شانزده تن از نامزد وزیران جدید سرانجام به مجلس نمایندگان به منظور تایید یا رد صلاحیت های شان معرفی شدند. در حالی که هنوز چانی زنی ها در مورد وزارت های مخابرات و انرژی و آب هم چنان جریان دارد و به گفته‌ی کریم خلیلی معاون دوم ریاست جمهوری که مسوولیت معرفی نامزد وزیران را برعهده داشت، به زودی برای این دو وزارت هم افرادی معرفی خواهند شد؛ ولی از قراین چنین بر می آید که آقای کرزی تلاش دارد اسماعیل خان وزیر پیشین انرژی و آب را دوباره در کابینه داشته باشد و به همین علت وزارت مخابرات هنوز چوکی آن خالی است.
افرادی که این بار به عنوان نامزد وزیر به مجلس معرفی شده اند عمدتا چهره های تازه در کابینه اند هرچند در میان آن ها افراد شناخته شده هم دیده می شوند و تعدای هم در گذشته و با یک انقطاع در کابینه حضور داشته اند.
آیا واقعا این بار آقای کرزی در انتخاب اعضای کابینه معیار های لازم را که مورد توجه مجلس نمایندگان باشد در نظر گرفته و یا این که بازهم بر اساس همان معیار های گذشته یعنی سپردن چوکی ها به متحدین داخلی و خارجی خود عمل کرده است؟ از یک سو ترکیب کابینه‌ی جدید با ترکیب گذشته چندان تفاوت نکرده است. یعنی بازهم چهره های از میان حامیان انتخاباتی آقای کرزی از میان همان احزاب و سازمان های که قبلا افراد آن ها رای نیاوردند انتخاب شده اند.
از سوی دیگر وقتی نظری گذرا به ترکیب نامزد وزیران جدید و افرادی که قبلا در کابینه وجود داشته اند انداخته شود، دیده می شود که کفه‌یی ترازو به نفع اعضای حزب اسلامی در کابینه هم چنان سنگینی می کند. معلوم نیست که بر چه اساس و معیاری آقای کرزی توجه ویژه به حزب اسلامی از خود نشان می دهد؟ آیا بحث مذاکره با طالبان و رهبر حزب اسلامی در انتخاب بیشتر افرادی ازاین حزب در این میان نقش داشته و یاخیر، هنوز نمی توان پاسخ قناعت بخشی برای آن یافت.
ولی به هرحال آقای کرزی خواهی نخواهی به سمت این حزب تمایل ویژه نشان می دهد و تلاش دارد که شمار بیشتری از افراد این حزب را با خود داشته باشد. حضور ارغندیوال رهبر شاخه یی جدا شده‌ی این حزب از آقای حکمتیار می تواند اوج این توجه‌ی ویژه محسوب شود. افراد این حزب پس از معرفی اعضای پیشین کابینه به شدت موضع انتقادی از آقای کرزی به عنوان متحد انتخاباتی او گرفتند و شاید همین موضوع سبب شد که این بار شخص آقای ارغندیوال در میان اعضای جدید نامزد وزیران دیده شود. ولی به هرحال هنوز اعضای جدید کابینه نمی توانند آیینه‌ی تمام نمای افغانستان محسوب شوند و تمام آحاد جامعه حضور خود را در آن احساس کنند.
گزینش چهره های جدید هم هنوز به همان معیار سابقه یعنی ایتلاف صورت گرفته و گمان نمی رود که این افراد برای نمایندگان مردم حرف تازه یی برای گفتن داشته باشند.
در همین حال جو در درون مجلس هم به اندازه یی کافی ملتهیب است و انتظار می رود که یک بار دیگر شماری از افراد معرفی شده رای تایید به دست نیاورند. بر این اساس باید منتظر بود که مرحله یی دیگری از اعضای کابینه در راه باشند و کابینه به گونه یی مرحله به مرحله به پایه اکمال برسد.
هرچند که در آغاز معرفی اعضای جدید کابینه معاون دوم ریاست جمهوری مکثی پر معنا بر کنفرانس قریب الوقوع لندن داشت، شاید به این هدف که نمایندگان را متوجه تکمیل شدن هر چه فوری تر چوکی های خالی کابینه کند.
بسیاری ها به این باور اند که بدون برخی از وزرا، رفتن به کنفرانس لندن نمی تواند مایه‌ی دل گرمی برخی از کشور های کمک دهنده برای کشور باشد و به همین دلیل آقای کرزی می کوشد که پیش از برگزاری این کنفرانس اعضای کابینه به کار های خود آغاز کنند.
به هر حال، روز های آینده برای افغانستان و به ویژه مجلس نمایندگان کشور روز های دشوار و سرنوشت سازی می تواند حساب شود و مردم انتظار دارند که نمایندگان شان به شکل دقیق و درست از آن ها نیابت کنند و افرادی را به کابینه ویزای ورود بدهند که واقعا شایستگی نام و عنوان وزیر این کشور را داشته باشند.
برگرفته از روزنامه ی ماندگار
