مردم شمال افغانستان همانند، مردمان سایر کشور همیشه در امر آزادیخواهی پیشگام بوده، و در مبارزات انتخاباتی اخیر با پیروی از شعار ملی (امید و تغیر) به میدان آمده و خواست‌های همگانی‌تری را مطرح کرده بودند، که با جنبش عمومی دموکراسی‌خواهی، در سایر نقاط کشور همخوانی داشت.
پیامی که مردم شمال در انتخابات اخیر داشته اند، کاملاً روشن و واضح و هماهنگ با حرکت عمومی مردم افغانستان بوده است. یعنی اینکه مردم افغانستان حق داشتند تا یک انتخابات شفاف و بدور از تقلب داشته باشند، مردم افغانستان حق داشتند تا سر نوشت خود را با رای شان تعین نمایند، و همچنان مردم افغانستان حق داشتند،حقوق و آزادی های سیاسی خود را داشته باشند. اما متأسفانه این خواسته های مردم بنابر تقلب کاری های کرزی صورت عملی به خود نگرفت.
کرزی بخاطر اینکه بتواند مردم شمال را همانند مردمان جنوب سرکوب و فرسوده کند، تا انتقام رای ندادن را از آنان بکشد، در صدد براه انداختن بازی جدید توسط اتمر در شمال است، آنان میخواهند با ایجاد به اصطلاح پولیس ژاندارمری(ملیشه های قومی) و زمینه سازی آشوب در شمال یک ماجرای امنیتی بسازند به مصداق برای تعبیری (بغاوت در مقابل دولت) مردم شمال را به عنوان حق نظام برای دفاع از خود سرکوب نمایند.
در این صورت، بروز هر گونه درگیری، و زد و خورد در شمال، میتواند به مثابه یک بهانه و دستاویز برای تداوم حکومت قومی باشد.
مهمتر از همه کرزی با گزینش منفور ترین چهره و شخصی که خود در واقع، از عوامل بحران است، حنیف اتمر مشهور به خادیست را به عنوان وزیر داخله، برای عملی ساختن این پلان شوم برگزیده است.
از آنجائیکه حکومت کرزی مولود تقلب است، نتیجه اش بحران است و واضحاً همیشه در پی بحران آفرینی است، تا بتواند بقای خود را برای چند صباحی بیشتر تضمین کند.
کرزی و اتمر مترصد فرصت هستند، تا با خشونت تمام مردم شمال را سرکوب کنند، البته این خشونت ریشه در برنامه های آنان دارد، کرزی و اتمر خادیست درست آگاه اند، که نمی توانند به قوت نیرو های وزارت دفاع و امنیت ملی تکیه کنند، و نیرو های پولیس در شمال هم هیچگاهی بر رخ برادران خود تفنگ نمی کشند.
بهترین وسیله سرکوب برای آنان ملیشه های قومی است، چون اتمر برای سرکوب مردم ابزار سرکوب و نیروی سرکوبگر ضرورت دارد. پس برای وی بقایای طالبان یک وسیله خوبی است، تا آنان را از جنوب مسلح کرده بنام پولیس ژاندارمری به شمال سوق دهد.
پولیس ژاندارمری و یا هم (ملیشه قومی) را کرزی و اتمر خادیست بر علاوه ده ها مورد دیگر برای اهداف زیر تشکیل می دهند.
اول: جابجای دایمی طالبان تحت نام (پولیس ژاندارمری) در شمال تا خاطرات تجاوز، شکنجه و آزار واذیت آنان را در ذهن مردم زنده شده، و مردم در وحشت همیشه گی بسر ببرند.
دوم: چون ماموریت اصلی آنها سرکوب و از بین بردن مردم شمال است، تحت قوت های به اصطلاح ژاندامری، می توانند که مورد پیگیرد وبازخواست قانونی قرار نگیرند.
سوم: کشانیدن جنگ از جنوب به شمال که یکی از آرزو های دیرینه کرزی و تیم تفوق طلبش می باشد.
چهارم: اداره، کنترول و نظارت مردم به منظور محکم سازی پایه های حکومت قومی.
پنجم: برنامه ریزی و انجام اقدامات لازم در جهت انتقال و جابجای کوچیها در مناطق شمال.
ششم: انجام اقدامات فرهنگی، تبلیغاتی به منظور توسعه و ترویج فرهنگ قومی و مانع شدن از رشد و شگوفاهی فرهنگ بومی(پروژه یی که کریم خرم نتوانست آنرا عملی سازد، اتمر میخواهد به قوه قهریه آن را به انجام برساند)
برای جلوگیری از این پلان شوم کرزی و اتمر، نخست باید نمایندگان مجلس برای محمد حنیف اتمر به عنوان وزیر داخله رای اعتماد ندهند، دوم از همه فعالان جامعه مدنی چه داخل مرز و چه هم بیرون مرزی افغانستان تقاضا می شود، تا با فرستادن نامه اعتراضیه به کنفرانس بین المللی لندن و اتحادیه اروپا از تمویل، آموزش، حمایت و پشتبانی پروژه ملیشه سازی قومی کرزی و اتمر خادیست، ممانعیت بوجود آورند.
