند تا اینکه در صدد طرح جدی تر که همان حملات ۱۱/۹ باشد، شدند. امریکایی ها خود بازیگر میدان برآمد و به موفقیت نسبی نایل شد تا اینکه بعد از دهه ها کوشش به مراد رویایش شان رسیدند.

امریکا، انگلیس و متحدان شان متحدان شان به هر بهانه و حیله ی که بود پیروز ورود میدان شدند اما این پیروزی منوط به فتح نبردی است که وارد میدان اش شده اند. که تا به حال هیچ دست آوردی برای مردم افغانستان و مردم عامه ی خود شان جز دست آوردهای سیاسی استخباراتی، ندارند. از آدرس دولت ناکارای افغانستان همچان چیزی به نظر نمی رسد که بتوان سرش حساب کرد وضیعت امنیتی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در کل، و در خصوص وضیعت امنیتی روزانه دشوار تر میشود. هرچند برای بهتر شدن و تحت کنترول در آوردن وضیعت کنونی تلاش های نمادین صورت گرفت و کنفرانس های متعدد پی هم برگزار شد که از کنفرانس تشکیل دولت موقت (کنفرانس بن) تا کنفرانس لندن ۲۰۱۰ هفت کنفرانس برگزار گردیده که هیچ یک کنفرانس های برگذار شده باآنکه سودی برای بهتر شدن وضیعت نابسامان افغانستان نداشته، دشواری های جدی تر همچنان بار نیاورده. به استثنای کنفرانس لندن ۲۰۱۰ که بیش بینی میشود عملی شدن طرح نابخردانه ی این کنفرانس وضیعت را به وسعت دشواری ها سمت دهد، به دلایل زیر:

با اهم ترین موضوع طرح لندن محور معامله با مخالفین مسلح است، یک جز امتیازات طراحی شده شریک ساختن مخالفان در رده های بالای قدرت و امتیازات مادی است که این معالمه نه تنها مخالفین را از آدم کشی و دولت را از ناکارایی به ایجاد یک جامعه مرفع افغانی، قانون مدار و عدالت محور سوق نمی دهد، بل در درون دولت فساد، بی عدالتی، ناکارایی و ظلم وبیدادگری را افزایش میدهد و تیغی تیغ به دستان را تیز می کند و موضوع با اهمیت این که طالبان به سه گروه منقسم اما متحد تقسیم خواهند شدند.

نه تنها طالبان افغانی، طالبان پاکستانی برای باج گیری از دولت افغانستان که پول نقد طرح شدۀ کنفرانس لندن و زمین های زراعتی است، آماده میشوند و در جهت تقویت هرچه بیشتر سلاح بدستان شان ممد واقع میشوند تا زمین و پول باج گرفته خودشان را در خدمت هم سنگران خود بگذارند.

طالبان شریک قدرت دولتی که در بلندترین رده های قدرت حکومتی قرار خواهند گرفت همچنان جان ایثار و وفادار به هم سنگران خود خواهند ماندند و به هیچ صورت هم ایده و هم فکران خود را تنها نخواهند گذاشتن و طالبان نشسته در سنگر به بدون تشویش میتوانند نبرد خود را ادامه دهند چونکه هم از نگاه مادیات و ابزار جنگی کافی مرفع خواهد بودند و هم از نگاه تشاویش که از ناحیه معلومات و مسایل استخباراتی دارند. در این صورت نه تنها به نبرد های حتی در میان ارگ خواهد پرداختن و سپر ساختن اماکن عامه پرهیزیدن، میتوانند چالش بزرگ برای ۴۰ کشور همپیمان و سلاح بدستان شان همچنان باشند.

دیگر شمار مخالفین دولت برای این ضرب دو و مکعب می شود که سمت آرام برای حفاظت حریم خود سلاح از زیر خاک بر می دارد و آماده باش می ایستد چونکه اگر کسانیکه هزاره و تاجک و ازبک و… قتل عام کردند، خانه و باغ و درخت شان را آتش کشیدند، جانیان شان را در بلندترین رده های دولتی حکومتی بینند بدون تردید از جانب ایشان خطراتی محسوس کند، به هیچ صورت دست بالای دست نشسته و تماشاگر قتل، ترور و ربایدن رهبران و همپیمانان نخواهد بودند.

احصائیه های تخمینی و ضد و نقیص نشانگر آنست که اکثر مطلق نفوس افغانستان جوانان، که بلندترین فیصد اش را بیکاران تشکیل میدهد، است. پس سیستم های مافیایی حاکم در دولت و قاچاق بران و آدم ربایان که هنوز نتوانسته اند نفوذ فغال در میان جوانان داشته باشند، بعد از عملی شدن طرح لندن به بسیار خوبی و بدون تشویش در میان جامعه خوابیده ظاهر خواهند شد و از نیرو انسانی یخ گرفته ی جوان اعظمی ترین استفاده را خواهند بردند. به دلیل اینکه که حال هم زمینه فریبیدن جوانان با الفاظ اینکه دولت جز آدم کشان و قاتلان را در خود جا می دهد و به عبارت اینکه برو قوی شو اگر راحت جان طلبی و از این قبیل حرف ها و هم خود جوانان جز پیوستن به سیستم های مخصوص برای امرار معیشت چاره ی دیگر ندارند.

حرف آخر اینکه نتیجه از این قرار خواهد شد که تجاوز بی جا غرب آفتابی میشود و حکومت ایده حال شان تحت هر نامی (امارت یا دولت) باقی خواهند ماند و بهای بازی های بی خردانه را مردم مظلوم، بی چاره و بی دفاع افغانستان خواهد پرداخت و باز هم یاد آوری شود دست آورد مردم افغانستان بازگشت به هشت سال پیشن و دست آورد غرب همانا استمرار مانور های استخباراتی خواهد بود.

 


نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا