انتظار مردم از تصمیم نمایندگان

«کنتم خیر امه اخرجت للناس تامرون بالمعروف و تنهون عن المنکر و تومنون بالله» «شما نیکوترین امتی هستید که برای مردم پدیدار شده اید، امر به معروف و نهی از منکر میکنید و به خدا(ج) ایمان دارید». “ال عمران”

اکثر مصیبت ها و بحران های کمرشکنی که کشور و مردم ما را در تنگنا قرار داده است، ناشی از کسانی است که در راه رسیدن به اریکه‌ی قدرت و ارضای خواسته های خود بر ویران کردن دین و دنیای دیگران باکی ندارند. سلطه جویان انحصار طلب و برده گان مقام و شهرت و شیفتگان عزت شخصی در راه رسیدن به مقام های بزرگ یا حفظ آنچه که با ناحق به دست آورده اند، با شعار های که فقط خودم، اگرچه با نابودی همه‌ی مردم تمام شود، باکی ندارند.

عدالت پسندی بین مردم توسط زعیم سیاسی باعث اعتماد سیاسی اقوام و ملیت ها می‌گردد. انتساب برای کابینه‌ی جدید مشیت الهی به این معنا نیست که هرچه هست خوب است و اگر اوضاع نا بسامان و بد است مردم باید خود را ملامت کنند که بدی شان موجب گرفتاری به چنین عقوبتی شده است. چنین نیست بلکه خوبی یک کشور و مردم در اقتدار نظام و عزت آن است که در برقراری تامین نظم و امن می‌کوشند و بدی در یک کشور ضعف حاکمیت آن کشور می باشد که این ضعف را ناشی از عملکرد نمایندگان حین استعمال رای نیز می‌دانند. تصمیم نمایندگان مردم در رابطه به کابینه‌ی پیشنهاد شده پیشین آنچه تصور می رفت انجام پذیرفت.

متاسفانه مشکلاتی نیز داشت، در مجموع می‌توان از آن ستایش و قدردانی کرد. این بار انتظار مردم از تصمیم نمایندگان شان بگونه‌یی است که می باید اصل تقوا، ایمان‌داری و تعهد و شایستگی را گزینه های گزینشی خود قرار بدهند و با در نظرداشت تحکیم عدل و مساوات هم‌چنان با دید اراده خدمتگزاری برای مردم افغانستان آنهم پس از هشت سال بهره گیری از گذشته در محور تقوا و به منظور رسیدن به یک اداره سالم به پای صندوق های رای دهی بروند.

ماهیت دموکراسی نیز همین است که مردم خود رهبران و مسولین اداره امور مملکت را برگزینند و فرمانروا و یا نظامی را که نمی پسندند بر آنان تحمیل نگردد. هرگاه حاکمان منتخب دچار خطا شوند، حق باز خواست آنان را داشته باشند، چنانکه منحرف می شوند آن‌ها را عزل و دیگران را بجای شان انتخاب کنند. علرغم نارضایتی مردم که با آن‌ها آشنایی ندارند، تحمیل نگردند. اساساً قرآنکریم کتاب هدایت است و بیشتر به ساختار جامعه توجه دارد، خیلی عنایت داشته که ساختار جامعه ساختار سالم و سعادت بخش باشد، این که ساختار جامعه چگونه باید باشد، قرآنکریم به آن خیلی اهمیت داده است.

اگر بگوییم که همه مسایل مطرح شده در قرآنکریم در باره‌ی مسایل اجتماعی و جامعه سالم است به گزاف نگفته ایم. لذا بخش اعظم آن که به مسایل اجتماعی که بهترین آن مسایل سیاسی است اختصاص یافته است. خداوند(ج) در قرآن عظیم الشان بر موسا(ع) و هارون(ع) می فرماید: «ولا تتبعان سبیل الذین لا یعلمون» “یونس” «یعنی مواظب باشید مبادا به راه و روش نادانان (لایعلمون) گرفتار شوید».

این شعار برای همه سیاست‌مداران است چون همیشه این گونه است که عده یی چاپلوس دور سیاست‌مداران هستند که در صدد اند تا با استفاده از موقعیت و مقام آن‌ها، منافع خود شان را تاُمین کنند. قرآنکریم سفارش می‌کند چشم تان باز باشد مبادا این نادانان درد سر برای تان ایجاد کنند. موارد متعددی است که به حکومت های منحرف پرداخته و ویژه گی های حکومت های عادل را تعیین کرده است.

سیاست در عرف استعمار تفرقه و نفاق است که برای پیشبرد اهداف استعمارگرایانه، هرگونه ظلم و بی عدالتی را در حق یک ملت روا داشته و به دروغگویی و چشم بستن از واقع نگری متوسل می‌گردند. نظامی که بر اساس دین پایه گذاری شود بر محور اصلی عقل، حق و عدل استوار می باشد. باعقل است که می‌توان حق را شناخت. بدرستی زمانی حق و باطل شناخته می شوند که عقل بر کار ها فرمان براند.

متاسفانه جملات پر سروصدایی چون قانون، عدالت، نظم و رفاه فقط بگونه‌ی نمادین آن مطرح می شود که این شعار ها مانند پارچه های تمثیلی می مانند که احساسات را بر می انگیزند، در حالی که در کشور واقعیت های موجود است که با چشم پوشی نمی‌توان از آن ها عبور کرد.

دنیا کوچک شده است به همین ترتیب کشورها و ساکنان آن به یکدیگر نزدیک و نزدیگتر اند، می‌توانند همه را ببینند و یک دیگر را بشناسند، از اثر این آشنایی متقابل بسیاری از مرز ها و فواصلی که زائیده جعل و نا آشنایی بود از میان رفت. در چنین زمان شناخت انسان ها دشوار نیست به سادگی مردم می دانند که نیت ها به کدام سمت و سو در حرکت اند.

واژه های فریبکارانه و دروغین جز برای اغفال اذهان عامه بکار برده نمی شود. با چرب زبانی ها و زبان بازی های حرفه‌یی خود مشکلات آینده را تداوم می بخشند. اینجا اگر پرسش پیش بیاید که مسوولین شایسته یی که مدار جامعه هستند کی ها اند؟ مردم معتقد اند که مسوولین اگر فاضل نباشند نه تنها سودی نمی رسانند، بلکه از جانب آن ها زیان های جدی نصیب سلامت جامعه می شود. کسی شایسته مقام های مهم دولتی می باشد که دارای اخلاق و رفتار نیکو، انسان حکیم و عفیف، شجاع، عادل، اصل شایستگی، ایمانداری، وفاداری و تخصص مدار اعتبارش باشد و برای خیر جامعه بیاندیشد.